#حرف_دوم یکبار باهم برگردیم و از این‌ طرف به موضوع نگاه کنیم! ـ چرا من نه؟ ـ چرا من نباید در میدانی سخت آزموده شوم؟ ـ چرا برای من نباید مصیبتی پیش بیاید؟ ـ چرا من نباید آزار ببینم؟ ـ چرا من نباید ...

#حرف_سوم ※ این چراها، همه صدای درد می‌دهند! هم چراهای #حرف_اول و هم چراهای #حرف_دوم گاهی آنقدر سنگینند که ماهها، کمر آدمیزاد را خم می‌کنند! ـ مثل صدای بعضی داغها و عزیز از دست دادن‌ها، ـ مثل صدای بعضی فقرها و بیماری‌ها ـ مثل صدای بعضی قضاوت‌ها و تحقیرها و آبرو ریختن‌ها... اما این دردها، دردهایی است که باید تمرین کنیم؛ ※ اول بفهمیم بر ما فرود نمی‌آیند، بر بخش زمینی ماست که نازل می‌شوند و نباید سنگینی‌شان ما را از "من حقیقی" مان غافل کند! شبیه مادری که در اوج درد هم، رسیدگی و تغذیه نوزادش را فراموش نمی‌کند! ※ و بعد بیاموزیم اگر سهم‌مان از دلخوشی‌های بالاتر و شادمانی‌های عظیم‌تر، بیشتر باشد، تحمل این دردها آسانتر می‌شود! دلخوشی‌هایی در بخش انسانی و حقیقی و جاودانه وجودمان...

#حرف_دوم ※ اما هنوز خیلی راه مانده تا لااله‌الاالله چه عجیب سلوکی است این لا اله الا الله .... انتهای مسیر، هرگز بسته نیست، و تو به اندازه‌ی این اِله، جا داری این جاده را سلوک کنی! تو تا بی‌نهایت، جا داری برای عاشق شدن، برای چشیدن هیجان عشق! ※ و این جاده هر ثانیه، هیجان جدیدی برای رو کَردن دارد.