#حرف_چهارم فقـــط یک دسته از انسانها هستند که : ※ از اینکه دردی سهم خودشان شد و به دیگری نخورد، به "چرا فقط من" مبتلا نمی‌شوند، ※ و وقتی درد در جان کس دیگری افتاد، آنرا در درون خویش، احساس می‌کنند و نمی‌توانند بی‌تفاوت از کنارش رد شوند! ※ و بی‌آنکه منتظر درخواست کمک بشوند، بدنبال راه حلی برای رفع درد، یا تخفیف آن می‌گردند. کسانی که از "من" زمینی رد شدند ... و  در "من" الهی و آسمانی‌شان به اصالت رسیدند! فقط همانها که " انسانند "... ※ اینجاست که فرمول"هو أنت" ( دیگری خود توست) می‌شود سرمایه‌ای درونی و دارایی حقیقی، برای آرام زیستن‌شان!

#حرف_چهارم رها کن و برو، عالَم، جهان اندازه هاست، و پوشیدن جامه‌های بزرگتر، مستلزم تنگ شدنِ جامه‌های امروز است. #اوست که جز او، جامه‌ای برای پوشیدن، پناهی برای لانه گزیدن، چشمانی برای خیره شدن، و آغوشی برای حل شدن ... نیست! ※ #اوست که در پسِ هر رها کردن و رفتن، یک پوسته از روی جانت بر‌میدارد، و تو را به لمس آنچه در نزد اوست، بیشتر راه می‌دهد.