نیمه‌های شب از سردی هوا ، از خواب بیدار شدم ، هنوز تكان نخورده بودم كه متوجه شدم غلامرضا نیز بیدار است. او آرام از جا برخاست و هر سه پتوی خود را ، روی بچه‌ها كه از شدت سرما مچاله شده و به خواب رفته بودند ، انداخت. من نیز بی‌نصیب نماندم ، یك پتو هم روی من انداخت. فكر كردم صبح شده كه حاجی از خواب برخاسته و دیگر قصد خواب ندارد ، ولی او وضو ساخت و به نماز ایستاد. او آن شب مثل همه شب‌ها تا اذان صبح به تهجد و راز و نیاز مشغول بود... شهید غلامرضا ابراهیمی @Shamim_best_gift

✨ساعت ۸ به وقت امام هشتم✨ باز هم دستی بکش روی سرمـ مرحمت فرما به حال مضطرمـ من گدایـی از گدایـان توأمـ ریزه خوار سفره ی خوان توأمـ @Shamim_best_gift

وقتی که میام مشهد تو صحنْ دم گوهرشاد زانو میزنم میگم سلطان به سلامت باد میدم یه سلام اول،وقتی میرسم مشهد از توی مسیری که پیدا میشه اون گنبد سلطانه واسه من ولی اسمش آقاجانه امیّدِ آخَرِ همه مردم ایرانه محسوسه که دلم با امام رضا مانوسه میدونه چه‌قَدَر دلم تنگه یه پابوسه اینجا چه‌قَدَر خوبه،این رسمی که مرسومه مشهد که بخوام میگم،یا حضرت معصومه السلام علیک یا علی بن موسی الرضا(ع) 🔶♦️🔶♦️🔹♦️🔶♦️🔶 @Shamim_best_gift

چه کسی میداند که تو در پیله ی تنهایی خودتنهایی؟ چه کسی میداند که تو در حسرت یک روزنه درفردایی؟ پیله ات رابگشا، تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی!!! سهراب سپهری @Shamim_best_gift

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ هفت رنگش می شود هفتاد رنگ @Shamim_best_gift

در قید غمم، خاطر آزاد کجایی؟ تنگ است دلم،قوّت فریاد کجایی؟ دیری است که دارم سر راه نگهی را صیدی سر تیر آمده، صیّاد کجایی؟ بیرون وجود امن و امان عجبی بود هستی ره ما زد، عدم آباد کجایی؟ همدوشی آن سروقد اندیشهٔ دوری است شرمی بکن، ای جلوهٔ شمشاد کجایی؟ در عشق به یک جلوه حزین کار تمام اسیت من برق به خرمن زدم،ای باد کجایی @Shamim_best_gift

🌸داستان شب هیچ وقت اون کریسمس یادم نمیره! وقتی به دنیا اومدم پدرم اسمم رو گذاشت آرتور، به خاطر علاقه ای که به آرتورشاه داشت! هر وقت بغلم می کرد می گفت: آرتورشاه، پسرم تو باید سعی کنی همیشه برنده باشی. برخلاف حرف پدرم من همیشه یه بازنده بودم، این قابلیت رو از بچگی نمایان کردم، اما در همسایگی ما خانواده ای زندگی می کردن که یه پسر هم سن و سال من داشتن، بدجوری بهش حسودیم میشد، اسمش سام بود. از اون بچه خوشگل ها که انواع خوش شانسی ها رو به ارث بردن من و سام تو همه مسابقاتی که توی شهرمون برگزار می شد شرکت می کردیم. از شنا و دوچرخه سواری گرفته تا نقاشی... . پدرم هم همیشه بین تماشاچی ها بود و فریاد میزد: آرتور شاه، آرتور شاه! اما من هیچ وقت نبردم و همیشه سام قهرمان می شد، بعد از هر شکست احساس می کردم پدرم چند سال پیرتر شده. تا اینکه یه روز ما رو واسه گروه سرود شب کریسمس انتخاب کردن، قرار بود در سرود فقط یه نفر تک خوانی کنه، واسه همین رقابت شدیدی بین من و سام درگرفت، تا جایی که مربی روزی چند ساعت با ما تمرین می کرد، اما در آخر سام انتخاب شد. دوست داشتم بزنم گردنش رو بشکنم. سرشار از مالیخولیا برگشتم خونه اما نتونستم به پدرم بگم باز شکست خوردم، گفتم من انتخاب شدم و شب کریسمس من می خونم. پدرم در حالی که چشم هاش برق می زد گفت: آرتور شاه! شب کریسمس رسید و می دونستم که اگه حرکتی نزنم بدون شک پدرم سکته می کنه،واسه همین چند ساعت قبل از اجرا با یه نقشه از پیش کشیده شده وقتی سام رفت تو انباری تا لباس عوض کنه، در رو از پشت روش قفل کردم و کلید رو انداختم توی توالت و سیفون رو کشیدم! اون شب کلی تماشاچی اومده بود تا چند دقیقه قبل از اجرا منتظر سام موندیم و وقتی مربی دید خبری ازش نیست به من گفت تو بخون. از خوشحالی بال درآوردم، بالاخره داشتم برنده می شدم، ولی یکهو سروکله سام پیدا شد! نفهمیدم چطور در رو باز کرد ولی هرچی بود مربی گفت که اون بخونه سرود شروع شد اما وقتی نوبت سام شد،نخوند!! خیره مونده بود به کف زمین،مربی به من اشاره کرد، من خوندم و همه کلی کیف کردن، درطول اجرا نگاهم به پدرم بود که اشک می ریخت،حس می کردم توی دلش داره میگه: آرتور شاه. بعد از اینکه اجرا تموم شد، سام به بچه ها گفت که سرما خورده اما فقط من میدونستم که سرما نخورده بود، بعد از اون اتفاق من و سام دیگه با هم حرف نزدیم. سام و خانواده اش از شهر ما رفتن، پدر من هم فوت کرد و دیگه نه من توی مسابقه ای شرکت کردم و نه دیگه کسی بهم گفت: آرتور شاه. چند سال بعد که سام رو دیدم بهم گفت که قفل اون انباری رو پدرت شکست... 👤روزبه معین 🌸🌱🌸🌱🔹🌱🌸🌱🌸 @Shamim_best_gift