✳ بهشت در مقابل دانه‌ای خرما! 🔻 روضۀ اول صبح هم عالمی دارد برای خودش. روزت را می‌سازد. عجیب شارژت می‌کند. انگار رفته‌ای باک ماشینت را تا جا دارد پر کرده‌ای و آماده‌ای تا بزنی به دل جاده. امروز صبح توفیق شد مهمان روضۀ حضرت زهرا (س) باشم. سخنران از اخلاص صحبت می‌کرد. می‌گفت در دستگاه الهی عمل باکیفیت مهم است. ماجرای اطعام خاندان پیامبر به فقیر و یتیم و اسیر را حتما شنیده‌اید. سخنران با اشاره به این ماجرا، آیۀ «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلي‏ حُبِّهِ مِسْکيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً» را که خواند، گفت بر اساس این آیه، اخلاص، پنج مرتبه و درجه دارد؛ ۱. اولینش این است که کار باید از روی ایثار باشد. مفسرین گفته‌اند «عَلي‏ حُبِّهِ» در اینجا منظور حب غذا و طعام است. یعنی خودشان گرسنه بودند و دوست داشتند از آن غذا استفاده کنند اما آن را انفاق کردند. سخنران نکته‌ای اضافه کرد که فکر نکنید انگار فقط کارهای در ظاهر بزرگ مورد رضای خداست. بعد، این بخش از یک روایت ناب را خواند که «فلا تَستَصغِرَنَّ شَيئا من طاعَتِهِ» هیچ کار و عبادتی را کوچک نبینید. یک روایت دیگر هم خواند که خیلی به دلم نشست. بروید حتما روایت را ببینید. خلاصه‌اش این است که خدا فردی را که دل کسی را حتی با دادن یک دانه خرما شاد بکند، بهشتی می‌کند! ادامه دارد... ✍ #نوشته_های_شخصی 🏴 #فاطمیه #حضرت_زهرا

🔻 ادامۀ مطلب ✳ گندم اعمال چل ساله کجاست؟! 2. در آیۀ بعد دارد که «إِنَّما نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ»؛ سخنران در ادامه گفت: انسان باید کارهایی داشته باشد که کسی نداند. «لوجه الله» باشد. بعد هم اشارۀ ظریفی به ماجرای عاشورا کرد و گفت: هر چه بر پیکر سیدالشهدا بود، فقط ضربۀ شمشیر نبود. دیدند زخم‌های کهنه‌ای هم در بین زخم‌های تازه هست. این زخم‌ها ردّ کیسه‌های غذایی بود که سیدالشهدا در دل شب درِ خانۀ فقرا می‌برد. 3. یک مرتبه بالاتر این است که کار را حتی به طمع مزد و سود انجام ندهیم. کارمان فقط برای خدا باشد. بعد هم این بیت را خواند که: «تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن/ که خواجه خود روش بنده‌پروری داند.» یعنی مثلا حساب‌وکتاب نکن که اگر چند ساعت بیشتر سر کار بمانی اضافه‌کار بیشتر می‌گیری و... . تو برای خدا کار کن؛ خدا از فضل خودش مزدت را می‌دهد. 4. اگر به جایی برسی که در قبال کاری که انجام می‌دهی نه‌تنها طمع مزد نداشته باشی، که حتی توقع تشکر هم از ذهنت عبور نکند، این یعنی درجۀ چهارم اخلاص را هم داری. خیلی سخت شد. نه؟! ولی خدا می‌فرماید خاندان پیامبر آن شب با این حال انفاق کردند. «لا نُريدُ مِنْکُمْ جَزاءً وَ لا شُکُوراً» این رو از من به یادگار داشته باشید: رفقا! هرچقدر که می‌تونید از شهید بابایی کتاب بخونید. با شهید بابایی آشنا بشید. شهید بابایی در قلۀ اخلاص بود. سخنران در ادامه خاطره‌ای از این شهید بزرگوار می‌گوید که به ایشان می‌گویند درجۀ سرهنگی‌ات آماده شده. خب هرکسی باشد استقبال می‌کند. ایشان می‌گوید: احتیاجی نیست! من کارهایم با همین درجۀ سرگردی هم پیش می‌رود! خدایا چقدر اخلاص! 5. اخلاص، مرتبۀ بالاتری هم دارد. و آن اینکه کار را با تقوای الهی و خداترسی انجام بدهیم. یعنی چه؟ یعنی اخلاص بعد از عمل هم داشته باشیم. مواظب باشیم عملمان را با گناه از بین نبریم. رفقا! آیت الله جوادی آملی در تفسیر آیۀ «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها» می‌فرماید: خدا در این آیه نفرموده هر کس حسنه‌ای بفرستد، بلکه فرموده هر کس حسنه‌ای را با خودش بیاورد. یعنی باید بتوانیم اعمالمان را با خودمان ببریم. یک وقت بعد از سال‌ها به خودمان نیاییم و ببینیم که ‌به قول مولوی ته کیسه‌مان را موش سوراخ کرده و هر چه ذخیره کرده‌ایم، برده است! گرنه موشی دزد در انبان ماست/ گندم اعمال چل ساله کجاست؟! ✍ #نوشته_های_شخصی 🏴 #فاطمیه #حضرت_زهرا