داشتن و نداشتن هر دو رنج است! بعدها كه تجربه‌هاى گسترده‌تر و برخوردهاى بيش‌تر پيدا كردى، مى‌بينى كه تمامى زندگى‌ها و تمام آدم‌ها، از زن ومرد و محروم و بهره‌مند، با رنج‌هايى همراه هستند. داشتن و نداشتن، هر دو رنج است. داشتن، غصّه‌ى جدايى را دارد و نداشتن، تلخى محروميت! #استادصفایی‌حائری

پایی که بزرگ شد در کفش‌های سابقَش نمی‌گنجد. آدمی که از تمامیِ هستی بزرگ‌تر شده، به آن راه ندارد. هیچ جوجه‌ای دوباره در پوستِ خودش قرار نمی‌گیرد. اگر می‌توانست بماند که بیرون نمی‌آمد. اگر می‌توانستی بمانی که راه نمی‌افتادی! پس تویی که ضرورتِ رفتن را با ذره ذره‌ی وجودت احساس می‌کنی و پایی برای رفتن نداری، دیگر به گذشته فکر نمی‌کنی‌، در حالْ هم که نمی‌توانی بمانی، پس چه خواهی داشت جز فریاد و چه خواهی کرد جز دعا و چه می‌ماند جز اعتصام و استعانت! | #استادصفایی‌حائری |

آنگونه باش که اگر تو را ندیدند هوایت بیقرارشان کند، و اگر حضورت را به دست آوردند غنیمت بشمارند، اگر غایب شدی به سراغت بیایند، و اگر مُردی و رفتی جای خالیِ تو را احساس بکنند! #استادصفایی‌حائری

در معاشرت‌ها، باید از برخوردهای بی‌حاصل و یا زیان‌بار کم کنی و به سازندگی‌ها وبازدهی‌ بپردازی. در معاشرت ها سعی کن که یا بهره بگیری و بیاموزی و یا بهره برسانی و تربیت کنی؛ خالی و بی‌بار حرکت ننمایی.. - از کتاب نامه‌های بلوغ #استادصفایی‌حائری