#شعر باید روسری سپید را در گندم گیسوانت ، گره می زدی . تا خورشید از موج ساقه های بلند آن به روز سلام می کرد . بهار را تو به ایوان می آوردی در پیراهنی سبز و چین دار . با شکوفه هایی که سنجاق می کردی ، کنار موهایم. #مهتاب_میرقاسمی حکایت @hkaitb

#شعر همیشه پای زنی در میان بوده است! مثل ماه که شبانگاهان از دریچه‌های مشبک خیال با رویاهایم همزاد می‌شود مثل خورشید که دستان روشنِ سحر را می‌گیرد و از شکاف پنجره‌ها در سیاهی گیسوان می‌خزد حالا تو به ساحت یلدا در من حلول می‌کنی و سرانگشتان کرختم را از عمیق زمستانی بی‌رحم بیرون می‌کشی و در ارتفاعی غمگین بی‌تابانه ها می‌کنی... #مهتاب_میرقاسمی حکایت @hkaitb