هو از خویشتن خویش برون آمدم آن گونه که مار از پوست خود آنگاه در خویشتن نگریستم دیدم که من اویم بایزید @AdabErfan

✨ اندیشگان؛ تکاپوی اندیشه 📚 جستارهایی در حوزه های مختلف #علوم_انسانی_اسلامی 🏷️فلسفه 🏷جامعه شناسی 🏷علوم تربیتی 🏷علوم سیاسی 🏷اقتصاد 🏷فقه و حقوق و... https://eitaa.com/andishgan 💥راستی اگه شما هم در موضوعات مرتبط، جستار، یادداشت و ... دارید ولی فضایی واسه منتشر کردنش ندارید مجموعه اندیشگان پذیرای مطالب شماست. لینک عضویت در کانال نخبگانی اندیشگان↙️ https://eitaa.com/andishgan

. 🔰 نباید از آثار مثبت نوافل غافل بود ✍️ نوافل (نمازهای مستحبی روزانه) نوری دارد که انسان را به انجام واجبات بلکه به ترک محرمات می‌کشاند، لذا از آثار مثبت آن نباید غافل بود و نباید خود را از آن محروم ساخت. ببینید یک روز که به نماز شب موفق می‌شوید با شبی که موفق نمی‌شوید چه قدر فرق دارد !! 🔹 ملاحظه نمایید شبی که به نماز شب موفق می‌شوید چه قدر در انجام کارهای خیر موفق هستید و کارها در آن روز برای شما روبراه است، به خلاف شبی که موفق به نماز شب نشده‌اید، که به هر کاری دست می‌زنید و به هر چیز که رو می‌آورید می‌بینید که به بن بست می‌خورد. 📚 در محضر علامه طباطبائی ، صفحه 381 . 💠 @jawaher_kalam

هو كاربر محترم: سلام خدمت استاد طهرانی عزیز از اینکه مزاحم اوقات شریف میشوم عذر خواهم. ببخشبد استاد، گاهی اوقات به دلایل مختلفی با اینکه میل و کشش درونی زیادی نسبت به سلوک الی الله در دل این حقیر هست ، ولی حال عبادت در وجودم به شدت کاسته میشه، حتی حال قرآن خواندن و ذکر استغفار رو ندارم گرچه در هنگام قرائت قرآن و ذکر استغفار سعی میکنم که توجهم رو حفظ کنم ولی به علت نبود حال  اکثرا با تشتت فکر درگیرم .در این شرایط که قطعا قرائت قرآن و استغفار یا ادعیه بدون توجه برای سالک مضر است، باید چکار کنیم ؟ جوری حالم بد میشه که حتی نماز رو هم سریع میخونم.البته گاهی که اینجوری میشم بعد چند روز که دیگه مستآصل میشم  به یکباره حالم دگرگون میشه وبدون اینکه کار خاصی انجام بدم دوباره حال عبادت به شدت قبل برمی گرده. فقط نمیدونم که وقتایی که این حالت رو دارم به قرائت قرآن و استغفار ادامه بدم یا تا وقتی حالم عوض میشه ترک کنم؟ basem kasem: با سلام بقول حافظ  نكويمت كه همه ساله مي پرستي كن.    سه ماه مي خور ونه ماه پارسا ميباش قواي مختلف روحاني هريك عبادت خاصي دارد در موارد ملالت از اذكار واستغفار وعبادات به أقل أن اكتفاء كنيد وبه سمت تفكر وتدبر روي بياوريد با دوستان أهل دل كه مناسب شما هستند بنشينيد به زيارتگاهها ويا مقابر برويد وموارد مختلف توجه وحضور را امتحان بفرماييد

هو ایها العشاق کوی عشق میدان بلا است تا نپنداری که کار عاشقی باد هوا است کی تواند هر کسی رفتن طریق عشق را ز انکه هم در منزل اول فنا اندر فنا است بی ملامت پای در کوی غمش نتوان نهاد رهروی کو بی ملامت می رود آیا کجا است عشق می ‌ورزی نخست از سر برون کن خواجگی شاه اگر در کوی عشق آید در این صورت گدا است نعمت الله از سر صدق و صفا در نه قدم ره روی کاینجا به عشق آید صفا اندر صفا است شاه نعمت الله ولی قدّس سرّه

هو تو مبین که بر درختی یا به چاه تو مرا بین که منم مفتاح راه مولانا

هو سحرگاهی شدم سوی خرابات که رندان را کنم دعوت به طامات عصا اندر کف و سجاده بر دوش که هستم زاهدی صاحب کرامات خراباتی مرا گفتا که ای شیخ بگو تا خود چه کار است از مهمات بدو گفتم که کارم توبهٔ توست اگر توبه کنی یابی مراعات مرا گفتا برو ای زاهد خشک که تر گردی ز دردی خرابات عطار رحمه الله

هو از هستی خویش تا پشیمان نشوی سر حلقهٔ عارفان و مستان نشوی تا در نظر خلق نگردی کافر در مذهب عاشقان مسلمان نشوی ابوسعید ابوالخیر

هو سخن چه حاجت بودی چون قلب گواهی می دهد اگر دل را استغراق باشد همه محو او گردند، محتاج زبان نباشد آخر لیلی را که رحمانی نبود و جسمانی و نفس بود و از آب و گل بود، عشق او را آن استغراق بود که مجنون را چنان فرو گرفته بود و غرق گردانیده که محتاج دیدن لیلی به چشم نبود و سخن او را به آواز شنیدن محتاج نبود که لیلی را از خود او جدا نمی دید عشق او را بدان حال گرداند که خود را از او جدا نبیند و حسهای او جمله درو غرق شوند از چشم و سمع و شم و غیره اگر دل حظیّ تمام یابد همه در ذوق آن غرق شوند... #فیه_ما_فیه #حضرت_مولانا

هو بیست هزار آرزو بود مرا پیش از این در هوسش خود نماند هیچ امانی مرا #حضرت_عشق_مولانا