📸 #عکس_نوشت | مؤمن راستین 🔸️امام کاظم ‌صلوات‌الله‌علیه در روایت عجیبی که برای ما بسیار تکان‌دهنده است می‌فرماید: «ليس كل من قال بولايتنا مؤمنا.» در این‌که ایمان آن‌هایی که به ولایت اهل‌بیت اعتقاد ندارند، ناقص است، شکی نیست، اما صرف اقرار به ولایت ایشان نیز باعث نمی‌شود که مؤمن باشیم. بسیاری از مردم می‌گویند ما پیرو اهل‌بیت هستیم و آن‌ها را دوست داریم، ولی مؤمن نیستند. 🔹️کسی ایمان دارد که بنای قلبی بر عمل به دستورات آن‌ها داشته باشد. اگر فقط بگوید: من اهل‌بیت را به این عنوان قبول دارم که اولیای خدا و واجب‌الاطاعه هستند، اما هیچ اهمیتی ندهد که نسبت به چه چیزی امر یا نهی‌ کرده‌اند، کجا باید از آن‌ها تبعیت کرد، اصلا چرا آمدند، چرا شهید شدند، و من چه وظیفه‌ای در مقابل آن ها دارم، ایمان ندارد. ۱۳۹۷/۰۲/۰۵ 💐 @mesbahyazdi_ir

هو گفتند: چرا محبت را به بلا مقرون کردند؟ گفت: تا هر سفله دعوی محبت نکند چون بد بیند به‌هزیمت شود. تذکرة‌الاولیاء، ذکر سمنون محب

هو إنها ليست الجاذبية التي تجذبك نحو الأشخاص ،، إنه في الواقع اتصال مسبق بين قلبك وقلب من تحب جلال الدين الرومي

هو مده‌ی یک هفته هر روز بی حرکت هیچ عضوی، زبان به کام چسپانیده با همه فکر و خیال هر روز چهار پنج هزار «الله الله» به زبان خیال گفته، متوجه به طرف قلب صنوبری شوند، خود هم معلوم خواهند کرد که قلب شماها ذاکر شده است. و به کشف صحيح جمعی کثیر از اولیا ثابت شده است که ایمان آن‌کس که قلبش ذاکر شده باشد محفوظ می‌ماند، چنان که حضرت نیز فرموده‌اند. و آن بی‌شعور ذاکر هر لحظه در ترقی میشود و در خواب از بیداری زیادتر، و در مرض از صحت، و در مرگ از حیات بیشتر ذکر مأمول و عام است. مکتوبات مولانا خالد[۵۰۸]

هو گوشه بی گوشه دل ، شه رهی است تاب لا شّرفی و لاغرب از مهی ست منظور از قلب همان پاره گوشت صنوبری شکل نیست که در زیر سینه ی چپ انسان قرار دارد بلکه آن لطیفه ی معنوی است که به طور امانت در همین پاره گوشت قرار دارد و آن مقام قلبی نوری که اصل آن فوق العرش است در قلب صنوبری بوده

هو ✨هوالعلے✨ ✍..سالک در اشتغال و استغراق #ذکر به مرتبه ای رسد که اگر به بازار درآید هیچ سخن و آواز نشنود به سبب استیلای ذکر بر حقیقت ذکر، یعنی همه آواز ها و حکایت مردم ذکر نماید و سخنی که خود گوید، ذکر شنود... 👤خواجه اولیاء کبیر ره🍀 📚رشحات عین الحیات 🆔 @safialishahi

هو بیرون نشود عشق توام تا ابد از دل کاندر ازلم حِرز تو بستند به بازوی سعدی