مرا که مِهر تو دارم به آفتاب ببخش به عکس ماه که افتاده  رویِ آب ببخش  جهان خراب و دل من خرابِ آن شده است «مرا بخاطر این خانه ی خراب ببخش ...» تو آب پاک و زلالی ، منِ گِل آلوده فریب خورده یِ دنیایِ پر سراب ببخش  تو موج لطفی و من ماهی برون از آب «مرا بگیر در آغوش و بی حساب ببخش» تَصَوُرَت به دلِ من همیشه زیباییست مرا به جلوه ی عکس خودت به قاب ببخش...  شنیده ام که به نزدتو هست خواب :عزیز  مرا بخاطر یک عمرِ غرقِ خواب ببخش اگر که نیست دل من عزیز آن درگاه  دلم به عشق عزیزان آن جناب ببخش ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ #فرامرزمیرشکارمبارکه #غزلیات https://eitaa.com/mirshekarpoem