#مناجات_با_خدا فعل مرا دیدی ولی چیزی نگفتی بنده همان بنده، خدا مثل همیشه از ما توسل از تو لطف و دست گیری آقا همان آقا، گدا مثل همیشه ممنون از اینکه دست ما را رو نکردی مثل همیشه باز هم ستار بودی چه خوب شد در معصیت مرگم نیامد ممنون از این که باز با ما یار بودی با این گناهانی که من انجام دادم باور نمی کردم که دستم را بگیری تو آن قدر لطف و کرامتْ پیشه ای که روزی هزاران بار توبه می پذیری جا مانده بودم تو مرا این جا رساندی من خواب بودم تو مرا بیدار کردی وقتی سحر های مناجاتت نبودم آن شب به جای من، تو استغفار کردی آن قدر خوبیِ مرا گفتی به مردم آن قدر که حتی خودم هم باورم شد آه ای کرامت پیشه دیدی آخر کار این مهربانی های تو دردسرم شد هر چند از دست خودم دل گیرم اما احساس دلتنگی در این شب ها نکردم سوگند بر سجادۀ خانوم رقیه من مهربان تر از خودت پیدا نکردم در را به روی ما گنه کاران نبندید ما هم دلی داریم گر چه رو سیاهیم گفتند این جا بارِ عصیان می پذیرند دیدیم بیش از عالمی غرق گناهیم ✍ #علی_اکبر_لطیفیان

#مناجات_با_خدا #دعای_مجیر ای مرا دلبر و دلدار! اَجِرنا مِنْ نار آمده عبد خطاکار! اَجِرنا مِنْ نار تا که گردیم سبک‌بال، الهی العفو تا که باشیم سبک‌بار! اَجِرنا مِنْ نار مُذعناً معترفا آمده‌ام! در وا کن بدم و می‌کنم اقرار! اَجِرنا مِنْ نار با بدی‌ها شده‌ام طرد! اغثنا یارب با گناهان شده‌ام خار! اَجِرنا مِنْ نار با کلافِ دلِ بی طاقت و بی سامانم آمدم بر سر بازار! اَجِرنا مِنْ نار راه کج گرچه مرا دور ز درگاهت کرد حال برگشته‌ام ای یار! اَجِرنا مِنْ نار شد شب سیزدهم(چهاردهم، پانزدهم) یاد نجف افتادم به علی حیدر کرار! اَجِرنا مِنْ نار به سحرهایِ حرم اُنس گرفتم یعنی: به دمِ قدسیِ زوار! اَجِرنا مِنْ نار به همان مادر مظلومه و تنهایی که ماند بین در و دیوار! اَجِرنا مِنْ نار به سِرِشکی که روان گشت ز چشمانم با روضه‌ی داغی مسمار! اَجِرنا مِنْ نار به غم شام غریبان اباعبدالله که حرم گشت شرربار! اَجِرنا مِنْ نار به همان طفل سه ساله که پس از غارت شد وسط شعله گرفتار! اَجِرنا مِنْ نار ✍ #محمدحسین_مهدی_پناه

#مناجات_با_خدا می‌شود هر روز جرم و اشتباهم بیشتر هست اما بخشش تو از گناهم بیشتر بسکه تن دادم به عصیان و خطا این روزها دور شد از خانه‌ات اینگونه راهم بیشتر احتیاجی نیست در آتش بسوزانی مرا می‌کِشَد آتش مرا این سوز و آهم بیشتر معصیت می‌آورم، آب و غذایم می‌دهی می‌چکد خجلت از این طرزِ نگاهم بیشتر کوله بارم از گناهم پر شد، اما آمدم باز هم این بار از تو عذرخواهم بیشتر دارم از زهرا ز دست خود خجالت می‌کشم شرمسار از روی تو رویِ سیاهم بیشتر چند وقتی می‌شود آواره بودم، باز هم چادری خاکی مرا داده پناهم بیشتر زیر بار معصیت بالم به هم پیچیده بود یک نگاه مادرم شد تکیه گاهم بیشتر #کربلایی_رضا_باقریان