دو هفته‌ای است که با یک واژه عجین شده‌ام. یک واژه آشنا ولی سخت، درد. در مواجهه با این کلمه معمولا اولین برخورد انسانها انکار است اما مگر درد را می‌شود انکار کرد. پس راه‌حل جایگزین همیشگی استفاده از مسکن‌ها ست. تجربه‌ مسکن‌های متفاوت، ضعیف و قوی، بزرگ و کوچک. اما بدن آدمی طوری آفریده شده که از جایی به بعد دیگر مسکن‌ها هم بی‌اثر می‌شوند. آنوقت است که باید درد را پذیرفت، باید با درد زندگی کرد چون درد بخشی از زندگی است. الان درد دارم، امشب آخرین شبی است که این درد را دارم. فردا وقت جراحی دارم. قرار است با تحمل دردی، از یک درد دیگر رها شوم و بعد، چند وقتی درد بکشم تا جای درد قبلی خوب شود. هیچکدام از این دردها هم مثل هم نیستند. می‌بینید، زندگی با درد جریان دارد. برایم دعا کنید. 🙏 دلم برای این دردم تنگ می‌شود.

مریض حالیم خوش نیست نه خواب راحتی دارم نه مایلم به بیداری درون ما تفاوت‌هاست تو مبتلا به درمانی و من دچار بیماری @dokhtar_e_daryaa

خدایا! ما برای اینکه در تیم شما نباشیم حیف‌ایم! #خدای_عزیزتر_از_جان #فرصت @dokhtar_e_daryaa

انسانها با درد، دل نازک می‌شوند یا آسمانها برایشان نزدیک‌تر؟

بالاخره تمام شد. الان که درد دارم ولی انشاالله در موردش حرف می‌زنم.

«هَرس» را شروع کردم، روزها صوتی و شبها الکترونیکی بعضی وقتها دکترها، داروهای تلخ تجویز می‌کنند، ممکن است بیمار متوجه نشود چرا، اما دکتر که می‌داند چی تجویز کرده... 😉😂

توی ترافیک صبحگاهی توی مسیر رسیدن به محل کار، صبحها کتاب صوتی «سردسته‌ها» ماریو بارگاس گوش می‌کنم. مجموعه‌ای از پنج داستان کوتاه آمریکای جنوبی که با جزئیاتی دقیق و جذاب روایت می‌شود. خواندن کتابهای بارگاس یوسا پیشنهاد حسام آبنوس بود که توی این یکنواختی غبار و آلودگی هوا حسابی می‌چسبد.

یکی از دوستان پیام داده «زیادی داری از نشر چشمه می‌خونی، بِپّا قاطی غیرمتعهد‌ها محشور نشی😁» فلذا عرضم به حضورتون قراره از چند روز دیگه کتاب متعهد و انقلابی و وزین «باغهای معلق» انتشارات شهید کاظمی را با بچه‌های مبنا جمع‌خوانی کنیم.

این هم پوسترش😉