این روزا بحثای ناسیونالیستیِ ایران و عرب خیلی بین مردم رایج شده. که ایران و ایرانی کجا عرب کجا، نژاد و تمدن آریایی کجا، عرب فلان فلان شده کجا. اتفاقا صدراسلام هم این بحثا بود ولی برعکسش. معاویه به زیادبن‌ابیه والی عراق نامه نوشت: «مراقب ایرانیای مسلمون باش، هرگز اونارو با عرب مساوی قرار نده، عرب حق داره از اونا زن بگیره ولی اونا حق ندارن از عرب زن بگیرن، عرب میتونه از اونا ارث ببره و اونا نباید از عرب ارث ببرن، حتی الامكان حقوق اونارو کمتر بده، كارای پست بهشون واگذار کن، با بودن عرب، غیرعرب رو امامت جماعت نکن، در صف اول جماعت حاضر نشن، مرزبانی و قضاوت را به اونا واگذار نکن». اما وقتی یك زن عرب و یك زن ایرانی اختلاف پیداکردن، رفتن پیش حضرت علی علیه السلام، و حضرت هیچ فرقی بین اونا نذاشت، زن عرب اعتراض کرد که من عربم اون ایرانیه، حضرت دست بُرد و دو مشت خاك از زمین برداشت و به اون خاكا نگاه کرد و گفت : من هرچی فکر می‌کنم، بین این دو مشت خاك فرقی نمی‌بینم. حضرت با این مثال به جمله‌ی معروف رسول اكرم اشاره میکنه كه فرمود: «كُلُّكُمْ لِادَمَ وَ ادَمُ مِنْ تُرابٍ، لافَضْلَ لِعَرَبِیٍّ عَلی عَجَمِیٍّ اِلاّ بِالتَّقْوی » یعنی همه شما از آدم و آدم از خاك است، عرب بر عجم فضیلت ندارد، فضیلت به تقواست نه به نژاد و نسب و قومیت و ملیت. یه روز علی علیه السلام روی منبر خطبه می‌خوند، اشعث بن قیس كندی كه از سرداران معروف عرب بود اومد و گفت: یا امیرالمؤمنین، این ایرانیا جلو روی تو بر ما برتری پیداکردن، و تو جلو اونارو نمی‌گیری؟ بعد باعصبانیت گفت: امروز نشون میدم كه عرب چیكاره است. علی علیه السلام فرمود: «این عربای شكم گنده‌ها خودشون روزا در بستر نرم استراحت می كنن و این ایرانیا روزهای گرم به خاطر خدا فعالیت می‌كنن و اون‌وقت از من می‌خوان كه اونارو طرد كنم تا از ستمكاران باشم. قسم به خدا كه دانه را شكافت و آدمی را آفرید كه از رسول خدا شنیدم که فرمود: به خدا هچنانكه در ابتدا شما اعراب، ایرانیان را به خاطر اسلام با شمشیر می‌زنید، بعدا ایرانیان شما را با شمشیر به خاطر اسلام خواهند زد. » خلاصه این حرفا همیشه هست، اگه پیرو اهل بیت باشیم باید حق و انصاف رو رعایت کنیم #ایران_عرب @hoseindarabi