تب و تابی که در حیرت فروشم، «مُفت مژگانش!» گران‌سنگ است هر زخمی که دید آئینه، ارزانش من از «شرم غلاف» و «لاف شرم»، آشفته می مانم که پشت و روی تیغش را ببوسم جای دستانش! ضریحش گر نگیرد دستِ نومیدم، نمی‌دانم کدام امّید خواهد داد دستم را به دامانش...!؟ مزارش را شریف آیا به ظنِّ خود نمی‌خوانند!؟ ببین که تا کجاها پر کشیدند اهلِ افغانش به قیل و قالی از پائین به بالا می‌رود نرخی... شود فرّاش قبر حضرت سلمان، سُلیمانش! تعارف گر کند چشمش به دمنوشِ غزل، ای دل! سرم را بشکن و چون توبه نشکن نرخ فنجانش به «ارث» و «مالکیّت» شبهه می‌شد گر نمی‌چرخید کلید خانه‌ی الله در دستِ نیاکانش! موذن‌زاده در فردوس از قلبِ سلیم خود کند تعلیمِ موسیقی به لالان و بلالانش عمویی شیرکُش دارد... اُحُد گردد فدای او! برادرزاده‌ای دارد... که اهل کوفه، قربانش! کمی از رحمتش بیرون زده از چاکِ عقلِ ما و گرنه در تبِ محشر، پناهنده‌ست شیطانش گدای سرچراغی‌های بازار نجف گشتم کشیدم منّت سود از ترازوهای میزانش به پابوسِ نجف، خورشید اگر هر روز می‌آید سرِ صبحی، اجازه گیرد از «شاهِ خراسانش» «علی» فرقی ندارد با «علی»! «آئینه»، «آئینه» ست! نجف، مشهد شود در حیرتِ آئینه گردانش به هنگام ورودش، آمده با اشک، باورکن! هر آن زائر که دیدی ساعت برگشت، خندانش سپرده کوله‌بار حاجتش را دستِ شاه و بعد سبک‌بارانه بر می‌گردد امشب سمتِ اُستانش... چقدر ایرانیان مانوس با سلطان خود هستند...! خدا از ما نگیرد...! چون که ایران است و سلطانش...! #احمد_بابایی @hoseiniye_ye_del

چه کنم با فراغ دلبر خویش این غمِ ناتمام را چه کنم؟ عمر من پا گذاشت در پیری گر نبینم امام را، چه کنم؟ چند قرن است عشق دنبالِ سیصد و سیزده نفر گردد آی مردم، دعا کنیم امشب صاحب ذوالفقار برگردد غرق دلشوره‌ایم و حق داریم ای دو عالم فدای هیبت تو غرق دلشوره‌ایم و می‌ترسیم شیعه عادت کند به غیبت تو #احمد_بابایی #امام_زمان ❣ @hoseiniye_ye_del

چه کنم با فراغ دلبر خویش این غمِ ناتمام را چه کنم؟ عمر من پا گذاشت در پیری گر نبینم امام را، چه کنم؟ چند قرن است عشق دنبالِ سیصد و سیزده نفر گردد آی مردم، دعا کنیم امشب صاحب ذوالفقار برگردد غرق دلشوره‌ایم و حق داریم ای دو عالم فدای هیبت تو غرق دلشوره‌ایم و می‌ترسیم شیعه عادت کند به غیبت تو #احمد_بابایی #حضرت_مهدی❣ @hoseiniye_ye_del