باتقوای غیرفعال به‌درد نمی‌خورد! باتقوای غیرفعال هم که به درد نمی‌خورد؛ یعنی آن کسی که صلاحیت‌های دیگر را دارد ولی فعال نیست و نمی‌تواند کاری انجام بدهد، نمی‌شود کار کرد. استادی داشتیم خدایش رحمت کند پیرمردی بود، ایشان سرش را با تیغ می‌تراشید. مرد ملّای بافضیلتِ محترم مربی و بزرگی بود. ایشان می‌گفت: سحر به حمام محله رفتم و آن دلاکی که همیشه سر مرا می‌تراشید نبود، یک دلاک دیگر آمده بود و تا آمد سر مرا به تیغ بزند و بتراشد چند جایش را زخم کرد. خوب بالاخره ما تحمل کردیم و بیرون آمدیم. برای اینکه دفعه دیگر دچار این مسأله نشویم به استاد حمامی گفتم: استاد، این دلاک ما کجا رفته؟ گفت: آقا رفته و دیگر به این حمام نمی‌آید، این دلاک که ان‌شاءالله خوب بود؟ من این دلاک را مخصوص شما گفتم آمده. پرسیدم: آخر چه طور مخصوص من آمده؟! گفت: این دلاک نماز شبش ترک نمی‌شود؛ هر شب نماز شب می‌خواند، نافله می‌خواند. ایشان با اینکه ملایی بود که خودش هم به نماز شب و عبادت مقید بود گفت که به آن استاد حمامی گفتم: من که نماز شب او را نمی‌خواستم؛ من می‌خواستم او بلد باشد خوب سر بتراشد. چند جای سر مرا زخم کرد. از این به بعد هم یک استادی بیاور که نمازهای روزانه‌اش را بخواند و سر مرا خوب بتراشد. حالا اگر نماز شب هم نخواند، نخواند. پ ن: بحث رابطه بین تخصص و تقوا بحثی است طولانی و مهم که در یک دو تا پاراگراف نمی‌توان خلاصه کرد. در کتاب #تشکیلات_بهشتی در فصل بایدهای تشکیلات از صفحات ۲۰۳ تا ۲۲۲ به آن پرداخته شده است. #انتخابات #دکتر_بهشتی #سید_محمد_حسینی_بهشتی #حسینیه_مجازی_شهدا 🆔@hoseinyehmajazy