🔎هندسه حکمرانی فضای مجازی
✍️علیرضامحمدلو، پژوهشگر و مدرس رسانه
▫️فضای مجازی، ابزار اورجینال حکمرانی نوین و خط مقدم تنازعات تمدنی امروزی است. نه می شود، چون دایره و بدون لبه گام برداشت و در جریان جهانی هضم شد و نه می توان با گارد بسته و بی‌توجه عبور کرد. صریح و سریع و دقیق باید #هندسه_بازی را وضع یا کشف کنیم تا هویت و جمهوریت و اسلامیت جامعه را در سلامت و امنیت، راهبری نماییم.
▫️خیلی سریع اگر بخواهیم ابعاد و اضلاع فضای مجازی و #شیوه_حکمرانی مبتنی بر این هندسه و زیست بوم ویژه را مطرح کنیم به مثلث ها، مربع ها، چندضلغی ها و تقاطع های متعددی می‌رسیم که بایستی پیرامون آنها گفتگو کنیم و تصمیم جدی بگیریم.
1️⃣ #لایه‌های_موثر_پیام_رسانی را بایستی بازبینی و تقویت و بروزرسانی کنیم:
۱.اتاق فکر فضای مجازی
۲.ارگان تصمیم گیر و مدیریت
۳.لایه های کنشگری و راهبری میدانی
2️⃣ در فرایند تولید و توزیع پیام، #پنجگانه ای داریم که باید اتخاذ مبنای مشخصی داشته باشیم:
۱.چه کسی پیام را تولید می کند؟(سیستم مولد مرجع)
۲.محتوای پیام چیست؟(سیستم اعتبارسنجی و منطق ارزشگذاری)
۳.ابزار و بستر پیام چیست یا کجاست؟(پلتفرم و شبکه)
۴.مخاطب پیام کیست؟(سطح بندی فاز مصرف)
۵.اهداف و نتایج پیام چیست؟(چشم انداز تولید و توزیع و مصرف)
3️⃣ سه لایه محتوایی از حیث راهبردی و ناظر بر #نظریه_مواجهه وجود دارد که بایستی تعیین مبنا صورت بگیرد:
۱.مبانی حکمرانی فضای مجازی(فلسفه و الهیات و فقه سایبری)
۲.مسائل حکمرانی مجازی(نسبت با فرهنگ و اقتصاد و سیاست و امنیت و...)
۳.نتایج حکمرانی مجازی(هویت و خانواده و علم و اخلاق و ارتباطات و حریم خصوصی و...)
4️⃣ در فرایند سیاست‌گذاری، تولید محتوا و کنشگری به یک فرایند جامع نیاز داریم که مطلوب حکمرانی و #حکمرانی_مطلوب را تامین کند:
۱.مشروعیت(تامین نظر نهاد دین)
۲.معقولیت(توانایی تاب آوری و توجیه نظری)
۳.مقبولیت(قدرت اقناع فراگیر و اتصال با مخاطب و تامین جمهوریت)
5️⃣ در بخش #کلان_رویکردها نیز از میان سه گانه و مثلثی بایستی عبور کرده و نظر نهایی و بیتعارفش را اعلام نماید:
۱.تکنوفیلی(تکنولوژی زدگی و سیاست درهای باز و توسعه حداکثری با همه لوازمش)
۲.تکنوفوبیایی(تکنولوژی هراسی و بدبینی حداکثری)
۳.مهندسی و مدیریت تکنولوژی(ارتقا سهم از ظرفیت تکنولوژی؛ نه اشتیاق حداکثری نه هراس حداکثری)
6️⃣ در ساحت تغییرات بنیادین و عملیاتی نیز بایستی محورهایی را مورد بازکاوی قرار داده و تامین ایده نماید که بالاخره قرار بر چه تغییراتی در چه سطوحی است؛
۱.تغییر و تاسیس #زمین_بازی(ناظر بر شبکه ملی اطلاعات)
۲.تغییر و تدوین #قواعد_بازی(آیین نامه ها و پروتکل های فعالیت شبکه ها و در شبکه ها)
۳.تغییر و تعیین #نوع_بازیگری(ارتقا توان سوژه ها و کاربران فضای مجازی و تعمیق و توسعه سوادرسانه برای حال عادی و بحرانی)
7️⃣ سیستم گردش اطلاعات را بایستی بومی سازی کنیم و قواعد و پروتکل های امن و #ضدنفوذ برای هر سه سطح اتخاذ کنیم؛
۱. فرایند تولید پیام
۲.فرایند توزیع پیام
۳.فرایندمصرف پیام
8️⃣ سطوح کاربران و #جامعه_مصرف پیام نیز بایستی دسته بندی دقیق تری داشته باشد که امتداد اجتماعی حکمرانی و امنیت محتوایی از حیث محرمانگی یا عمومیت پیام، دچار اختلال نشده و عمق میدان بهتر و بیشتری داشته باشد؛
۱.عمومی و سرگرمی
۲.نیمه تخصصی و مهارتی
۳.تخصصی و آموزش‌های ویژه
▫️آنچه که حائز اهمیت است، ضرب و ترکیب و تجمیع داده‌ها در سطوح مختلف این هندسه چندوجهی است که می‌تواند نقشه راه متحد با #استراتژی‌های_پشتیبان متکثر را تحت عنوان پروژه های متعدد، ذیل خود تعریف کند.
▫️نکته اینجاست که #تئوریسین‌ها و #مهندسین و #کنشگران و #مدیران این حوزه، دور میزهای واحدی به گفتگو نشسته و از حیث ۱.معنایی، ۲.راهبردی، ۳.امکان سنجی و ۴.عمق میدان، نظام مسائل فضای مجازی را بازطراحی و بازتنظیم‌گری نمایند.
#سواد_رسانه
#مهارت_رسانه
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
🔰 دین در نگاه "عین‌صاد"
🌿 از خود آگاهی تا عبودیت تا جامعه و حکومت اسلامی؛
✍️ اين نوشته، نموداری است از معرفت دينی تا جامعه دينی، تا حکومت دينی که به مباحثی از قبيل شبهات در حوزه دين و حکومت دينی، حکومت در اديان وحيانی، طرح کلی دين و نظام سازی و حکومت دينی در حوزه مسلمين و... می‌پردازد.
❇️ کتاب «از معرفت دینی تا حکومت دینی» سعی دارد به یافتن تعریف جامعی از مفهوم حکومت و دین بپردازد و با ذکر خصوصیات حاکم، پاسخ این پرسش اساسی را به دست آورد که: آیا حکومت دینی معنایی دارد و این دو با هم جمع و ترکیب می‌شوند؟ و اصولاً چگونه یک حکومتی دینی می‌شود؟
🖌اگر آدمی در همين محدوده هفتاد سال مطرح باشد به بيش از سه اصل علم و اطلاعات، قراردادها و منافع مشترک هيچ احتياج ندارد. در اين سطح بر فرض، خدا اثبات شود و يا در اعتقاد انسان ريشه بگيرد و بر فرض هم که رسول و ولیّ و مذهب، موثر و مفيد باشند، اما هيچ ضرورتی ندارند و لازم نيست که مبنای زندگی فردی و جمعی انسان باشند. اين زندگی بيشتر از علم و قرارداد و منافع مشترک، چيز ديگری را نمیخواهد.
✳️ اما اگر آدمی برای وسعتی بيش از هفتاد سال و با توجه به عوالمی ديگر، چه محتمل و چه متيقن بخواهد برنامه ريزی کند و بخواهد برای اين استمرار و ارتباط حساب باز کند، ديگر علم و تجربه و قراردادها و منافع مشترک کارگشا نخواهند بود و نه تنها علم که حتی عقل و فلسفه او و عرفان و قلب او هم کفاف اين همه رابطه را نخواهند داد. در اين وسعت، آدمی محتاج وحی است.
📚 از معرفت دینی تا حکومت دینی(استاد علی صفایی حائری)
🔗 صفحه‌ی «دوستان کتاب»
#کتابخوانی
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVI