🔸سنجش دینداری . ✍️علی اصغر بسطامی یکی از مهم‌ترین آموزه‌های اخلاقی در سنت اسلامی، که امام صادق(ع) در این عبارت به‌ روشنی بیان کرده‌اند، تمایز میان «ظاهر رفتار دینی» و «اخلاق» به عنوان گوهر دینداری است و قرار دادن این معیار برای سنجش سلامت نفس و ایمان آدمی است. امام می‌فرماید: «به زیادی نماز و روزه‌ی افراد نگاه نکنید، زیرا به آن عادت کرده‌اند، و مثل هر عادت دیگری، اگر ترک کنند، احساس سردرگمی و اضطراب می‌کنند. بلکه به صداقت گفتار و امانت‌داری آن‌ها بنگرید.» این سخن، اگر با دقت تحلیل شود، حاوی نکته‌ای بسیار مهم است، و آن این است که همه‌ی رفتارهای دینی، الزاماً نشانگر فضیلت اخلاقی نیستند. ممکن است کسی مقید به انجام اعمال و مناسک دینی باشد، اما یا آن اعمال آلوده به انگیزه های غیر الهی باشند و یا در عرصه‌ی صداقت و امانت، که معیارهای بنیادین اخلاق‌اند، کاستی‌های جدی داشته باشد لذا آنچه امام صادق در این عبارت بیان می‌کند، اعتبار بخشی به ملکه‌ی اخلاقی و بی اثر دانستن عادتهای دینی است. چرا که انسان‌ها می‌توانند به واسطه تکرار، و بدون هیچگونه باوری به برخی رفتارها عادت کنند، مانند راننده‌ای که هر روز مسیر خانه تا محل کار را طی می‌کند، بدون آنکه آگاهانه به مسیر توجه داشته باشد. نماز و روزه، و هر عمل عبادی دیگر، اگر به عادت تبدیل شوند، می‌توانند بخشی از روتین زندگی افراد شوند، بدون اینکه لزوماً نشانگر عمق باور یا پاکی درونی انها باشند. و طبیعتاً چنین اعمالی فاقد اثر گذاری لازم در روح و ایمان آدمی هستند، اما در مقابل، فضیلت‌هایی مانند صداقت و امانت، به شکل انتخاب‌های اخلاقی در موقعیت‌های مختلف زندگی بروز می‌کنند. کسی که راست‌گوست، باید در موقعیتی که دروغ گفتن برایش منفعت دارد، تصمیم بگیرد حقیقت را بگوید. کسی که امانت‌دار است، در موقعیتی که خیانت سودمند است، باید آگاهانه راه درست را برگزیند. این انتخاب‌ها، برخلاف عادت‌های دینی، نشانه‌ی عمق شخصیت اخلاقی فرد هستند. شاید بتوان گفت امام صادق(ع) با این بیان خواسته اند به ما یادآوری کنند که فریب ظاهر رفتار دینی را نخورید، گوهر انسانی افراد را در صداقت‌شان و در نحوه‌ی برخوردشان با امانت‌ها بجویید. امانتهایی که البته فقط منحصر در امور مالی نیست، آبروی دیگران، رازهایی که ما را محرم آن دانسته‌اند، سخنان محرمانه‌ای که از آنها آگاهی یافته‌ایم، همه از مصادیق امانت هستند. #دینداری #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

🔴غزه، آزمون امروز اربعینی‌ها ✍️زهرا محسنی‌فر در وطن امروز نوشت: ۶۶۶ روز پیش، شیطان‌توله‌ها صدای شیپور جنگ را در غزه نواختند. از آن روز انگار «نفخ صور» از آن باریکهٔ مهجور به سرسرای عالم پژواک می‌شود. سوت بمب‌های سنگرشکن، حدیث هول قیامت در عالم ناسوت شده. صفیر گلوله‌های سرگردان، سفیر مرگ برای کودکان آواره شده. زوزهٔ خمپاره‌‌های پرسه‌زن، بیخ گوش اهل غزه الرّحیل می‌خواند. گهوارهٔ اطفال زبان‌بسته، ارابهٔ مرگ‌های بی سر و صدا شده. جنگنده‌بمب‌افکن‌های اسرائیل، دیوار خانه‌های فلسطین را همچون دیوار صوتی درهم شکسته. الجوع و العطش، تکیه‌کلام خرد و کلان مردمان آن نوار بی‌نوا شده. با این همه ضرباهنگ و طنین و آوای مظلومیت که در غزه می‌پیچد، دنیا سمفونی خاموشی می‌نوازد و در برابر گرسنگی کودکان، روزهٔ سکوت می‌گیرد. 🔗متن کامل در صفحه نویسندگان حوزوی خوزستان #اربعین #غزه #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

امروز آخرین فرصت 👆شرکت در فراخوان 🔔 فراخوان رسانه‌ای میثاق طلبگی ◻️ ویژه کنشگران رسانه‌ای حوزه 🔻در قالب‌های؛ 1. یادداشت 2. مصاحبه 3. گزارش 4. روایت ⏱ مهلت ارسال آثار: 20 مرداد 📬 دریافت آثار : @Jahaderevayat #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

#پیشنهاد_ماه ✍️ نویسندگان جبهه انقلاب؛ گروهی برای بازنشر یادداشت و کوتاه‌نوشت ✔️ با رعایت قوانین نشر می‌توانید عضو شوید پیشینه گروه👇 تبلیغات ریاست جمهوری تمام شده بود چند بار می‌خواستم گروه را حذف کنم یا لااقل عکس پروفایل را تغییر دهم اما دلم نمی‌کشید دیدم هجمه‌ها به "سید" همچنان ادامه دارد امروز که او نیست ما می‌مانیم...👇 اینجا https://eitaa.com/joinchat/3078291578C8d44d853d1 #سامانه_جهاد_روایت 🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅 #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

وامانده ✍️ سعید احمدی هر تن و جانی برای خودش دردهایی دارد. یکی‌اش دل‌درد؛ اما دردِ دل از همه سخت‌تر است؛ من این‌طور فکر می‌کنم. دندان لق را می‌کنیم می‌اندازیم دور. سر پر از درد را هم دستمال می‌بندیم و کارهایی می‌کنیم تا دست از سر کچل‌ یا پر موی ما بردارد؛ اما اگر همه‌ی روزنه‌ها و سوراخ‌سمبه‌ها را ببندی تا درد دل سرک نکشد، آخرش از همان درون، از همان ته دالان، از بین اسباب و اثاث و گوشه‌موشه‌ای عین وزغ، ورمی‌قلمبد بیرون. مثل جرقه می‌جهد؛ شعله می‌کشد و آتش می‌زند. کجا را؟ کل تار و پودت را، هستی‌ات را. آتش‌فشانی می‌شود که هیچ آتش‌نشانی نه دم و دستگاهش را دارد و نه زورش را، برای اطفاء حریق دل‌خانه‌ی صاحب‌مرده. من این‌طوری فکر نمی‌کنم؛ این‌جوری سر کرده‌ام، زندگی کرده‌ام. شاید برای همین است که گاهی بی‌هوا، دل، هوای گریه دارد؛ چه بی‌صدا عین همیشه‌ی من و چه با فریاد و فغان و یقه‌درانی، مثل ناهمیشه‌ی باز هم خودم. این‌روزها نمی‌دانم چرا و برای چه، سنگ مذابم. گویا تکرار تگزاسم که در مهیب‌ترین آتش‌سوزی، همه‌ی «حالی‌وودم» با کل فیلم‌های ساخته و نساخته‌اش بین چِرِک‌چِرک شعله‌ها دود می‌شود. حالی که شاید هم بدانم چرا. چرا خودم را گول بزنم؟ البته که می‌دانم! دل من، پا و پی مشایه‌ای را ریخته بود هم‌پای زائر و خادم اربعین. آن را می‌دید، می‌خواند، می‌فهمید، زندگی‌اش می‌کرد و می‌نوشتش. گام‌به‌گام و حضوربه‌حضور؛ اما مثل بودجه‌ای که ناگهان قطع شود، شبیه مصالحی که ته بکشد، عین برقی که وسط برقی‌ترین کار حیاتی‌ات بپرد و برود، از راه‌رفتن ایستاد. چگونه دلی را که سپرده‌ای جا می‌گذاری؟ حال دلم را می‌فهمم. تنها سفری که مال او بود دیگر نیست. تن اگرچه می‌آزرد، جان، جلا و صفا و سبک‌بالی می‌گرفت. می‌رفتم جایی که جغرافیا حاکم نبود. سرما و گرما و دوری و نزدیکی نمی‌شناختم. مرز نمی‌فهمیدم. افق‌ها را می‌گستردم و از تنگی و ننگ این دنیا می‌رهیدم. این دلِ سیر از همه‌چیز و همه‌کس خوش بود به همین یک‌چیز. مسیر سخت و صعبی که ناگهان می‌رسد به دره‌ای عمیق، چه حالی دارد؟ جامانده یعنی سر وقت به قطار یا هواپیما نرسی؛ سخت است؛ اما تحمل‌پذیر. این یکی اما همه‌جوره فرق دارد. فقط هم این. باید درباره‌اش بگویی «وامانده». جاماندگی علاج دارد؛ «واماندگی» درد بی‌درمان است. درد دل است. آتشی است که شعله‌اش نه گم می‌شود توی هوا، نه فرو می‌نشیند توی زمین. فقط می‌سوزاند و می‌سوزاند و می‌سوزاند؛ مثل الآنِ حال خیلی بدِ دل من که حیران مانده است. این واماندگی، زغنبوت، زهر هلاهل و شور بی‌آرامی است که هیچ‌جا از پا درنمی‌آید؛ مگر از پا درت بیاورد؛ جز این‌که رونده‌ی طریق‌الحسین باشی و باشی میان آن شعاع رازناکی که بین چشم زائر و خادم جابه‌جا می‌شود. این درد با من است. آیا رمقی می‌ماند و دیگرباری برایم خواهد بود؟ یا دیگر، نیست شده‌ام؟ نمی‌دانم! #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

🔅آغاز از سامرا؛ روایتی خواندنی از کاروان شاعران ✍️ علی عسگری، عضو تحریریه کانون نویسندگان حوزوی در #خبرگزاری_شبستان نوشت: ورود کاروان شاعران حوزوی به کشور عراق با طلوع فجر همراه شد. بر خلاف سال گذشته، سربازان عراقی، سخت‌گیری عجیبی در کنترل گذرنامه‌ها از خود نشان دادند. وسائل و تجهیزات زوار به دقت توسط مسئولان گیت مرزی عراق، رصد می‌شد. در میان نظارت‌ها، یکی از همسفرانمان، آقای محمدی که در تدارک تهیه‌ی مستند بود، مدت زیادی گرفتار شد. دوربین، هاشف و هزاران قطعه‌ی ریز و درشت دیگری که برای ثبت و ضبط تصاویر به کار می‌آمد، به گوشه‌ای نگه‌داری و تک‌تکشان بررسی شد. بعدها آقای محمدی به من گفت که بیشتر به مموری و رم‌هایش، حساس شده بودند تا برای امنیت عراق خطری صورت نگرفته باشد. بعد از خواندن نماز صبح در یکی از موکب‌های نزدیک مرز، به همراه سایر دوستان، حلیم آبکی مخلوط با دارچین و شکر تناول کردیم و چای لب‌سوز و لب‌دوز عراقی، آن شراب طهور را نوشیدیم تا قیامت به عطشمان برای زیارت ارباب، شهادت دهند. 🔗 متن کامل #اربعین #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

🔺چرا اربعین؟! چرا علامت مؤمن؟! ✍️ علیرضا احمدی دهبالایی(ایلامی) در پاسخ به چرایی برگزاری مراسم اربعین برای حضرت سیدالشهداء علیه السلام، قوی‌ترین احتمال، همان رجوع اهل‌بیت مکرم آن‌حضرت به کربلا و الحاق سر مطهر به بدن شریف توسط امام سجاد علیه السلام در اولین اربعین آن سرور است. و هم این واقعه است که به سبب آن، آسمان و زمین از گریه بر مظلوم کربلا باز ایستاده، آرام گرفته‌اند. احتمالاتی مانند «رمز و راز عرفانی عدد چهل» یا «رفتن جابر بن عبدالله انصاری به کربلا در اربعین اول به عنوان اولین زائر» تالی‌فاسدها و نقض‌های زیادی دارد؛ از جمله: ۱. این رمز و راز عرفانی، می‌تواند برای شهادت دیگر معصومین علیهم السلام هم باشد، و مردم به جای یک اربعین، سیزده اربعین در سال بگیرند؛ چیزی که بالوجدان باطل است!!! ۲. اولین زائر بودن جابر، مورد اختلاف و مناقشه‌ی جدی مورخان است، و افرادی، اسامی دیگری را به عنوان زائر نخستین (آنهم در غیر اربعین) را مطرح نموده‌اند. ۳. جابر با همه‌ی شأن و منزلتی که دارد، در آن حد نیست که زیارت‌اش بشود سنّتی پایدار و جهانی که الی‌ یوم القیامة بخواهد تداوم داشته باشد؛ اضف الی هذا، اینکه اگر فرضاً ایشان به جای روز اربعین، روز دیگری (مثلاً ۳۰ یا ۵۰ روز بعد از عاشورا) می‌رسید کربلا، باز هم روز ورود و زیارت او (خمسین یا ثلاثین یا ...) می‌خواست لحاظ شود؟! 🔗متن کامل #اربعین #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

🔅 پای روایت‌گری ✍️ مرتضی رجائی بسم الله الرحمن الرحیم با همه اما و اگرها، همین حالا از قم راه افتادم، ان‌شاءالله به سمت مرز. خدا بخواهد من را هم طلبیدند. اگر توفیق بود، کوتاه‌نوشت‌هایی به اسم سفرنامه خواهم نوشت. نه این سفر، وقت مشغولیت زیاد به هر چیز دیگری غیر از زیارت است؛ نه فرصت کوتاهی که من در اختیار دارم مناسب این بلاگربازی‌هاست؛ و نه من اهل این‌طور اشتغال‌هایی در چنین فرصت‌هایی. پس هر جا که لازم دیدم چیزی ثبت کنم، کوتاه می‌نویسم. شاید بعد از بازگشت، ان‌شاءالله اگر عمری بود بعضی‌هایش را که مفیدتر به حال خواننده دانستم، تفصیل دادم؛ البته نه در یک پُست (فرسته) جدید، که زیر همان یادداشت کوتاه اولیه. پس اگر دوست داشتید با این #سفرنامه_مینیمال_اربعین همراه باشید. این هم نخستین بخش. #سفرنامه_اربعین_۱۴۴۷ #قسمت_صِفر #اربعین #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

📌 سیری در زیارت اربعین ✍️ محمد احراری، عضو کانون مدادالفضلاء 🔻یکی از اعمالی که در روز بیستم ماه صفر وارد گردیده است، قرائت زیارت اربعین می باشد که به جهت تاکید در روایات ما و اهمیت قرائت آن، جایگاه ارزشمند این زیارت به خوبی آشکار می گردد. به عنوان مثال روایت معروف از امام حسن عسکری علیه السلام که حضرت در آن روایت یکی از نشانه های مؤمن را «زیارت اربعین» معرفی می فرمایند: عَنْ اَبِی مُحَمَّدٍ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْعَسْکَرِیِّ (علیه‌السّلام) اَنَّهُ قَالَ عَلَامَاتُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ... زِیَارَةُ الْاَرْبَعِینَ...¹ نشانه های مؤمن پنج چیز است که یکی از آنها زیارت اربعین می باشد. فلذا چه نیکوست که به خواندن این زیارت در روز اربعین اهتمام ورزید و عبارات و مضامین بلند و تأمل برانگیز آن را که هر کدام از زاویه ای خاص، دیدگان را به جایگاه رفیع امامت می گشاید و امام معصوم علیه السلام را آن گونه که شایسته است به بشریت معرفی می نماید، مورد توجه و بررسی قرار داد. ▪️عبارتی آشنا السَّلَامُ عَلَی أَسِیرِ الْکُرُبَاتِ وَ قَتِیلِ الْعَبَرَاتِ...² شاید عبارت «قتیل العبرات» (کشته ی اشک ها) را بارها در روضه ها شنیده اید، اما جالب است که بدانید این عبارت در روایات مختلف از ائمهٔ معصومین علیهم السلام صادر گردیده است؛ به عنوان نمونه از خود امام حسین علیه السلام که فرمودند: أنَا قَتیلُ العَبَرَةِ لایذکُرُنی مُؤمنٌ الّا استَعبَرَ³. من کشته اشکم، هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آنکه اشک در چشمانش می‌آید. یعنی امام علیه السلام شهیدی است که هم یاد او موجب گریه می گردد و هم گریه در مصیبت او اجر عظیم دارد و باعث اعتلای مکتب است. 🔗 متن کامل در خبرگزاری فارس #اربعین #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

. 💠 خادم الحسین ✍️ روح الله عباسپور، نویسنده و روزنامه‌نگار حوزوی مدل همان مدل سال ۶۱ هجری است، هر کس با هر توانی و هر ظرفیتی میتواند به این کاروان بپیوندد، کاروان دیگر کوچک نیست، به وسعت همه جهان است، یکی مال و منالی دارد، یکی آبرو و اعتباری دارد، آن دیگری هنری یا مهارتی در چنته دارد، یکی شاعر است، دیگری سخنران، آن یکی دوربینی دارد که میتواند ثبت کند این شکوه ۱۴۰۰ ساله را، یکی مراقب امنیت زایران است، یکی مسیر را تمیز می کند، یکی آب دست زایر می دهد، یکی آشپز است، یکی مهر ورود و خروج که بر هر گذرنامه ای می زند با حسرت می گوید التماس دعا، یکی زایران را با وسیله نقلیه اش جابجا می کند، یکی موکب داری می کند، یکی خانه اش را زائر سرا می کند، یکی برای زایران سایه سار درست می کند، یکی نزدیک حرم ایستاده و به زایران توصیه می کند برای ظهور دعا کنند، یکی به کودکان در مسیر هدیه میدهد... 🔗 متن کامل در صفحه تعاملی نویسندگان حوزوی | خبرگزاری فارس #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

🔻«مسئولیت‌های فرهنگی» و ضرورت «بازنگری در وظایف یا شرایط استانداران» ✍ احمدحسین شریفی شکی نیست که یکی از مهم‌ترین تمایزات و تفاوت‌های حکمرانی اسلامی و نظام جمهوری اسلامی با سایر انواع حکمرانی و نظامات سیاسی، حساسیت‌های فرهنگی آن است؛ و شکی نیست که یکی از جدی‌ترین برنامه‌های دشمنان برای مقابله با جمهوری اسلامی و حکمرانی اسلامی، تهاجم فرهنگی و جنگ نرم و جنگ شناختی و شبیخون فرهنگی است. بر این اساس، آرایش مدیریتی و سیاسی کشور هم باید متناسب با ویژگی‌های فرهنگی و همچنین برنامه‌های تهاجمی و براندازانه دشمنان باشد. این در حالی است که مع الاسف چنین نبوده و نیست. به عنوان مثال، استانداران در کشور ما از اختیارات بسیار وسیعی برخوردارند. همه یا اغلب مدیران و مدیرکل‌های شهرها و بخش‌های مختلف یک استان، حتی مدیران فرهنگی، هماهنگ با نگاه استانداران و بر اساس رأی و پیشنهاد آنان تعیین می‌شوند. هر چند رئيس شورای فرهنگ عمومی امام جمعه استان است، اما فی‌الواقع قدرت اصلی در اختیار استاندار است. زیرا اولاً، اغلب اعضای شورای فرهنگی استان مدیرانی هستند که به پیشنهاد استاندار تعیین می‌شوند؛ و ثانیاً، ابلاغ مصوبات شورای فرهنگ عمومی هم در اختیار استانداران است. بنابراین، هدایت شوراهای فرهنگی و حتی برنامه‌های هیئات مذهبی هم به نوعی در اختیار استانداران است! این در حالی است که متأسفانه تاکنون در انتخاب استانداران به ندرت متناسب با مسئولیت‌های فرهنگی و مذهبی و دغدغه‌های اصلی حکمرانی در جمهوری اسلامی، تدبیر و تأمل شده است. به عنوان نمونه، یک «ارولوژیست» یا «میزراه‌شناس» یا «پیشابراه‌شناس» که همه تخصص و دغدغه‌های زندگی او مربوط به حوزه بیماری‌های اعضای خاصی از بدن بوده است، و هیچ تخصص و حتی آگاهی‌ و دانشی درباره فرهنگ و دین و مذهب ندارد، سکان‌دار مدیریت کلان یک استان می‌شود! چنین شخصی ممکن است در حوزه تخصصی خودش موفق باشد، اما قطعاً، اینکه در حوزه مسائل فرهنگی و مذهبی و اخلاقی یک استان هم مسئولیت را به او بدهیم و او را مبسوط الید کنیم، نه معقول است و نه مشروع! زیرا بسیار طبیعی است که نگاه چنین فردی به فرهنگ و اخلاق و خانواده و پوشش و امثال آن همگی از چشم یک «پیشابراه‌شناس» خواهد بود! 🔻پیشنهاد: مجلس شورای اسلامی می‌تواند و می‌باید یکی از دو کار را انجام دهد: یک. بازنگری در شرح وظایف و مسئولیت‌های استانداران؛ دو. بازنگری در حداقل شرایط و اقتضائات دینی و اخلاقی و فرهنگی و علمی و مدیریتی استانداران. 🔸رهبر انقلاب چند سال پیش ضمن اشاره به وظایف و مسئولیت‌های سنگین فرهنگی مسئولان کشور فرمودند: «در مسائل فرهنگی یعنی فرهنگ عمومی، وظایف مسؤولان کشور سنگین‌‌‌‌‌‌تر و حساستر است. امروز حتی دیرباورترین اشخاص نیز خط و نشان دشمنان سوگندخورده‌ی انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی را در صحنه‌‌‌‌‌ی پرماجرای تهاجم فرهنگی، بوضوح مشاهده می‌کنند. در این تهاجم خطرناک، نه فقط ارزشهای اسلامی بلکه فرهنگ اصیل ملی مردم، و بیشتر باورهای راه‌‌‌‌‌‌‌‌‌گشا و مبارک آنان، آماج تیرهای زهرآگین دشمنان قرار گرفته است ... همه‌‌‌ی این حقایق مهم و هشدار دهنده، مسؤولان فرهنگی کشور را به تدبیری برتر و اهتمامی بیشتر و تلاشی گسترده‌‌تر فرا‌ می‌خواند.» 🔻مع الاسف در اجابت به این دستور حضرت ولایت، نه تنها شاهد «تدابیر برتر»، «اهتمام بیشتر» و «تلاش گسترده‌تر» در حوزه فرهنگ عمومی نیستیم؛ بلکه شاهد یک «رها‌سازی»، «ول‌انگاری» و «بی‌تدبیری تمام‌عیار» در حوزه مسائل فرهنگ عمومی و اخلاق اجتماعی کشور هستم. #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی

«از حجاب اختیاری تا بی‌حجابی اجباری؛ تحلیلی بر تهدیدات نرم علیه هویت دینی» ✍️ حسن یونسی پدیده بی‌حجابی و افول ارزش‌های اخلاقی، نه صرفاً یک دغدغه فرهنگی، بلکه یکی از پیچیده‌ترین تهدیدات نرم علیه هویت دینی و انسجام اجتماعی کشور است. دشمنان، با طراحی پروژه‌ای راهبردی و زمان‌بندی‌شده، قصد دارند هنجارهای نوین اخلاقی را تحمیل و سرمایه هویتی جامعه را تضعیف کنند. تجربه تاریخی و پژوهش‌های اجتماعی نشان می‌دهد که اقدامات صرفاً فرهنگی، اگرچه ضرورتی انکارناپذیر دارند، اما هرگز به تنهایی نمی‌توانند از شتاب تحولات هنجاری جلوگیری کنند؛ در چنین شرایطی، رویکردی ترکیبی شامل سیاست‌های امنیتی، حقوقی و فرهنگی ضرورت دارد. این پروژه دشمنانه، با گذر از مرحله «حجاب اختیاری» به «بی‌حجابی اجباری»، نشان‌دهنده یک تغییر تاکتیکی دقیق و حساب‌شده است. این روند بیانگر سازمان‌یافتگی و پیش‌بینی‌پذیری اقدامات دشمن است و ضرورت دارد که مسئولان، نخبگان و جامعه مدنی، با درک ابعاد راهبردی این پدیده، پاسخ‌هایی متناسب و هم‌زمان فرهنگی و امنیتی ارائه دهند. متن کامل #تبلیغ_مکتوب #جهاد_روایت 💎@howzavian | نویسندگان حوزوی