💠 سیاستمدار بهشتی
یکی از شخصیتهای اثرگذاری که بیشترین الگو را جوانان این مرز و بوم از او گرفتند شهد آیت الله دکتر بهشتی بود. نگارنده این سطور بر این باور است که دنیای امروز ما بیشتر از دنیای ۴۰ سال پیش ایران به اندیشه و تفکر او نیازمند است مرحوم شهید آیتالله دکتر بهشتی، شخصیتی فراجناحی و فراسیاسی که خط اعتدال و انسانیت و علم را در پیش گرفت و هدف بالای خویش که تحقق جامعه اسلامی بود را محقق نمود، هرچند چهار دهه است که وی در میان ما نیست و دوستان و یاران او پرچم تبیین انقلاب را به دست گرفتهاند، و جای این پرسش است که جریان انقلاب برای به کرسی نشاندن راه و منش این اسطوره عدالت و تقوا در جامعه و در بین نسل جوان چه کرده است؟ و امروزِ ما، با بهشتی چقدر فاصله دارد؟
این روزها که در چهلمین سالروز فقدان این مرد بزرگ قرار گرفتهایم، بیش از همه نیازمند بیان جایگاه علمی ایشان هستیم و جامعه بیش از هر زمان دیگر تشنه اندیشه ناب اوست. در چنین جامعه ای نباید از شخصیت و اندیشه آن شهید والامقام غفلت می شد، هنوز بسیاری از جوانان و چهرههای کشور و مردم، او را به درستی نمیشناسند و با اندیشه های انقلابی و اسلامی شهید بهشتی بیگانهاند.
شهید بهشتی در مناسبت ها نمی گنجد و پرداختن به آن شخصیت برجسته، باید فراتر از هفتم تیر اتفاق بیفتد، بهشتی نباید برای همیشه مظلوم بماند.
معتقدم اندیشمندان و دوستان و یاران و کسانی که سیر مطالعاتی این شهید عزیز را داشتهاند باید بیشتر همت کنند و بجا بود، بعد از ۴۰ سال ما او را به دنیا معرفی میکردیم، شخصیت او، بازتاب پیروزی و ایجاد انقلاب اسلامی است.
بهشتی هرگز وابسته به هیچ حزب و جناح سیاسی خود را نکرده و همه کسانی که وامدار جمهوری اسلامی هستند باید خود را مدیون به خون شهید ارزشمند بدانند و در راه تبیین اهداف او تلاش کند و انحصار او به جریان سیاسی خاص برای کسی که در طول حیاتش به مظلومیت شهره بود حقیقتاً ظلم بزرگی به ایشان است.
وقتی به زندگی شهید بهشتی دقت میکنیم، هجمههای فراوانی را در طول عمر مبارک شان تحمل کردند. از سوی دیگر تمرکز شهید بهشتی روی اصول گفتمان انقلاب اسلامی و دغدغه ای که همیشه درباره عدالت و اجتماع داشتند برای مان الگوی سیاسی و اعتقادی جذابی است، این که نباید از حرفهای بیهوده و تهمت آفرین دلگیر شویم. شهید بهشتی به خوبی آموخت که هر کجا که کشتی انقلاب نیاز به کمک داشت، باید وارد عمل شد و در خط امام و ولایت و دفاع از سنگر انقلاب تمام قد ایستادگی کرد.
البته امروزه متأسفانه برای برخی از مدیران نظام اسلامی، اتخاذ رویکردهای مقدس بهشتیها هزینه دارد و مکتب بهشتی را به بهای اندک می فروشند.
آن چیزی که زیباتر است این بود که شهید بهشتی خود را معطل این و آن نکرد و به هدفش برای تحقق جامعه اسلامی عمل پوشاند.
این روزها یادش را گرامی میداریم، و از اندیشه اش می آموزیم که نباید عزت و اقتدار را از خارجیها طلب کنیم؛ شهید آیت الله بهشتی، بیتردید یک سیاستمدار بود؛ اما «یک سیاستمدار بهشتی».
✍️ نیما ارزانی، عضو تحریریهی مدادالفضلاء
#قوه_قضائیه
#شهید_بهشتی
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۷ تیر ۱۴۰۰
🔹وطن طاقت ندارد دوری یاران رهبر را
🔹رجایی، باهنر، یا مرتضیهای سخنور را
🔸بهشتی مکتبی بود و ترور شد آنچنان در تیر
🔸خداوندا نگهدار این بهشتیهای دیگر را
✍️ عباس بهمنی
#قوه_قضائیه
#شهید_بهشتی
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۷ تیر ۱۴۰۰
🔹اندیشکده دین و حکمرانی برگزار می کند؛
🔸رویداد دلیل؛ اولین رویداد نخبگانی حل مسائل حکمرانی با رویکرد دینی
مهلت ثبت نام:
15 خرداد الی 15 تیر 1400
🔴 اگر میخواهید در حل مسائل بنیادین نظام اسلامی موثر و بخشی از ساختار جدید حل مسائل حکمرانی باشید، در این فراخوان شرکت کنید.
♦️سامانه ثبت نام:
http://sabtename.ir/din_hokmrani
جهت اطلاعات بیشتر به آیدی @mhsh1414 در ایتا پیام دهید.
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
@din_hokmrani
۷ تیر ۱۴۰۰
💢«یک ملّت»
📌«لشکر سازی؛ اورانیوم نظام تمدن نوین اسلامی»
🔹{بهشتی یک ملت بود برای ملت ما} جمله معروف معمار کبیر انقلاب امام راحل (رحمه الله علیه) در وصف شهید بهشتی « بهشتی یک ملت بود» یک استراتژی نظام تمدنی را فریاد می زند و انسانها را از مدار سربازی به فرماندهی رهنمون می سازد.
🔹شهید دکتر بهشتی از شخصیتهای نادر تاریخ معاصر ایران و بلکه دنیای اسلام بود. بیتردید، او یکی از برجستهترین رهبران انقلاب اسلامی بود که در تمامی مراحل پر فراز و نشیب مبارزه و نیز در گذار انقلاب نوپای اسلامی از بحرانهای بنیان برافکن سالهای اولیه پیروزی، نقشي بیبدیل داشت و به تنهایی یک ملت بود.
❗️ولی پرداختن به شخصیت فردی و خصوصیات ممتاز ایشان ( صبر، نظم، مدیریت، تواضع، علم، فقاهت، تسلط بر ایدئولوژی اسلام، آشنایی با جهان، شناخت مکاتب غربی و انحرافی) و هزاران نکات کم نظیر و بی بدیل از شهید بهشتی؛ جرعه ای در برابر اقیانوس مکتب ایشان است.
مکتب لشکر سازی، ملت بودن، امت شدن، یک نفر به ازاء هزار نفر جنگیدن، یک کلمه در برابر میلیون ها جمله و کلمه.
🔸 پیامبر اکرم صلوات الله علیه در آفتاب سوزان شرک و بت پرستی ، با اندک یاران سیه چرده و لاغر اندام خود، تمدن اسلامی را در پهنای باندِ جهان به راه انداختد. به راستی چرا و چگونه؟ با کدامین ابزار؟
کمی تعداد و انگشت شماری یاران نه تنها مانع نبود؛ بلکه این قدرتِ لشکر سازی انسان ها توانست؛ هیمنه پوشالی مشرکان مکه و یهودیان مغرض را چنان به زمین گرم بکوبد، که استخوانهای خدایان دروغین آنان به قعر جهنم فرو بروند. همان ابوذر، سلمان، مقداد، عمار یاسر، بلال حبشی؛ این لشکران سپاه اسلام در مقابل ابوجهل و ابوسفیان های تنومند و پر تعداد، انبوه و فراوان، که مجهز به زیور زر و زور و قدرت بودند ولی آنان سربازی بیش نبودند.
🔸این ویژگی لشکر سازی در مقابل سربازی سازی در نهاد امامت ائمه معصومین علیهم السلام امتداد پیدا کرد و میثم تمار، مالک اشتر، حجربن عدی، رشید هجری، مسلم بن عقیل، جمیل بن دراج، هشام بن حکم، تا عثمان بن سعید، حسین بن روح نوبختی، نمونه بارز آن است.
🔸دستگاه فرهنگی، آموزش و پرورش، دانشگاه، حوزه های علمیه، مراکز قرآنی و تربیتی اگر در سیطره ساختن انسان بما هو انسان هستند و او را با هزار آداب و اَطفال به مقام سربازی می رسانند؛ یک غلط مشهور را تکرار کرده اند! حال آنکه اورانیوم نظام تمدن نوین اسلامی، لشکر سازی است، ساختن یک انسان در قامت یک لشکر. آفریدن یک طلبه در قامت یک ملت، یک شهید بهشتی، یک مطهری، یک حججی، یک رجایی، یک سلیمانی است.
❓اینکه جمعی بنشیند و دانه به دانه، فرد به فرد، تک به تک در قالب تربیت فردی، فرد تربیت کنند! نشان از عمق فاصله بین تمدن اسلام با انقلاب اسلامی دارد!
🔸مدل تمدنی اسلام نبوی وعلوی را اگر به دستگاه اورانیوم غنی شده لشکر سازی انسان ها متصل کنیم خواهیم دید فوج فوج لشکر تولید می شود.
بشرطها و شروطها و لشکرسازی من شروطها .
💎امام راحل فرمودند: بهشتی را من بزرگ کرده ام. تربیت یافتگان مکتب خمینی کبیر از مطهری تا بهشتی، از شهید باقری تا صیاد شیرازی، از شهید آوینی تا شهید سلیمانی همه یک خصوصیت مشترک داشته اند؛ وآن ملت بودن است.
‼️امام سرباز تربیت نکرد، فرمانده تربیت نکرد، افسر تربیت نکرد، عالم تربیت نکرد، زاهد تربیت نکرد، محقق تربیت نکرد، خطیب تربیت نکرد، بلکه هر انسان را به مقام لشکر رساند و از آن یک ملت ساخت. این هنر بزرگ رهبران الهی است.
✍️ سید جواد محمدزاده، عضو تحریریهی مدادالفضلاء
#قوه_قضائیه
#شهید_بهشتی
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۷ تیر ۱۴۰۰
#تیتر_فنی (4)
💢 «لفاظی های آغشته به خون» شاید تیتر بهتری برای «ابتکار» باشد.
💢 در خبر افغانستان به نظر «انفجارهای زنجیرهای» دقیق تر از قتلهای زنجیرهای باشد.
💢 «نمک تازه بر زخم مردم» کد مطلب را ندارد. روتیتر هم گره تیتر را باز نکرده.
💢 «ضد و نقیض» به تنهایی معنی ندارد. باید همراه با «اخبار» بیاید.
✍️ صدرا قاضی
با #نویسندگان_حوزوی همراه باشید.
https://eitaa.com/joinchat/3834314754C58903f67c6
۷ تیر ۱۴۰۰
⁉️ دادگاه خانواده یا خانواده دادگاه
خانواده به تنهایی یک حکومت است اگر آنگونه باشد که اسلام عزیز طراحی کرده است. پندار بنده این است که اساسا زمانی سازمانها و موسسات تبدیل به ارکان اصلی اداره جامعه شدند که فقط خاکستری از خانواده برجای ماند و بقایایی کم خاصیت. مثلا یکی از مزایای گرانقدر خانواده پرجمعیت و پیوسته ی اسلامی حل و فصل دعاوی خانوادگی است(سوره نساء آیه ۳۵) در مقابل اتکای حداکثری به دادگاه به عنوان شیوه ای مدرن و نو!.
در مدل اسلامی، قاضی یکی از افراد خانواده است بنابراین طرفین دعوا را به خوبی میشناسد، چه بسا آنهارا از کوچکی تربیت و بزرگ کرده باشد، بنابراین دقیقا میداند مقصر واقعی کیست و مشکل او چیست؟ از طرفی نسبت به طرفین اختلاف، محبت فراوان دارد که موجب میشود تمام تلاش خود را برای اصلاح روابط به کار ببندد. سومین ویژگی در احساس راحتی زن و شوهر در بیان مشکل با حَکَم خانوادگی است. چهارمین مزیت بی بدیل مدل اسلامی در کم هزینه بودن بلکه بی هزینه بودن این مدل دادرسی است. پنجمین فایده جالب مدل اسلامی رسیدگی درین است که اختلافات در همان خانواده حل شده به بیرون درز نمیکند و برخلاف مدل مدرن رسیدگی، هیچگاه قبح این نوع اختلافات و احیانا جدایی ها دامن جامعه را نمیگیرد و... .
باید دانست جمهوری اسلامی بدون طرحی جامع برای احیای نهاد خانواده محکوم به فناست.
✍ قاسم یزدانی مقدم
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۸ تیر ۱۴۰۰
🔊 فضای مجازی، تهدید یا فرصت؛
بررسی حاکمیت سایبرنتیک جمهوری اسلامی در دولت سیزدهم
🔻 بر اساس مطالعات صورت گرفته، #فضای_سایبر بهعنوان مهمترین، راهبردیترین و مؤثرترین حوزهی حاکمیتی در عصر حاضر مطرح است به گونهای که راهبردهای کنترل افکار عمومی و شناخت ملتهای جهان از این طریق، در سالهای اخیر به اصلیترین گزاره تسلط و اشراف بر جهان از سوی دولتهای استکباری تبدیل شده است. در این بین، سایر کشورها تلاش نمودهاند تا با استقلال مدیریتی فضای سایبری ملیشان از فضای سایبر بینالملل، ضمن ارتباط با فضای سایبر جهان بتوانند ملتهایشان را از تهاجمات نرم، عقیدتی، فرهنگی و سایر آسیبهای متأثر از فضای سایبر حفظ نمایند.
🔺این در حالی است که جنبههای حاکمیتی و راهبردی فضای سایبر در جمهوری اسلامی ایران، آنطور که شایسته بوده و مورد تأکید امام جامعه نیز میباشد، شناخته نشده و به این مقولهی بیبدیل صرفاً از حیث فنّی نگریسته میشود. این خطای راهبردی باعث شده تا کشور با عقبماندگی جدی در کنترل فضای سایبر بهنفع ارزشهای ایرانی ـ اسلامی مواجه شود و تهدیدات و آثار منفی ناشی از آن، تمامی لایههای حاکمیت و همچنین ملت شریف ایران را در برگیرد.
🔺 بنابراین تلاش جدی در دولت سیزدهم باید بر این باشد که بومیسازی، استقلال و مدیریت داخلی فضای سایبر کشور را به معنی واقعی کلمه و در هر دو حوزهی مبانی نظری و راهکارهای عملی و فنّی طرحریزی و اجرا نماید.
✍️ محمدعلی شکوهیان راد، مدرس دانشگاه تهران
🔗 متن کامل را در صدای حوزه بخوانید
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۸ تیر ۱۴۰۰
🔸ادبیاتِ دولت انقلابی
امروزه بازیهای رسانهای در فضای مجازی و ایجاد سردرگمی و توقعتراشی برای مخاطب از شگردهای رسانهای جهت ماهیگیریهای جناحی و منفعتهای شخصی محسوب میشود.
در چنین فضایی دولتها و مسئولان انقلابی باید بیش از پیش در ادبیاتِ استعمالی خود دقت کنند؛ هرچند که دولت انقلابی با حُسن نیت و برنامه، گاهی مطلبی را بازگو میکند، اما اگر در ادبیات خود دقت کافی را به خرج ندهد، دشمن، بیگانهدوست و وطندوستانِ منفعت طلب؛ ادبیات استعمالی را تبدیل به ادبیات استعماری خواهند کرد.
مثلاً آنجا که دولت انقلابی از باب ارائه برنامه میگوید:
«زمینه را برای بازگشت ایرانیان خارج از کشور فراهم میکنیم و ورود ایرانیان به کشور باید تسهیل شود.»
خود رئیسِ دولت و یا سخنگوی دولت در همان حین باید مقصود و مطلوب خود را تبیین کند؛ که مراد کدام ایرانیان و با چه هدفی است.
دشمنان خارجی و غربدوستان داخلی، مانند گرگهای زخمی در اطراف دولت حلقه زدهاند، و منتظر طعمههای خود از راه ادبیات مبهم، بیدقتیها و احیاناً بیتدبیریها هستند، تا مردم هرگز امید را نیابند.
دولت و مشاوران دولت منتخب ادبیاتها و برنامههای خود را به صورت رها مطرح نکنند و خودشان مقصود و مطلوبشان را برای مردم تبیین کنند.
✍️ علی کردانی
#دولتِ_مردمی
#ادبیات_شفاف
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۸ تیر ۱۴۰۰
💠 از سبک مدیریتی اهل بیت تا یکجا نشینی مسئولان
در کافی شریف روایت شده، روزی معلی بن خنیس نزد امام صادق علیه السلام به انتقاد از حکومت بنی العباس می پرداخت و در این میان آرزو کرد که کاش حکومت در دست شما بود و ما آسوده زندگی می کردیم.
حضرت با اشاره به سبک مدیریتی ایده آل اسلامی فرمودند: در حکومت ما برای زمامدارن و مسئولان آن جایی برای راحتی و خوشگذرانی نیست فَقَالَ هَيْهَاتَ يَا مُعَلَّى أَمَا وَ اَللَّهِ أَنْ لَوْ كَانَ ذَاكَ مَا كَانَ إِلاَّ سِيَاسَةَ اَللَّيْلِ وَ سِيَاحَةَ اَلنَّهَارِ وَ لُبْسَ اَلْخَشِنِ وَ أَكْلَ اَلْجَشِبِ.
این عبارت کوتاه دنیایی حرف دارد برای کسانی که در حساس ترین مسئولیت های اجرایی بودند و تنها ساعات اداری را مشغول سیاست و برنامه ریزی بودند وخبری از آنها در میدان نبود.
امام صادق ع فرمودند اگر حکومت در دستان ما بود، باید شب تا صبح را به برنامه ریزی پرداخته و روز را در میدان به حل مشکلات می پرداختم، جز حداقل های اقتصادی اجازه بهرمندی از هیچ امکانات دیگری را نداشتیم.
آری! الگوی حکمرانی اهل بیت اینگونه است.
خدا را شاکریم، چراغ هدایت اهل بیت ع شاخص هایی را مشخص کرده اند که سبک مدیریتی اسلامی را از سبک های بیگانه از آن به روشنی تمییز دهیم، هرچند صدای افتادن ناکارآمدی سبک مدیریتی یکجا نشین و اشرافی بلندتر از آن است که نیاز به استدلال دیگری باشد.
اهمیت و ارج بی پایه این روایات، زمانی روشن تر می شود که آنها را به عنوان نظریه یا مدلی برای مدیریت اسلامی در نظر گرفت و تفاوت های روشن رویکرد منفعت گرای لیبرال را با مدیریت جهادی صورتبندی کرد و مدیریت های خود ساخته یا تقلیدی مدیران را به پای نظام اسلامی ننگاشت.
✍️سید صابر رضایی، عضو تحریریه مدادالفضلاء
#مدیریت_جهادی
#مدیریت_لیبرال
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۹ تیر ۱۴۰۰
✔️ پایان مدیریت لیبرالی
عملکرد دولتها و نوع مدیریت مسؤولان سیاسی، نقش مهمی در پیشرفت یا عقبافتادگی یک کشور دارد و حتی میتواند تأثیر مستقیمی در عرصههای مختلف اقتصادی، فرهنگی و به صورت کلی سیاست داخلی و خارجی داشته باشد؛ از این رو با نگاهی به عملکرد دولتها و مسئولان در نظام اسلامی میتوان چند نوع عملکرد با خروجیها و نتایج متفاوت را مشاهده کرد.
مدیریت لیبرالی با سابقه طولانی و تاثیرات مشهود آن در ساختار سیاسی، اقتصادی و فرهنگی کشور با روحیه رفاه طلبی و اشرافی که رسیدن به «توسعه» را به هر وسیلهای حتی به قیمت فاصله طبقاتی، بی عدالتی و فشار حداکثری به اقشار کم درآمد مجاز شمرده و در قبال خدماتش به کشور از سفره انقلاب، سهم خواهی کرده است.
تکنوکراتهایی با تیپ مذهبی، اما گرفتار تئوریهای غربی و زرق و برق مادی با روحیه اشرافی و اصالت سود که بعدها با استفاده بی رویه از فرهنگ ترجمه و کپی تامّ سیاستهای دولتمردان غربی در قالب اصلاح طلبان و بعدها در نقش اپوزیسیون و مخالف با سیاستهای کلی نظام اسلامی و قانون اساسی کشور ظاهر شد.
پروژهای با هدف ارزش زدایی و آرمان زدایی از ساختار مدیریت کلان کشور در قالب پلورالیزم دینی و اصلاحات در ارکان مختلف به ویژه پاک سازی دستگاههای بزرگ اجرایی از مدیران انقلابی و ارزش مدار که بعدها در قالب اعتدال گرایی و در پوشش مقابله با تندروی و افراطی گری شدت یافت.
البته در سپهر سیاسی کشور، مدیریتهای لیبرالی، اشرافی و غیرارزشی گاهی در قالب اصلاح طلب یا اصولگرا رخ نمود، اما عملکرد آنها در یک راستا و بر مبنای تفکر ارباب، رعیتی و براساس مدیریت دستوری، منت گزار و غیرتوحیدی بود.
مدیریتهای غیرارزشی، غیربومی و ناکارآمدی که در عین برخورداری از بیشترین امکانات و تحمیل هزینههای مادی و معنوی بر نظام اسلامی کمترین بهره وری را داشته و غالبا بر معیشت مردم و اقتصاد کشور فشارحداکثری وارد کردند.
رهبر معظم انقلاب، دی ماه 96 در نقد این نوع از مدیریت غیرتوحیدی و غیرانقلابی فرمودند: «نمیشود انسان یک دهه همهکاره کشور باشد، یک دهه بعد تبدیل شود به مخالفخوان کشور...، این کسانی که کشور در اختیارشان هست یا بوده، دیگر حق ندارند علیه کشور حرف بزنند؛ بندهای که امکانات در اختیارم هست نمیتوانم مدعی باشم، من باید پاسخگو باشم که با این امکانات چه کردهام.»
در مقابل مدیریت غربزده و لیبرالهای شصت ساله که با رنگ و لعاب سیاسی در جناحهای مختلف سیاسی اعم از اصلاح طلب و اصولگرا، اقتصاد و فرهنگ کشور، سیاست داخلی و خارجی را تحت الشعاع قرار داده و به عنوان بانیان وضع موجود باید پاسخگو باشند، مدیریت جهادی و خدمتگزار قرار دارد.
مدیریت ارزش مدار و خدمتگزار که با کمترین امکانات از جنگ تحمیلی و با احساس تکلیف نوجوانان و بیست ساله های مخلص شروع شد و در این سالها نیز همین روحیه باعث پیشرفت کشور در عرصههای مختلفی همچون دانش هستهای، موشکهای پیشرفته، فناوری نانو، سلولهای بنیادی و اخیرا تولید واکسن کرونا در شرایط تحریم و موجب امنیت، خودباوری، ایثار و خدمت بی منت و جهادی به مردم شده است.
مدیریت جهادی با پشتوانه گفتمان انقلابی که اخیرا رهبر معظم انقلاب در دیدار رئیس قوه قضاییه و منتخب مردم در انتخابات ۱۴۰۰ بر این نوع مدیریت تاکید کرده و آن را نیاز امروز کشور خواندند و مردم خسته از مدیریتهای غیرارزشی و لیبرالی، این دوره با انتخاب مدیریت جهادی که برآمده از گفتمان انقلابی است، چشم امید به دولت آینده دارند و امیدوار هستند که با مدیریت جهادی، ناکارآمدیها و خسارات وارده جبران و برطرف شود.
البته روشن است که با توجه به زمزمه ها و اقدامات اخیر طیف غربگرا بعد از انتخابات، به نظر میرسد این طیف با حاشیه سازی و سوءاستفاده از مطالبات به حق مردم، جنگ روانی و دوگانههای جدیدی ابداع خواهند کرد و سیاست بزک کردن غرب را ادامه خواهند داد، همان گونه که اکنون و قبل از شروع دولت جدید تلاش میکنند بی کفایتی مدیریت لیبرالی را به نظام اسلامی نسبت داده و مردم را از مدیریت جهادی و انقلابی دلسرد و ناامید کرده یا نسبت به هر طرح و برنامهای در دولت جدید، هراس و تردید اجتماعی ایجاد کنند.
✍️ مجتبی عباسی، عضو تحریریه مدادالفضلاء
#دولت
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۹ تیر ۱۴۰۰
🔻 شماره جدید #پرتو
📌فضای مجازی در فصل بیداری
📌شلیک تاریخی آمریکا به حقوق بشر
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۹ تیر ۱۴۰۰
🔴 نقدی بر «کلبه عمو پورنگ»
ظاهرا داستان موسیقی در صدا و سیما تخته گاز میتازد و هیچ محدودهای ندارد . گویا فراموش شده که موسیقی از آن دسته هنرهایی است که محدوده حلال و حرام دارد و بی در و پیکر نیست. در حال حاضر طوری شده که اصلا این حرفها معنا و مفهومی ندارد و سخن گفتن ازاین مسائل چه بسا با دهن کجی و تمسخر همراه باشد. اگر بحثی هم در صداو سیما باشد صحبت از سبکهای موسیقی است. شواهد و قرائن بر این است که تقریبا همه نوع سبکی از موسیقی در صدا و سیما جای خودش را دارد. طبیعتا صدا و سیما به عنوان یک رسانه فراگیر و ملی فرهنگ سازی گستردهای در امور مختلف دارد و این فرهنگ سازی در مورد موسیقی هم صادق است.
متأسفانه حرمت شکنی در وادی موسیقی در برنامههای مختلفی اتفاق میافتد. یکی از این برنامهها که از سریالهای پر بیننده هم به حساب میآید «کلبه عمو پورنگ» است. این مجموعه تلویزیونی که در گروه کودک ونوجوان شبکه دو ساخته شده و از نظر محتوایی سعی دارد که مضامین ارزشمندی مثل اعتماد به نفس را در قالب نمایشی فانتزی با بازیگرانی که عمدتا نقش حیوانی را دارند به کودکان و نوجوانان بیاموزد که نکته مثبت این مجموعه را میتوان همین موضوع دانست.
این مجموعه را تقریبا میتوان به عنوان یک برنامه موزیکال تلقی کرد. نکته مهم در این جا خود را نمایان میکند و آن هم موزیکهایی است که اکثریت قریب به اتفاق آن مصداق موسیقی مطرب و حرام است، به حدی که در بعضی اوقات بازیگران نیز بدنی تکان میدهند و رسما میرقصند. این موسیقی به گونهای است که به هیچ عنوان قابل توجیه نیست و با فتوای هیچ فقیهی سازگاری ندارد.
درست است که برخی موسیقیها مشکوک است و نمیتوان به راحتی آن را مصداق موسیقی حرام دانست، ولی دست کم اکثریت موسیقی که در این مجموعه ساخته و پخش میشود مصداقی بی چون و چرا از موسیقی حرام است. برنامههای دیگری هم هستند که چنین وضعی دارند و جای هیچ توجیهی ندارد ولی در حال حاضر بحث این نوشتار به طور خاص درباره این برنامه است.
اصولا برنامههای داریوش فرضیایی که با نام عمو پورنگ در این سالها در تلویزیون مطرح بوده جزء برنامههای پربیننده بوده و اکثرآنها نیز همین مدل موسیقی را داشتهاند و فرهنگ سازی کردهاند.
با این اوضاع حقیقتا چگونه میتوان نوجوانان را توجیه کرد که ما در شرع موسیقی حرام نیز داریم. آیا با این اوضاع کسی به راحتی میتواند پذیرا باشد؟ طبیعتا نوجوان با تناقضاتی روبه رو خواهد شد و به راحتی توجیه نمی شود.
✍ بابک شکورزاده، عضو تحریریه مدادالفضلاء
#عمو_پورنگ
#نویسندگان_حوزوی
@HOWZAVIAN
۹ تیر ۱۴۰۰