طلبه در آینه‌ رسالت؛ تأملی در مناسبت شهادت پیامبر اکرم (ص) و امام حسن مجتبی (ع) 🥀 در ایام پایانی صفر، دل‌ها به سوگ دو گوهر هدایت نشسته‌اند: پیامبر اکرم (ص)، خاتم نبوت، و امام حسن مجتبی (ع)، سبط اکبر رسول خدا، که هر دو در مسیر هدایت امت، مظلومانه جان سپردند.. اما این مناسبت، تنها برای عزاداری نیست؛ فرصتی‌ست برای بازخوانی مسئولیت‌های ما، به‌ویژه در جایگاه طلبگی.. قرآن کریم در آیه‌ی 144 سوره‌ آل‌عمران، پس از اشاره به رحلت پیامبر، می‌فرماید: "و ما محمد إلّا رسول... أفإن ماتَ أو قُتِلَ انقَلَبتُم على أعقابِكُم؟" (محمد جز فرستاده‌ای نیست... آیا اگر او بمیرد یا کشته شود، به عقب برمی‌گردید؟) این آیه، هشدار به امت است که رسالت، با رحلت پیامبر پایان نمی‌پذیرد؛ بلکه ادامه‌ آن، در رفتار، تربیت، و بصیرت امت جلوه‌گر می‌شود. این پرسش، امروز هم از ما پرسیده می‌شود. آیا با غیبت امام، با هجمه‌ی شبهات، با فشارهای اجتماعی، عقب‌نشینی کرده‌ایم؟ یا ایستاده‌ایم؟ امام حسن (ع)، در روزگاری که مردم از جنگ خسته بودند و حقیقت را با هیاهو اشتباه گرفته بودند، صلح کرد. نه برای سازش با باطل، بلکه برای حفظ اصل دین.. وقتی از ایشان درباره‌ بردباری پرسیدند، فرمود: الحِلم كظمُ الغَيظ و مِلک النّفس (بردباری، فرو خوردن خشم و تسلط بر نفس است) تحف‌العقول، ص 224 این نگاه، نشان‌دهنده‌ عمق تربیتی و الهی امام حسن (ع) است یعنی گاهی باید از تقابل مستقیم گذشت، تا بذر آگاهی در دل‌ها جوانه بزند. 📌 و امروز، در عصر غیبت، طلبه باید چه کند؟ طلبه، وارث رسالت است.. او باید در برابر شبهه، با علم پاسخ دهد؛ در برابر جهل، با تربیت بایستد؛ و در برابر انحراف، با روشنگری عمل کند. در حدیثی آمده است: "العلماء ورثة الأنبياء" (علما وارثان پیامبران‌اند.) این وراثت، یعنی مسئولیت.. یعنی منبر، فقط جای خطابه نیست؛ جای تربیت است. یعنی سکوت، اگر از جنس حکمت باشد، فریاد است.. یعنی طلبه، باید چراغ باشد؛ نه فقط تماشاچی.. پس بیاییم در این ایام، عهد ببندیم: که رسالت را در رفتارمان زنده نگه داریم؛ که منبر را به مدرسه‌ تربیت تبدیل کنیم؛ و در عصر غیبت، چراغ هدایت باشیم؛ با علم، اخلاق، و حکمت.. ✍نجم سطور #طلبه_تمدن‌ساز #رسالت_زنده_است #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan

🍂 در سوگ خورشید غربت؛ تأملی تربیتی در شهادت امام رضا (ع) سلام علیکم بما صبرتم... سلام بر تو، ای امام صبورِ غریب؛ که غربتت فقط جغرافیایی نبود، بلکه غربت حقیقت در میان هیاهوی قدرت بود. امام رضا (ع)، در روزگاری زیست که دین، ابزار سیاست شده بود و حقیقت، دربارنشینان را آزار می‌داد... او با علم، با مناظره، با اخلاق، و با صبر، از دین دفاع کرد؛ نه با شمشیر، بلکه با روشنگری.. قرآن کریم می‌فرماید: فاصبر کما صبر أولوا العزم من الرسل.. پس صبر کن، همان‌گونه که پیامبران اولوالعزم صبر کردند.سوره احقاف، آیه 35 امام رضا (ع) مصداق این صبر بود؛ صبری که نه سکوت، بلکه حکمت بود.. او در برابر تحریف، با تبیین ایستاد. در برابر تزویر، با علم پاسخ داد.. و در برابر قدرت، با وقار و منطق، حقیقت را زنده نگه داشت. 📌 و امروز، در جامعه‌ ما چه؟ در روزگاری که دین گاهی در قالب‌های شعاری عرضه می‌شود، و گاهی در هیاهوی رسانه‌ای گم می‌شود، ما به منطق رضوی نیاز داریم: به دینی که با عقلانیت عرضه شود، به اخلاقی که در رفتار دیده شود، و به صبری که از جنس روشنگری باشد، نه انفعال.. 📌 تربیت رضوی یعنی شنیدن قبل از پاسخ دادن، و هدایت قبل از قضاوت امام رضا (ع) فرمود: رحم الله عبدا أحیا أمرنا.. خدا رحمت کند بنده‌ای را که امر ما را زنده نگه دارد. زنده نگه‌داشتن امر اهل بیت، با تربیت، با بصیرت، و با مسئولیت‌پذیری اجتماعی .. پس بیاییم در این روز، نه فقط سوگوار باشیم، بلکه وارث باشیم؛ وارث غربت حقیقت، و حامل رسالتی که با منطق، اخلاق و تربیت زنده می‌ماند.. ✍نجم سطور #منطق_رضوی #طلبه_تمدن‌ساز #رسالت_زنده_است #نویسندگان_حوزوی_خوزستان @howzavian_khuzestan