eitaa logo
نویسندگان حوزوی تهران
178 دنبال‌کننده
72 عکس
38 ویدیو
2 فایل
✍️یک نویسنده، بی تردید نخبه است✍️ 🌤نوشتن، اکسیژن است و نویسندگی، نان شب. 🍃اینجا فضایی برای نشر دیدگاه نخبگان حوزوی استان تهران است. #حوزویانِ_کنشگرِ_رسانه_ای ✒️✒️✒️ارسال یادداشت‌ها و نظرات 👇 @B_Shakoorzadeh #جهاد_روایت
مشاهده در ایتا
دانلود
آقای مجید انصاری دو ادعا کرده‌اند: ۱) موافقت رهبر معظم انقلاب با اصلاح قانون بکارگیری افراد دارای تابعیت قهری همانطور که مدنظر دولت است. ۲) پیگیری اصلاح آن قانون در شورای عالی انقلاب فرهنگی علی الحساب ادعای دوم تکذیب شده... https://farsnews.ir/solhmirzaei/1732159977820219507 @solhmirzaei_ir @howzavian_tehran
دوگانه‌ی حجاب و وفاق ملی 🔴برخی وقتی سخن از وفاق ملی می‌شود تصور می‌کنند که وفاق یعنی از هرچه باعث اختلاف می‌شود باید جلوگیری کرد. به عبارتی اگر قانونی یا مسئله‌ای در کشور شکل گیرد و باعث اختلاف شود باید از این قانون صرف نظر کرد و یا آن مسئله را رها نمود. در این میان با همین استدلال، به حجاب و پوشش بانوان به صورت خاص اشاره کرده و پافشاری بر اجرای طرح عفاف و حجاب را برای کشور هزینه ساز می‌دانند. آنها معتقدند این طرح عفاف و حجاب در جامعه ایجاد شکاف خواهد کرد و وفاق ملی را خدشه‌دار می‌نماید. البته این مسئله، مطالبه یک تعدادی از نیروهای جنبشی اصلاح طلبان است که به عنوان مطالبه عمومی مردم تعمیم داده می‌شود که این خود نوعی فریب اذهان است. اما ما می‌خواهیم، ابتدا به اصل معنای وفاق ملی پرداخته و بعد در ادامه مسئله حجاب را در این چارچوب مورد بررسی قرار دهیم. ⭕وفاق ملی همچون بسیاری از مفاهیم دیگر مانند آزادی و عدالت باید درست معنا شود تا در تحلیل مسائل دچار اشتباه نشویم. وفاق ملی یعنی توافق و همدلی گسترده میان اعضای یک جامعه بر پایه ارزش‌ها، باورها و منافع مشترک. 📌در اینجا یک نکته بسیار مهم یعنی اتحاد و همدلی برجسته شده و یک نکته‌ی مهم‌تر دیگر مغفول مانده است. و آن نکته‌ی اساسی؛ توافق و همدلی بر پایه ارزش‌ها و باورهاست. یعنی توافق اگرچه مهم است اما توافقی، وفاق ملی نام خواهد گرفت که بر پایه ارزش‌های دینی و ملی شکل گیرد، نه توافق بر سرِ ضدارزش‌ها و باورهای انحرافی اقلیتی ازمردم. ⭕اگر در جامعه‌ای انحراف یا تحریفی توسط عده‌ای صورت گیرد، آیا توافق در همان تحریف، وفاق ایجاد کرده و سعادت جامعه را تضمین می‌کند؟ بگذارید واضح‌تر بگویم، شعار وفاق ملی خود ریشه در باورهای دینی و ملی ایرانیان دارد. بدین‌ترتیب نمی‌تواند با ضد خود تقویت شود بلکه با ثابت‌قدمی در ارز‌شهاست که دیگر ارزش‌ها را تثبیت می‌کند؛ نه گرایش به ضدارزش‌ها. به‌عبارتی یک باور دینی به موازات تقویت دیگر باورهای دینی رشد می‌کند نه به موازات تحریف دیگر باورهای دینی. یعنی کسانی که معتقدند تسلیم شدن در برابر یک انحراف، دیگر ارزش‌های جامعه همچون وفاق ملی را تقويت می‌کند، قطعاً متوجه این مغالطه ذهنی نیستند و در این منجلاب دچار سردرگمی‌اند. 📌توجه و تأیید و مطالبه اسلام از وفاق بین آحاد جامعه اسلامی، وفاق بر سر ارزش‌های اصیل جامعه اسلامی است نه توافق در انحرافات. البته نباید اختلاف سلایق و یا اختلافات جناحی مانع از وفاق و همدلی بر سر شعارهای واحد شود. وفاق به این معناست. حال چگونه امکان دارد تکیه بر یک حکم الهی و تأکید بر آن، سبب شود مسلمانان در یک جامعه اسلامی از هم متفرق شوند؟ این همان حربه و فریب دشمن است. او سعی دارد، به روش‌های گوناگون در تصمیم مسئولان نظام و آحاد جامعه که نقش حمایتی را دارند نفوذ کرده و آن را از مسیر درست خود خارج کند. 🔴امروز کشف حجاب در جامعه ما یک ضدارزش است و ناهنجاری محسوب می‌شود. توافق با عده‌ی قلیلی در جامعه بر سر این ضدارزش و نادیده گرفتن ارزش‌ها و باورهای جامعه اسلامی نه‌تنها ایجاد وفاق نمی‌کند بلکه جامعه اسلامی را دچار ارتجاع خواهد کرد. ✍ 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia @howzavian_tehran
1_4597270057_1.mp3
2.68M
این صحبت‌های شیخ حسین انصاریان نکات مهمی دارد که بهتر مشخص می‌کند پروژه ضد حجاب و بی‌حیا کردن زنان و دختران، ریشه در چه چیزی دارد. @howzavian_tehran
📢 هم‌اکنون توئیت KHAMENEI.IR پس از آتش‌بس در لبنان: ✏️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: طوفان اقصیٰ خاموش‌شدنی نیست و رژیم غاصب صهیونی، رفتنی است. 📥 دریافت پوستر 📲 x.com/Khamenei_fa
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بیانات مرحوم دشتی (مترجم نهج‌البلاغه) در سال ۸۰ و روایتی از امیرالمومنین علیه‌السلام درباره فتح فلسطین توسط ایرانی‌ها 👌👌 آیا این روز نزدیک است؟! @howzavian_tehran
📝 خودم...!مهدی رسولی همیشه در حیرت بودم که چرا مسئلۀ «رفاقت» در میان آموزه‌های روح‌نواز معصومین(ع)، بسان جواهری منحصر به فرد بوده و درخشانیِ متفاوتی دارد! چه سرّی در رفیق و رفاقت نهفته است که آن را چنین عزیز کرده است؟ •واقعا چرا دو رفیق باید در هر شادی و غم در کنار هم باشند؟ حتی در آخرین قدمگاه دنیوی که تشییع و تدفین است؛ گویا دو رفیق از شروع رفاقت تا نَفَس آخر باید همچون دو شاخه از یک درخت، همیشه کنار هم باشند و تنها عذر فراق دنیوی از رفیق، انتقال او به آخرت است! •چرا دو رفیق باید در شخصی‌ترین مسائلِ زندگی هم یاری‌رسانِ یکدیگر باشند که حتی پاسداری از زوجۀ رفیق که شخصی‌ترین و محرمانه‌ترین وظیفۀ هر مردی است نیز جزو وظایف رفیق می‌باشد؟! •چرا دو رفیق باید چنان در تب و تاب هم باشند که حتی وظیفۀ جست‌وجو برای گمشدۀ یکدیگر نیز در مرام‌نامۀ رفاقت هک شده است؟! • چرا دو رفیق باید چنان غمخوار هم باشند که حتی اگر یکی از آن‌ها در جرگۀ ظالمین وارد شد، در آن حال هم رفیقش باید دلسوز و ناصح و هادیِ او باشد و رهایش نکند؟! • چرا دو رفیق باید چنان تکیه‌گاه یکدیگر باشند که اگر رفیق‌تان به مشکل فقر و تنگدستی مبتلا شد و شما تمام اموالتان را با او تقسیم نمودید، باز هم حق کامل او را رعایت نکرده‌‌اید؛ بلکه باید رفیق‌تان را بر خودتان مقدّم کرده و علاوه بر تقسیم کامل ثروت‌تان با او، باید رفیق‌تام را در نیمۀ سهم خود نیز شریک کرده و خلاصه بیشترِ اموال خود را در دامان او بگذارید. • چرا حق رفاقت باید چنان موثر در نامۀ اعمال انسان باشد که رحمة للعالمین نیز بازخواست و پرسش از حقوقِ رفاقت را در سرای آخرت، مسلّم دانسته‌اند؟ • چرا حق رفاقت باید چنان در اوجِ اهمیت و ارزش باشد که ضایع کردنِ حقوقِ رفاقت، خروج از ولایت و طاعت خدا بوده و خداوند را هیچ بهره‌ای از بندگیِ رفیقِ بی‌رعایت نیست؟! مدت‌ها بود که غبار جهل و ابهام بر طاقچۀ عقلم در حل این مسئله نشسته بود! روایات و معارف عجیبی در باب رفاقت از اساتید و بزرگان شنیده بودم که طرح مبهمی را در صفحۀ ذهنم نقاشی کرده بودند! چه حقوق و وظایف سنگینی!!! مگر رفیق کیست؟! آیا این سلسۀ حقوق و رعایات، صرفاً تدبیری برای راه افتادن امورات مردم با یاریِ یکدیگر است؟ آیا صرفاً ترفندی اجتماعی برای حلّ معضلات و کش‌مکش‌های افرادِ یک جامعه است؟ آیا صرفاً راهبردی سیاسی برای وحدت جامعه و مقابله با دشمنان است؟ کبوتر عقلم برای حل این ابهام و سوال، به هر لانه‌ای سر زد تا اینکه بالاخره جواب خود را در روایت عجیبی از شیخ الائمه امام صادق(ع) یافتم! یک «دلیل انسان‌شناسانه» که ذهنم را آرام کرد و دانستم که واقعاً رفیق کیست و رفاقت چیست...! دلیل ارزش و اهمیت «رفاقت»، دلیلی فراتر از امورات افراد و اجتماع و سیاست است؛ اینها همه آثاری است که با رفاقتِ افراد در یک جامعه نمایان می‌شود؛ اما حقیقت رفاقت، چیز دیگریست...! «من»! بله! خود «من»! رفیق، خود «من» است!!! عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (ع) قَالَ: «...فَإِنَّهُ مِنْکَ وَ أَنْتَ مِنْهُ...». رفیقت از توست و تو از او هستی! رفیق، کسی غیر خودت نیست که بخواهی فکر کنی که فلان حق را نسبت به او رعایت کنم یا نه! انسان که به خودش بی‌‌مهری نمی‌کند و برای خودش کم نمی‌گذارد! یک روح در دو بدن شنیده‌ای؟ همان است! بگذار خودمانی بگویم: «رفاقت، خودخواهی‌ست، نه دیگر خواهی»! •تو اگر رفیقت را خواستی، نه حتی خواستنِ یک همراه خوب، بلکه «خودت» را خواستی! •اگر خوشحال باشد، نه از خوشحالی او، بلکه از خوشحالیِ «خودت» کیف می‌کنی! •اگر غمگین باشد، نه از غم او، بلکه از غم جوشیده از دل «خودت» ناراحت می‌شوی! در این رابطۀ «خودیّت»، گویا حجابی وجود ندارد، نه حجاب پدر و فرزندی، نه حجاب برادر و خواهری، نه حجاب زن و شوهری! این رابطه از جنس دیگریست؛ خیلی از حرف‌ها و امورات هست که جز به رفیق نمی‌توان گفت و جز از رفیق نمی‌توان خواست! او «خود» شماست! انسان که با «خودش» تعارف ندارد! هیچ کسی نمی‌تواند جای خودتان را برای خودتان پُر کند؛ پس هیچ کسی نمی‌تواند جای «رفیق» را در زندگی‌تان پُر کند! لذا روایت است که اگر کسی رفیق ندارد، اندوخته‌های ندارد! واقعاً صد حیف برای کسی که «خود/رفیق» ندارد! اگر دو رفیق به جایی برسند که حقوق بیان شده در روایات را نسبت به هم رعایت کنند، هر کدام از آنها وقتی روبه‌روی آیینه بایستند، یکدیگر را در آیینه می‌بینند! اما اگر تنها شما نسبت به رفیق‌تان، اهلِ رعایتِ تمامِ حقوق باشید، تنها اوست که شما را در آیینه می‌بیند و نه شما او را؛ و اگر تنها او اهلِ رعایتِ تمامِ حقوق باشد، تنها شما او را در آیینه می‌بینید. به امید اینکه هر انسانی در طول عمرش حداقل یک «خود» داشته باشد. @howzavian_tehran
8.98M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
بیانات قابل تأمل استاد فاطمی‌نیا رضوان الله تعالی علیه، درباره رهبر معظم انقلاب @howzavian_tehran
همیشه در میدان ✍آشوری چند روز بعد غوغای ۱۳ آبان ۵۸ و تسخیر لانه شیطان، درست همان زمان که آمریکا شروع به تحریم و چنگ و دندان نشان دادن کرد؛ امام روح‌الله در دل این تهدیدها دستور ایجاد فرصتی ناب کردند. امام(ره) تفکری را بنیان‌گذاری کردند که پشتوانه آن میلیون‌ها انسان بدون مرز است. همان که منش و آرمانش به وسعت جغرافیای انسانیت و آزادگی است. او همیشه در صحنه است؛ یک روز وسط معرکه جنگ و یک روز در تکاپوی سازندگی، یک روز برای خدمت تا کمر در گِل فرو می رود و یک روز در ویرانه‌ها به دنبال روزنه‌های نجات می‌گردد. یک روز در مرکز میدان حوادث است و یک روز در دل بیماری‌ها فتح‌الفتوح می‌کند. او کسی است که مرز و چهارچوبی را برای خدمت نمی‌شناسد و در تمام جستارها بن‌بست شکن می‌شود. راه و مسیر برای او همواره مشخص است؛ بصیرت، اخلاص، عمل به هنگام و به اندازه؛ او آگاه و بصیر است، حواسش در بزنگاها جمع است و در مه غلیظ فتنه‌ها چون مه‌شکن عمل می‌کند. او خالص و مخلص‌ است و ارزشمندترین دارایی‌اش که جانش است را با تأسی از فرهنگی که در آن رشد و نمو کرده عطا می‌کند. او تعلل نکرده و یا شتابزه عمل نمی‌کند و در موقعی مناسب بر سر دشمن آوار می شود. منطق فکری او بر خدا باوری و خود باوری استوار است و همین باعث حرکت و توفیقش می‌شود. او یک بسیجی است، همان پدیده‌ استثنایی، که فقط در نوع خودش تبلور پیدا می‌کند؛ پدیده اصیل که به فضل خدا از بین‌رفتنی هم نیست. @howzavian_tehran
حضور اجتماعی بانوان تا کجا؟!بابک شکورزاده شرایط جامعه در دهه‌های اخیر به سمت و سویی رفته که معمولا خانه‌داری بانوان امری ناچیز شمرده می‌شود و حتی برای بعضی کسر شأن نیز به حساب می‌آید. منظور از خانه‌داری هم صرفا رسیدگی به امور خانه نیست؛ بلکه شامل تربیت فرزند و شوهرداری نیز می‌شود. در طول دهه‌های اخیر به گونه‌ای فرهنگ‌سازی شده که یک زن متمدن و فرهنگی یعنی زن شاغل؛ اگر زنی خانه‌دار باشد و کار بیرون از خانه نداشته باشد گویا چیزی کم دارد و یا عقب افتاده است. تبلیغات رسانه‌ای از مهم‌ترین عوامل فرهنگ‌‌سازی در این باره بوده است. وقتی مثلا در مجموعه‌های تلویزیونی زن‌ متمدن، زن‌ شاغل به تصویر کشیده می‌شود و زن خانه‌دار، بانویی کم فرهنگ؛ نتیجه‌اش جابجایی ارزش‌ها خواهد شد. البته اشتغال بانوان در خارج از خانه به خودی خود چیز بدی نیست؛ چه بسا بعضی بانوان به دلایلی مثل معضلات اقتصادی مجبور باشند که در بیرون از منزل کار کنند و اصلا در برخی شغل‌ها نیاز است که حداقل عده‌ای از بانوان تخصص لازم را پیدا کنند و اشتغال خارج از منزل داشته باشند؛ مانند پزشکی و معلمی؛ ولی نکته این است که این اشتغال بعضاً به صورت یک ارزش درآمده و خانه‌داری برای برخی مساوی با اُمُل بودن است. اینجاست که مشکل ایجاد می‌شود و نظام خانواده را با معضلاتی مواجه می‌سازد. حالا سخن این است که آیا واقعاً‌ یک زن مسلمان باید این‌گونه باشد؟ آیا واقعاً خانه‌دار بودن، بچه‌داری و تربیت فرزند، کسر شأن و پایین آوردن مقام زن است؟ آیا ازدواج کردن و زیر بار زندگی مشترک رفتن، مادر شدن و تربیت فرزند صالح و شایسته، امری بی‌ارزش و بی‌فضیلت است؟ آیا در احادیث اسلامی نیامده که جهاد زن، خوب شوهرداری کردن اوست؟ آیا ذکر نشده که بهشت زیر پای مادران است؟ مگر ما الگوی بزرگ و عظیم الشأنی همچون حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها نداریم که در سن نه سالگی ازدواج کرد و در هجده سالگی صاحب پنج فرزند بود؟ آن‌هم چه فرزندانی! مگر رسول خدا صلی الله علیه و آله کار بیرون را به امیرالمؤمنین علیه‌السلام و کار منزل را به حضرت فاطمه سلام الله علیها محوّل نکرد؟ آیا ایشان الگوی ما نیستند؟! @howzavian_tehran
7.36M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 دوگانه هایی که در انقلاب اسلامی مکمل یکدیگر بوده و موجب حرکت پیشران نظام مقدس اسلامی می‌شوند... 🎙 حجت‌الاسلام دکتر سید سجاد ایزدهی 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحا مدیا) 🆔 @rahamedia
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
🔴 بوی آشوب ز اوضاع جهان می‌شنوم! ✍️عباس بابائی آقای پزشکیان رئیس‌جمهوری هستند که علی‌رغم اراده و تلاش برای حل مشکلات مردم، اما با چهار مانع عمده روبرو هستند: اول) توانمندی‌های اندک‌شان برای انجام وظایف بسیار سنگین جایگاه بلند ریاست‌جمهوری که بارها به آن اذعان کرده‌اند! دوم) برخی از مبانی فکری‌شان که برگرفته از همان اصول مسلم اصلاح‌طلبان است و در قضایایی مثل مذاکره‌ی مستقیم و بستن با کدخدا و اقتصاد آزاد و فیلترینگ و حجاب خودش را نشان می‌دهد. سوم) کارشناسان و مشاورانی کارنابلد و پرمدعا که نگاه‌های غرب‌گرایانه‌ی بارها شکست‌خورده‌ی خودشان را در قالب راه‌حل‌های منحصربه‌فرد برای نجات اقتصاد و فرهنگ و سیاست به طرق مختلف به رئیس‌جمهور منتقل می‌کنند. چهارمین مانع که از موانع پیش‌گفته بسیار مهم‌تر است، وجود دست‌هایی نامرئی و در عین‌حال پرقدرت است که با سرعتی خیره‌کننده در حال رساندن کشور به مرز آشوب و بلوا هستند؛ دست‌هایی که به واسطه‌ی ضیق‌وقتی که احساس‌ کرده‌اند، اتفاقات ناگوار هشت‌ساله‌ی دولت آقای روحانی را می‌خواهند در مدت کوتاهی بر دولت آقای پزشکیان تحمیل کنند؛ گرانی، کمبود، فساد، کم‌کاری و ندانم‌کاری، بکارگیری افراد کم‌توان، استفاده از عناصر فتنه و مواردی از این دست که به نظر می‌رسد نمی‌خواهند ۸ سال صبر کنند تا دست آخر وظیفه‌شان به سرانجام نرسد! مهم نیست که نام دسته‌ی چهارم چیست‌؛ یا اینکه آیا جاسوس و نفوذی‌اند یا عده‌ای خراب‌کارخودفروخته؟! اما هر چه هست و هر که هستند، اولاً کارشان را به خوبی بلدند و از طرفی نه خیر مردم را می‌خواهند و نه موفقیت رئیس‌جمهور را! نتیجه آنکه ممکن است به زودی شاهد شرارت‌ها و البته اعتراض‌هایی در ایران عزیزمان باشیم؛ شرارت‌هایی کاملاً برنامه‌ریزی‌شده و اعتراض‌هایی کاملاً به‌حق که وقتی با هم تلاقی می‌کنند، آشوب‌هایی از جنس اغتشاشات ۹۶ و ۹۸ و ۱۴۰۱ متولد خواهد شد! چه باید کرد؟ ۱) آقای پزشکیان! دوباره برگردید و سخنان «آقا» در جلسه‌ی نخست با دولت خودتان را با دقت بشنوید و برای پیاده‌کردن فوری آنها برنامه‌ریزی کنید! ۲) آقای مجلس! با اعتقاد عملی به اینکه «مجلس در رأس امور است»، از تمام ظرفیتت برای کمک به دولت، خصوصاً وظیفه‌ی نظارتی به‌نحو تام و تمام استفاده کن! ۳) آقای قوه‌ی قضائیه! ترحم بر فساد و فاسد و مفسد، آن هم از نوع مدیریتی‌اش، ستمکاری است بر ولی‌نعمتان انقلاب اسلامی! ۴) آقای سپاه! علاج واقعه، قبل از وقوع باید کرد؛ باید دستور «آقا» مبنی بر احیای کمیته‌های اول انقلاب محقق شود و چه نیروهایی بهتر از جان‌برکفان همیشه‌درمیدان«بسیج» برای جلوگیری از گرانی و فساد و آشوب‌های احتمالی! ۵) آقای حوزه و دانشگاه! باید همچون سال‌های قبل از انقلاب بلکه فراتر، اساتیدتان شهربه‌شهر و روستابه‌روستا برای روشنگری و گفتگو با مردم و به‌ویژه جوانان اعزام شوند! ۶) آقایان انقلابی! اگر امروز جایگاه تاریخی خودمان را نشناسیم و در «حصن‌حصین وحدت و همدلی» وارد نشویم و با دستان درهم‌تنیده به مصاف جبهه‌ی یک‌دستِ زر و زور و تزویر نرویم، به تعبیر امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) بسان گوسفندان جامانده‌ از گله، تمام‌مان گرفتار دندان‌های تیز گرگان اهلی و وحشی خواهیم شد! «نعوذ باللّٰه من شرور أنفسنا و من سيّئات أعمالنا.» @howzavian_tehran