🏴 🔰 پاسخ به یک #شبهه مهم و تاریخی که در ایام محرم ، زیاد شنیده می شود 👈 اگر یزید آب را بر امام حسین (ع) بست ، در حقیقت انتقام بستن چاه های آب در جنگ بدر توسط پیامبر (ص) به روی مشرکین قریش بوده... ⬇️ اما پاسخ به این شبهه ⬇️ 1️⃣ اینکه چرا جنگ بدر صورت گرفت و دلیلش چه بود ، فعلا محل بحث ما نیست ، بحث اینجاست که آیا پیامبر (ص) چنین کاری کردند یا نه در برخی تواریخ نقل شده است که وقتی پیامبر (ص) شورای نظامی قبل جنگ را تشکیل دادند، فردی به نام حباب بن منذر پیشنهاد داد که در نزدیک ترین چاه فرود بیایند و بقیه چاه ها را از بین ببرند ،و بر سر چاهی که فرود آمدند حوضی بسازند و دست دشمن را از آب کوتاه کنند. پیامبر (ص) از این پیشنهاد خوشحال شدند 2️⃣ اما چند نقد به این مطلب هست ، داستان به صورتی نقل شده است که پیامبر (ص) ابتدا در یک منطقه دیگری فرود آمده بود و بعد از اظهار نظر حباب ، فهمید اشتباه کرده !!! که این با عصمت پیامبر (ص) حتی از خطاهای دنیایی هم در تناقض است 3️⃣ این در تاریخ ثبت است که مشرکین ، زودتر از مسلمین وارد بدر شدند ، پس به هیچوجه معقول نیست که آنها در جایی بی آب فرود بیایند ، در ضمن مکانی که مشرکین در آن آمدند ، به نام " عدوه قصوی " بود ، یعنی آن کتاره وادی " یلیل " که از مدینه دورتر بود و دارای آب و زمینی مناسب بود ، اما محلی که سپاه اسلام در آن بود به نام " عدوه دنیا " بود ، یعنی آن وادی ای که به مدینه نزدیک تر بود ( چون پیامبر در مدینه بود) ، این محل آب چندانی نداشت و همچنین زمینی رملی و شنی هم داشت که پا در آن فرو می رفت و راه رفتن سخت بود 📚 سیره ابن کثیر ج2 ص 400 - الدر المنثور ج 3 ص 171 - سیره حلبی ج2 ص 154 4️⃣این جواب تا اینجا ، اما ممکن است افرادی بگویند نه ، ما آن منابعی که بستن آب را گفته قبول داریم، باشه حالا سراغ جواب به این افراد می رویم جناب ابن اسحاق از مورخین مشهور به صراحت گفته است که وقتی برخی مشرکین وارد قسمت مسلمین شدند برای خوردن آب، پیامبر (ص) به مسلمین گفت که جلوی مشرکین را نگیرند تا آنها آب بخورند و این مطلب را ابن اثیر در کتاب مشهور تاریخش آورده حتی خود طبری هم در کتابش معروف به تاریخ طبری آن را آورده است ، پس پیامبر (ص) حتی اگر آب را بسته هم باشد اولا به خاطر محدود کردن منطقه جنگ بود تا از پراکندگی و حمله از نقاط دیگر جلوگیری کنند، ثانیا هروقت مشرکین آب می خواستند ، جلوی آنها را نمی گرفت ، بر خلاف واقعه کربلا 📚 تاریخ ابن اثیر ( الکامل فی التاریخ ج2 ص 123 ) - ترجمه تاریخ طبری ج 3 ص 961 5️⃣ همین رویه را امیرالمومنین (ع) هم در جنگ صفین انجام دادند ، در این جنگ ابتدا معاویه آب را بر یاران امام علی (ع) بست ، حضرت یک خطبه حماسی غرا و فوق العاده عالی بیان فرمودند که هر کس نهج البلاغه کار کرده باشد می داند آن خطبه چقدر عالی و زیباست (خطبه 51 ) ، بعد این خطبه ، یاران حضرت شور عجیبی پیدا کردند و آب را پس گرفتند ، خواستند تلافی کنند و آب را به روی معاویه و یارانش ببندند که حضرت از این کار منع کرد آقایان ضد اسلام خودشان را بکشند هم نمی توانند این قضیه و این کار جوانمردانه حضرت علی (ع) را انکار کنند. بستن آب ، سیره اهل بیت(ع) نبوده. 6️⃣ در ضمن حتی آیه قرآن و شان نزول آیه 11 سوره انفال این نظریه ما را تائید می کند که مسلمین هم آب زیادی نداشتند و آن شب به دستور پیامبر (ص ) حوض هایی درست کردند و باران بارید و این باران باعث شد آن حوضها پر از آب بشوند و مسملین هم دارای آب بشوند. همین باران باعث شد آن زمین شنی زیر پای مسلمین هم سفت شود و رفت و آمد آنها راحت تر شود 7️⃣در ضمن ، منطقه بدر فقط یک چاه نداشت که اگر بر فرض مسلمین آن را می بستند دیگر هیچ چاهی وجود نمی داشت ! بلکه مشرکین می توانستند از آب چاه های دیگر استفاده کنند ، جایی هم ننوشته که مشرکین بر اثر تشنگی از پای در آمدند ! بزرگان آنها در آن جنگ به ضرب شمشیر امیرالمومنین (ع) از پای در آمدند 👈 اینکه بیاییم و این وقایع را که بین دو لشکر نظامی شکل گرفته را با واقعه کربلا مقایسه کنیم که در آن زنان و کودکان بودند و همچنین از روز هفتم محرم ، آب به صورت کامل بسته شد و به کسی حتی اجازه نوشیدن جرعه ای نمی دادند ، یک قیاس مضحک و بی اساس است. 🌀 در نقل این مطالب از کتاب ارزشمند " الصحیح من سیره النبی (ص) " تالیف علامه سید جعفر مرتضی عاملی بهره گرفته شده است ✍️ احسان عبادی / مدرس مهدویت و پژوهشگر علوم حدیث و تاریخ /ما و او @tollabolkarimeh 🌷 🏴

☘️☘️☘️ #شبهه 🔴پاسخ به شبهه جناب دکتر عبدالکریم سروش «روحانیت فقه پوسیده را ابزار قدرت قرار داده و دین را از نقش آفرینی اصلی خود باز داشته است تنها الهامی که از دین گرفته‌اند این است که احکام جزایی (قصاص، دست بریدن، سنگسار و...) را وسط جامعه بیاورد.» ✅پاسخ بسم الله الرحمن الرحیم ان الذین یکفرون بالله و رسله و یریدون ان یفرقوا بین الله و رسله و یقولون نؤمن ببعض و نکفر ببعض و یریدون ان یتخذوا بین ذلک سبیلا اولئک هم الکافرون حقا و اعتدنا للکافرون عذابا مهینا شبهه دیگری که جناب عبدالکریم سروش مطرح می‌کند؛ درباره دین و روحانیت است و میگوید: «روحانیت فقه پوسیده را ابزار قدرت قرار داده و دین را از نقش آفرینی اصلی خود باز داشته است تنها الهامی که از دین گرفته‌اند این است که احکام جزایی (قصاص، دست بریدن، سنگسار و...) را وسط جامعه بیاورد.» ایشان در این عبارت چهار ادعا را مطرح کرده است: اول اینکه فقه پوسیده است و دوم اینکه روحانیت با فقه پوسیده ابزار قدرت ساخته است سوم اینکه روحانیت دین را از نقش آفرینی اصلیش بازداشته است و چهارم اینکه تنها الهامی که روحانیت از دین گرفته آوردن احکام جزایی در جامعه است؛ هر چهار ادعای سروش محل تأمل است: ادعای اول اینکه فقه پوسیده است پاسخ این است که به چه دلیل فقه پوسیده است آیا منصفانه است که پشت سر هم ادعاهای بی دلیل ارایه کنند. فقه شیعه مبتنی بر اجتهاد در قرآن و سنت است اجتهاد به تعبیر اقبال‌لاهوری موتور محرک تشیع است. اجتهاد اجازه نمیدهد که فقه پوسیده شود. فقیهان در طول تاریخ با روش اجتهاد، مرتب مسائل جدید را با قواعد اصولی و قواعد فقهی پاسخ می‌دهند این که می بینیم امروز فقه پزشکی، فقه بانکداری، فقه مالیات، فقه سیاسی، فقه فرهنگ و سایر فقه های تخصصی در حوزه علمیه شکل گرفته، نشان از فقه اجتهادی پویا دارد و به هیچ وجه پوسیده نیست. ادعای دوم اینکه فقه، ابزار قدرت سیاسی قرار گرفته است؛ پاسخ این است که این مطلب چه اشکالی دارد وقتی قوام حکومت سیاسی به قوانین اجتماعی آن است؛ قوانین اجتماعی در حکومت اسلامی نیز برگرفته از احکام فقهی و مبتنی بر اجتهاد است. پس همانگونه که قوانین هر حاکمیتی، ابزار قدرت آنها است؛ قوانین اجتهادی نیر ابزار قدرت حکومت اسلامی در ایران است. ادعای سوم این بود که روحانیت، دین را از نقش آفرینی اصلیش بازداشته است. این سخن هم ناتمام است چون حقیقت اسلام عبارت است از عقائد و احکام شرعی و اخلاق اسلامی؛ به هیچ وجه روحانیت تنها بر احکام شرعی بسنده نکرده و بر عقائد و اخلاق اسلامی نیز تاکید دارند. پیش فرض جناب سروش از ادعایش این است که احکام شرعی بخشی از حقیقت دین نیست لذا این گونه درباره روحانیت و نقش آفرینی دین سخن می گوید. حال از ایشان سوال می‌کنیم که نقش‌آفرینی اصلی دین چیست؟ پاسخش طبق سخنان دیگرش، این است که نقش آفرینی دین در تجربه دینی یعنی احساس دینی است این ادعا قطعاً باطل است چون نقش‌آفرینی اصلی دین، موحد شدن و تقرب به خدا از طریق عقاید و احکام شرعی و اخلاق شرعی است علاوه بر اینکه گسترش مناسک حسینی در تقویت تجربه دینی مومنان بسیار موثر است و اما عجیب این است که جناب سروش با همین هم مخالفت می کند. ادعای چهارم این بود که روحانیت تنها احکام جزایی مانند قصاص و دست بریدن و سنگسار و غیره را از دین الهام گرفتند؛ این هم نسبت ناروایی است که به روحانیت می دهد. روحانیت تاکید بر جریان سه ساحت دین اسلام یعنی عقائد و احکام و اخلاق در جامعه است و احکام جزایی هم بخشی از دین به شمار می آید. اگر سروش این مطلب را قبول نداشته باشد مصداق نؤمن ببعض و نکفر ببعض می‌شود و مشمول آیات سوره نساء می گردد که خداوند سبحان ایمان به بعض دین و کفر به بعض دین را مصداق کفر می شمارد. و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته ✍️ عبدالحسین خسروپناه حوزه علمیه قم چهار آبان ۱۳۹۹ 🆔 @khosropanah_ir 🆔 @porseman_andisheh

﷽؛ 🌐روحانیّت، عامل صلاحها و فسادها 121 امام خامنه‌ای(روحی فداه) : 🔹همه دشمنان ما، با استفاده از ثروت بی‌پایان، #تجربه‌های_فراوان و #مغزهای_قوی، علاوه بر آنچه که تا حالا نوشتند، برای القای شبهه در فکر اسلامی و ایمان اسلامی مردم، هزاران کتاب خواهند نوشت و هزاران مقاله تنظیم خواهند کرد! هزاران #شبهه را رها خواهند کرد تا در ذهن و مغز و دل مردم بنشیند و جاگیر بشود. 🔹در مقابلِ این #تهاجم_فرهنگی چه کسی باید ایمان مردم را حفظ، ذهنشان را مجهز و مسلح کند؛ این، وظیفه علماست! 🗓۱۳۶۱/۱۲/۵ •● بیانِ معارف انقلاب اسلامی ●• @andishe_emam