#شهادت_امام_حسن_عسکری_علیه‌السلام محبوبیت در نزد خدا از نگاه امام حسن عسکری (ع) خداوند انسان را موجودی اجتماعی آفریده است و امتحانات و ابتلائاتش را نیز در این فضا رقم زده است. انسان نمی‌تواند جدای از جامعه حرکت کند و انتظار داشته باشد به سعادت حقیقی نیز دست یابد. وقتی نگاه می‌کنیم و می‌بینیم که خداوند تبارک‌وتعالی پیامبران و امامان معصوم (علیهم‌السلام) را حجت و دلیل برای هدایت انسان‌ها قرار داده است، به این معنای مهم دست می‌یابیم که سرنوشت انسان برای خالقش اهمیت دارد آن هم انسانی که اشرف مخلوقات قرار داده شده است. دغدغه‌مندی اجتماعی در زیست اجتماعی، با نگاه متعالی به وجود می‌آید و موجب ارتقاء درجه انسان خواهد شد. اعلی مرتبه‌ی آن را قرآن کریم برای پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بیان می‌نماید آنجا که می‌فرماید: « لَقَدْ جَاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزِيزٌ عَلَيْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِيصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَحِيمٌ؛[1] به یقین، رسولی از خود شما به سویتان آمد که رنج‌های شما بر او سخت است؛ و اصرار بر هدایت شما دارد؛ و نسبت به مؤمنان، رئوف و مهربان است». انسان در حرکتش به سمت خدا باید به جایی برسد که دیگر خود را نبیند و فقط نظاره‌گر آن چیزهایی باشد که در آینه‌ی روشن الهی به آن دستور داده شده است. در کلام امام حسن عسکری (علیه السلام) این سیر صعودی به سمت رضایت الهی قرین با همان ویژگی‌های اجتماعی انسان قرار داده شده، ویژگی‌هایی که از جنس دغدغه‌مندی، مسئولیت‌پذیری و همنوع‌دوستی است. گویی رابطه‌ای تنگاتنگ بین خدا و خلق او وجود دارد که نسبتی زیبا را برای انسان مؤمن ایجاد می‌نماید که با آن سکوی پرشی برای خود بسازد ؛ نسبتی زیبا، رشددهنده و بسیار پویا و آرامش‌دهنده. امام حسن عسکری (علیهم‌السلام) این دوگانه را به زیبایی بیان می‌نمایند و می‌فرمایند: « خَصْلَتَانِ لَيْسَ فَوْقَهُمَا شَيْءٌ اَلْإِيمَانُ بِاللَّهِ وَ نَفْعُ اَلْإِخْوَانِ؛[2] دو خصلت است كه بالاتر از آن دو نيست ايمان به خدا و نفع براى برادران». ایمان حقیقی، انسان را به خدمت به خلق  که در رأس آن برادران و خواهران ایمانی قرار دارند فرامی‌خواند و آن را در نظر انسان مانند بالی برای ارتقاء به درجات بالاتر از ایمان قرار می‌دهد. به‌صراحت می‌توان این ویژگی را در کلام امام حسن عسکری (علیه السلام) یافت که ارتقاء رتبه مؤمن در گرو توجه به حقوقی است که براداران و خواهران ایمانی او به گردنش دارند آنجا که بیان می‌فرمایند: « إِنَّ مَعْرِفَةَ حُقُوقِ اَلْإِخْوَانِ تُحَبِّبُ إِلَى اَلرَّحْمَنِ، وَ تُعَظِّمُ اَلزُّلْفَى لَدَى اَلْمَلِكِ اَلدَّيَّانِ، وَ إِنَّ تَرْكَ قَضَائِهَا يَمْقُتُ إِلَى اَلرَّحْمَنِ، وَ يُصَغِّرُ اَلرُّتْبَةَ عِنْدَ اَلْكَرِيمِ اَلْمَنَّانِ؛[3] به درستی که شناخت حقوق برادران دوست‌داشتنی است نزد خداوند رحمان و عظیم می‌کند نزدیکی انسان را نزد خدای مالک و چیره کننده. ترک آن رتبه انسان را نزد خدا پایین می‌آورد.» 1.آیه 128 سوره توبه. 2.بحار الأنوار ، محمدباقر بن محمدتقی مجلسی، ج 75، ص 374، انتشارات دار احیاء التراث العربی، بیروت. 3.التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام،  ج ۱، ص ۳۲۱، انتشارات مدرسه الامام مهدی (علیه السلام)، قم، 1409 #ندای_تهذیب 💐 @nedaye_tahzib 🌱 tahzib-howzeh.com