قطب الدين راوندى گويد: روايت شده: وقتى فاطمه عليها السلام شهید شد ام ايمن سوگند خورد كه در مدينه نماند، زيرا طاقت ديدن آن مواضع و محل‏هايى كه فاطمه را در آنجا ديده بود نداشت، لذا از مدينه خارج شد و به سوى مكه حركت كرد، در بين راه آب او تمام و تشنگى بر او غلبه كرد پس دستان خود را به سوى آسمان بلند كرده و گفت: پروردگارا! من خدمتكار حضرت فاطمه هستم، آيا مى‏ خواهى مرا به واسطه عطش و در حال تشنگى بميرانى؟ در اين حال خداوند متعالى ظرفی آب از آسمان براى او فرستاد و او از آن آب نوشيد و هفت سال از آب و غذا بى ‏نياز گرديد، و مردم او را در روز بسيار گرم به دنبال كارهايى مى‏ فرستادند ولى او هرگز تشنه نمى‏ شد. 📚 زندگانى حضرت زهرا عليها السلام؛ ص223. 🆔 @huoooo

🆔 @huoooo

🆔 @huoooo

عمران بن الحصين قال: كنت عند النبي ص جالسا إذ أقبلت فاطمة ع و قد تغير وجهها من الجوع فقال لها ادني فدنت منه فرفع يده حتى وضعها على صدرها في موضع القلادة و هي صغيرة ثم قال اللهم مشبع الجاعة و رافع الوضعة لا تجع فاطمة قال فرأيت الدم على وجهها كما كانت الصفرة فقالت ما جعت بعد ذلك. عمران بن حصين گويد: در حضور پيامبر ص نشسته بودم كه حضرت فاطمه عليها السلام در حالى كه از شدت گرسنگى رنگ چهره‏ اش تغيير كرده بود وارد شد. پيامبر به او فرمود: نزديك‏تر بيا. فاطمه ع نزديك آن حضرت رفت، سپس ايشان دست خود را بلند كرده روى سينه فاطمه، در محل قرار گرفتن گردنبند گذاشت، و فاطمه در ان زمان دخترى كوچك بود. پس پيامبر فرمود: اى خدايى كه گرسنگان را سير مى ‏كنى و فرو دستان را رفعت مى‏ بخشى، فاطمه را گرسنه مگذار. عمران گويد: در اين حال ديدم كه خون در صورت فاطمه جريان پيدا كرد و چهره ‏اش سرخ شد. عمران گويد: فاطمه عليها السلام مى‏ فرمود: من بعد از آن هرگز گرسنه نشدم. 📚 بحار الأنوار (ط - بيروت) ؛ ج‏43 ؛ ص27. 🆔 @huoooo

قال النبی ص:‏ إن الله يحب الجواد في حقه. پیامبر ص: خداوند آن كس را كه در پرداخت حق وى گشاده دست باشد دوست مى‏ دارد. 📚 تحف العقول ؛ النص ؛ ص36.

حضرت رسول ص: أدنى أهل النار عذابا ينتعل بنعلين من نار يغلي دماغه من حرارة نعليه. از مردم جهنم آنكه عذابش از همه آسانتر است دو كفش آتشين بپا دارد كه مغز وى از حرارت كفش هايش بجوش مى ‏آيد. 📚 نهج الفصاحة ؛ ص176.

أبو عبد الله ع قال: أمر الناس بخصلتين فضيعوهما فصاروا منهما على غير شي‏ء الصبر و الكتمان. امام صادق ع: مردم به دو خصلت امر شدند، و هر دو را ضايع كردند و به وسيله ضايع كردن اين دو؛ دستشان از همه چيز كوتاه شد، آن دو خصلت: صبر و راز نگهدارى بود. 📚 مشكاة الأنوار في غرر الأخبار؛ ص24.

امام رضا ع فرمودند: خداوند- عز و جل- به يكى از انبيايش وحى فرمود كه: فردا صبح، اولين چيزى را كه ديدى، بخور، و دومى را پنهان كن، و سومى را قبول كن، و چهارمى را نااميد نكن و از پنجمى فرار كن. فردا صبح، حركت كرد و در راه به كوهى سياه و بزرگ برخورد كرد، ايستاد و گفت: پروردگار- عز و جل- مرا امر فرموده كه اين را بخورم و (از اين فرمان) متحير ماند، سپس با خود گفت: پروردگار جل جلاله مرا به چيزى امر نميكند كه توان آن را نداشته باشم. آنگاه بطرف آن حركت كرد كه آن را بخورد، و هر قدر كه به آن نزديك مى‏ شد، كوه كوچكتر مي گرديد تا به آن رسيد و آن را به اندازه يك لقمه يافت، آن را خورد و از هر غذايى لذيذتر يافت. سپس حركت كرد و تشتى از طلا يافت و گفت: پروردگارم مرا امر فرموده كه اين را پنهان كنم، حفره‏ اى حفر كرد و تشت را درون آن قرار داد و خاك بر آن ريخت و حركت كرد، پشت سر خود را نگاه كرد و متوجه شد كه تشت نمايان شده است، با خود گفت: من، كارى را كه پروردگارم دستور داده بود، انجام دادم. سپس براه خود ادامه داد و پرنده ‏اى ديد كه عقابى در پى اوست، پرنده اطراف آن پيامبر مى ‏چرخيد، پيامبر با خود گفت: پروردگار- عز و جل- مرا امر فرموده كه اين را بپذيرم، پس آستين خود را باز كرد و پرنده داخل آن شد. سپس عقاب رسید و گفت: صيدم را كه چند روز است در پى آن هستم گرفتى؟! گفت: پروردگار- عز و جل- مرا امر كرده است كه اين را نااميد نكنم، پس قطعه ‏اى از ران خود را كند و سوى او انداخت. سپس براه خود ادامه داد، در بين راه به گوشت مردارى بدبو كه كرم گذاشته بود برخورد، گفت: پروردگار- عز و جل- مرا امر كرده كه از آن بگريزم و فرار كرد. در خواب چنين ديد كه گويا به او مى ‏گويند: تو كارى كه بدان مأمور بودى انجام دادى، آيا ميدانى آنها چه بودند؟ گفت: نه، گفته شد: ۱. كوه، سمبل غضب بود، انسان وقتى غضبناك شود، خود را نمى ‏بيند و از شدت و بزرگى غضب، قدر و ارزش خود را فراموش مى‏ كند، و وقتى كه خود را حفظ نمايد و ارزش خود را بشناسد و غضبش آرام گيرد، عاقبتش همچون يك لقمه گوارائى است كه آن را بخورد. ۲. تشت طلا، سمبل عمل صالح باشد كه وقتى انسان آن را پنهان كند، خداوند مى‏ خواهد آن را آشكار كند تا علاوه بر ثواب آخرتى كه خدا برايش ذخيره مى‏ كند، او را با آن عمل زينت دهد. ۳. پرنده سمبل كسى بود كه تو را نصيحت مى‏ كند، او و نصيحتش را بپذير. ۴. عقاب سمبل حاجتمندى بود كه نزد تو مى ‏آيد، هيچ وقت چنين كسى را نااميد نكن. ۵. گوشت بدبو سمبل غيبت بود، هميشه از آن فرار كن. 📚 ترجمه عيون أخبار الرضا عليه السلام ؛ ج‏1 ؛ ص563.

امام صادق عليه السلام فرمودند: مبغوض‏ترين بندگان نزد خداوند فردى است كه شب مانند مردار بخوابد و روز را به بطالت بگذراند. 📚 منابع فقه شيعه (ترجمه جامع أحاديث الشيعة) ؛ ج‏22 ؛ ص83.

روايت شده كه امير المؤمنين على ع مقدارى جو از شخص يهودى قرض كرد، يهودى گفت: بايد چيزى را نزد من بعنوان رهن بگذارى. على ع چادر فاطمه اطهر را كه از پشم بافته شده بود نزد او نهاد، يهودى آن چادر را بخانه برد و در ميان اطاق نهاد. وقتى كه شب شد و زن يهودى به منظور كارى داخل آن اطاق شد نورى را ديد كه همه‏ اطاق به وسيله آن روشن شده!! فورا نزد شوهرش آمد و او را از آن نورى كه ديده بود آگاه نمود. آن مرد يهودى كه چادر حضرت زهراء را فراموش نموده بود فوق العاده تعجب كرد! وقتى وى به سرعت برخاست و داخل اطاق شد ناگاه با اين منظره مواجه گرديد كه نور آن چادر باعث روشنائى اطاق شده است، و گويا آن چادر ماه شب چهارده‏ اى باشد كه از نزديك مي درخشد. يهودى كه دچار شگفتی عجيبى شده بود وقتى كاملا در موضع نور توجه نمود ديد نورها همه از آن چادر است، يهودى از اطاق خارج و به سرعت متوجه قوم و خويشان خود گرديد، زن وى نيز بسوى فاميلهاى خود شتافت، وقتى تعداد هشتاد نفر از يهود آمدند و با اين منظره مواجه شدند همه مسلمان شدند. 📚 زندگانى حضرت زهرا عليها السلام؛ ص33. 🆔 @huoooo

پیامبر ص فرمودند: ما من شفيع أفضل منزلة عند اللّه يوم القيامة من القرآن، لا نبيّ و لا ملك و لا غيره. در روز قيامت هيچ شفاعت كننده ‏اى نه پيامبر و نه فرشته و نه غير آن برتر از قرآن نيست. 📚 المحجة البيضاء فى تهذيب الاحياء ؛ ج‏2 ؛ ص210.

أبي عبد الله ع‏ أنه سئل عن أهل السماء هل يرون أهل الأرض قال ع لا يرون إلا المؤمنين لأن المؤمن من نور كنور الكواكب قيل فهم يرون أهل الأرض قال ع لا يرون نوره حيث ما توجه ثم قال ع لكل مؤمن خمس ساعات يوم القيامة يشفع فيها. از امام صادق عليه السلام سؤال شد: آيا اهل آسمان، اهل زمين را مى ‏بينند؟ فرمودند: تنها مؤمنين را مى‏ بينند، زيرا [طينت‏] مؤمن از نورى است، همچون نور ستارگان. به آن حضرت عرض شد: پس آنها (اهل آسمان) اهل زمين(مؤمنین) را مى ‏بينند. فرمود: نه، خود مؤمنین را نمی بینند بلکه نور مؤمنین را به هر سمت كه بروند مى ‏بينند. و در ادامه فرمودند: در روز قيامت، براى مؤمن پنج موقعيت زمانى است كه در آن شفاعت مى‏ كند. 📚 صفات الشيعة ؛ ص36.