◼️🔳◼️🔳
*⭕️گذری‌کوتاه بر ویژگیهای‌ظاهری‌وباطنی #امام‌موسی‌کاظم(ع)*
🔶 #امام‌موسی‌کاظم(ع)، امام‌هفتم ما شیعیان، که پس از شهادت پدرشان امام‌جعفرصادق(ع) به امامت رسیدند و از سال ۱۴۸ تا ۱۸۳ یعنی به مدت ۳۵ سال رهبری شیعیان را بر عهده داشتند. ایشان معاصر با چهار تن از خلفای‌عباسی یعنی منصور، مهدی، هادی و هارون‌الرشید بودند که همگی در ضدیت با شیعه قرار گرفته، اختناق و فشار بسیاری را متوجه امام‌موسی‌کاظم(ع) و اصحابشان نموده بودند.
🔷نام امام، موسی و لقب آنحضرت، کاظم(ع) کنیه آن امام ابوالحسن و ابوابراهیم است. شیعیان و دوستداران لقب #باب‌الحوائج به آن حضرت داده‌اند. تولد امام‌موسی‌کاظم(ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری در ابوأ اتفاق افتاد. #دوران‌امامت‌امام‌کاظم(ع) مقارن بود با سال‌های آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و ۱۳ سال از دوران خلافت هارون که سخت‌ترین دوران عمر آن حضرت به شمار آمده است.
🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) از حدود ۲۱ سالگی براساس وصیت پدر بزرگوارشان و به امر خداوند متعال به #مقام‌بلندامامت رسیدند، و زمان امامت آن حضرت ۳۵ سال و اندکی بود که مدت امامت آنحضرت از همه ائمه بیشتر بوده است، البته غیر از حضرت ولی عصر(عج). #امام‌موسی‌کاظم (ع) دارای قامتی معتدل بودند. صورتشان نورانی و گندمگون و رنگ مویشان سیاه و انبوه بود. بدن شریفشان از زیادی عبادت ضعیف شده بود، ولی همچنان روحی قوی و قلبی تابناک داشتند.
🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) به تصدیق همه مورخان، به زهد و عبادت بسیار معروف بوده اند. حضرتشان از عبادت و سخت‌کوشی، به عبد صالح معروف و در سخاوت و بخشندگی مانند نیاکان بزرگوار خود بودند. #امام‌موسی‌کاظم(ع) کیسه‌های ۳۰۰ دیناری و ۴۰۰ دیناری و ۲۰۰۰ دیناری بین ناتوانان و نیازمندان تقسیم می‌کردند. از امام‌موسی‌کاظم(ع) روایت شده است که فرمودند: «پدرم پیوسته مرا به سخاوت داشتن و کرم کردن سفارش می‌کرد.»
🔷 #امام‌موسی‌کاظم(ع) با آن کرم و بزرگواری و بخشندگی خود، لباس‌خشن بر تن می‌کردند. چنانکه نقل کرده‌اند: #امام‌بسیارخشن‌پوش و روستایی‌لباس بود و این خود نشان دیگری است، از بلندی روح و صفای باطن و بی‌اعتنایی آن امام به زرق و برق‌های گول زننده دنیا. #امام‌موسی‌کاظم(ع) نسبت به همسر و فرزندان و زیردستان بسیار باعاطفه و مهربان بودند. همیشه در اندیشه فقرا و بیچارگان بودند، و پنهان و آشکار به آنها کمک می‌کردند.
🔷برخی از فقرای مدینه او را شناخته بودند، اما بعضی - پس از تبعید حضرت از مدینه به بغداد - به کرم و بزرگواریش پی بردند و آن وجود عزیز را شناختند. #امام‌موسی‌کاظم(ع) به تلاوت قرآن مجید انس زیادی داشتند. قرآن را با صدایی حزین و خوش تلاوت می‌کردند. آنچنان که مردم در اطراف خانه آن حضرت گرد می‌آمدند و از روی شوق و رقت گریه می‌کردند.
🔷بدخواهانی بودند که آن حضرت و اجداد گرامیش را - روی در روی - بد می‌گفتند و سخنانی دور از ادب به زبان می‌راندند، ولی آن حضرت با بردباری و شکیبایی با آنها روبرو می‌شدند، و حتی گاهی با احسان آنها را به صلاح می‌آوردن، و تنبیه می‌فرمودند. تاریخ، برخی از این صحنه‌ها را در خود نگهداشته است. #لقب‌کاظم از همینجا پیدا شد. کاظم یعنی نگهدارنده و #فروخورنده‌خشم. این رفتار در برابر کسی یا کسانی بوده که از راه جهالت و نادانی یا به تحریک دشمنان به این کارهای زشت و دور از ادب دست می‌زدند.
🔷رفتار حکیمانه و صبورانه آن حضرت کم کم، بر آنان حقانیت خاندان عصمت و اهل بیت علیهم‌السلام را روشن می‌ساخت، اما آنجا که پای گفتن کلمه حق - در برابر سلطان و خلیفه ستمگری - پیش می‌آمد، #امام‌موسی‌کاظم(ع) می‌فرمودند: «قل الحق و لو کان فیه هلاکک؛ حق را بگو اگر چه آن حق‌گویی موجب هلاک تو باشد». #ارزش‌والای‌حق به اندازه‌ای است که باید افراد در مقابل حفظ آن نابود شوند. در فروتنی - مانند صفات شایسته دیگر خود - نمونه بودند.
🔷با فقرا می‌نشستند و از بینوایان دلجویی می‌کردند. بنده را با آزاد مساوی می‌دانستند و می‌فرمودند: «همه، فرزندان آدم و آفریده‌های خدائیم». از ابوحنیفه نقل شده است که گفت: #موسی‌بن‌جعفر(ع) را در کودکی دیدم و از او پرسش‌هایی کردم، چنان پاسخ داد که گویی از سرچشمه ولایت سیراب شده است. به راستی ایشان فقیهی دانا و توانا و متکلمی مقتدر و زبردست بود. محمدبن‌نعمان نیز می‌گوید: #موسی‌بن‌جعفر(ع) را دریایی بی پایان دیدم که می‌جوشید و می‌خروشید و بذرهای دانش به هر سو می‌پراکند.
منبع: وبسایت‌راسخون به‌نقل‌از سایت‌عصرشیعه
#امام_موسی_کاظم_علیه_السلام
6.2M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🎥 امام کاظم سلام‌الله‌علیه و مبارزه با زره تقیّه
🌸 حضرت امام خامنه‌ای روحی‌فداه:
زندگی موسی‌بن‌جعفر یک زندگی شگفت‌آور و عجیبی است...
راوی که از نزدیکان امام هست می‌گوید من وارد شدم، دیدم در اتاق موسی‌بن‌جعفر سه چیز است: یکی یک لباس خشن، یک لباسی که از وضع معمولی مرفّه عادی دور است، یعنی به‌تعبیر امروز ما می‌شود فهمید، و می‌شود گفت لباس جنگ، این لباس را موسی‌بن‌جعفر آنجا گذاشتند، نپوشیدند، به‌صورت یک چیز سمبولیک، بعد «وَسَیفٌ مُعَلَّق» شمشیری را آویختند، معلق کردند یا از سقف یا از دیوار «وَمُصْحَف» و یک قرآن. ببینید چه چیز سمبلیک و چه نشانۀ زیبایی است، در اتاق خصوصی حضرت که جز اصحاب خاص آن حضرت کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه‌های یک آدم جنگیِ مکتبی، مشاهده می‌شود.
شمشیری هست که نشان می‌دهد هدف، جهاد است. لباس خشنی هست که نشان می‌دهد وسیله، زندگی خشونت‌بارِ رزمی و انقلابی است، و قرآنی هست که نشان می‌دهد هدف، این است؛ می‌خواهیم به زندگی قرآن برسیم با این وسائل و این سختی‌ها را هم تحمل کنیم.
🔹خطبه‌های نمازجمعۀ تهران، ۱۳۶۴/۰۱/۲۳
#موسی‌بن‌جعفر
#مبارزه_با_زره_تقیّه
#زندگی_رزمی_و_انقلابی_و_قرآنی
@Enghelabe_Islami