*عقلانیت سیاسی یا هیجان بی‌هدف انقلابی؟!* سر مقاله هفته نامه بی صدا فرض کنیم محمدجواد ظریف همچون نیازمندی موش شده یا حتی مانند یک برده در برابر جان کری به مثابه یک حاجی بازاری و  گنگ بالا نشسته است؛ اگر منافع ایران چنین اقتضایی کند، باید اقدام ظریف را تمسخر کرد یا باید آن را عقلانیتی فراستمندانه‌ سیاسی خواند؟! حالا وزیر امور خارجه‌ی آمریکا (برای نشان دادن تسلیم ایران در برابر جهانیان) عکس دلخواهش را گرفته (هرچند همانند حسین فریدون پایش درد گرفته بوده و انداخته بر روی میز) در مقابل محمدجواد ظریف هم به آنچه منافع کشورش بوده دست یافته است. آیا این دستاورد برای ظریف در مقام یک سیاستمدار کم است؟ باید بلند می‌شد و برسر کری عربده می‌کشید که پایت را جمع کن یانکی یا به صورتش تف می‌انداخت یا مقابله به مثل کرده و پایش را روی میز می‌انداخت و یا حداقل جلسه مذاکره را ترک می‌کرد؟! برخی که سیاست را نه کنشی منطقی بر خودتحقیری هدفمند و تصمیمی مبتنی بر تدبیر و امید بلکه رفتاری هیجانی و جنجالی و صورت نشسته با شعارهای تند می‌دانند و معتقدند هرچه هیجان و تندی آن بیشتر و هرچه از عقلانیت و تدبیر دورتر شود انقلابی‌تر و مقدس‌تر است با سیاست ورزی عقلانی ظریف مخالفت می‌ورزد (همان جریانی که صحبت‌های ظریف با محمد البرادعی پیرامون مسائل دست چندم با انتخابات را تحقیر می‌دانست) اما هشدار که این رویکرد جز به سیاست و روابط بین ملل انزواطلبانه که حاصلی جز عقب ماندن کشور از مسیر توسعه اقتصادی و حذف شدن از چرخه تعاملات بین الملل ندارد ختم نخواهد شد. #مارگزیده 🔺 مجتبی قبادی 🔺 جعبه سیاه پرونده های سیاسی اینجاست👇 @BlackBox

*عقلانیت سیاسی یا هیجان بی‌هدف انقلابی؟!* سر مقاله هفته نامه بی صدا فرض کنیم محمدجواد ظریف همچون نیازمندی موش شده یا حتی مانند یک برده در برابر جان کری به مثابه یک حاجی بازاری و  گنگ بالا نشسته است؛ اگر منافع ایران چنین اقتضایی کند، باید اقدام ظریف را تمسخر کرد یا باید آن را عقلانیتی فراستمندانه‌ سیاسی خواند؟! حالا وزیر امور خارجه‌ی آمریکا (برای نشان دادن تسلیم ایران در برابر جهانیان) عکس دلخواهش را گرفته (هرچند همانند حسین فریدون پایش درد گرفته بوده و انداخته بر روی میز) در مقابل محمدجواد ظریف هم به آنچه منافع کشورش بوده دست یافته است. آیا این دستاورد برای ظریف در مقام یک سیاستمدار کم است؟ باید بلند می‌شد و برسر کری عربده می‌کشید که پایت را جمع کن یانکی یا به صورتش تف می‌انداخت یا مقابله به مثل کرده و پایش را روی میز می‌انداخت و یا حداقل جلسه مذاکره را ترک می‌کرد؟! برخی که سیاست را نه کنشی منطقی بر خودتحقیری هدفمند و تصمیمی مبتنی بر تدبیر و امید بلکه رفتاری هیجانی و جنجالی و صورت نشسته با شعارهای تند می‌دانند و معتقدند هرچه هیجان و تندی آن بیشتر و هرچه از عقلانیت و تدبیر دورتر شود انقلابی‌تر و مقدس‌تر است با سیاست ورزی عقلانی ظریف مخالفت می‌ورزد (همان جریانی که صحبت‌های ظریف با محمد البرادعی پیرامون مسائل دست چندم با انتخابات را تحقیر می‌دانست) اما هشدار که این رویکرد جز به سیاست و روابط بین ملل انزواطلبانه که حاصلی جز عقب ماندن کشور از مسیر توسعه اقتصادی و حذف شدن از چرخه تعاملات بین الملل ندارد ختم نخواهد شد. #مارگزیده 🔺 مجتبی قبادی 🔺 جعبه سیاه پرونده های سیاسی اینجاست👇 @BlackBox