#یادداشت #فعالیت_اعضا 🔹 #روز_هشتم 🔰 از مجموعه نوشتارهای حجت الاسلام و المسلمین #محمدجواد_رودگر 🔹 میزبانی از خدا 🔸 درسلوکِ حقیقی و حقیقتِ سلوکی "دل شکسته داشتن" از ضرورت خاصی برخوردار است: 🔰 درضرورت "دلشکستگی" همین بس که خدای سبحان درحدیث قدسی فرمود:"انا عند منکسره قلوبهم" که خداوند میهمان قلب های شکسته است. خدا هم میهمانی می دهد و هم میهمان می شود. آه چقدر زیبا و ابتهاج انگیز است که انسان میزبان و خدا میهمان باشد... یعنی دل شکسته فی نفسه دعوتنامه خداست. 🔹 اکنون سه گزاره گدازنده و جانسوز از علامه حسن زاده آملی: 1⃣ گزاره گدازنده اول: " إلهی، هر که شادی خواهد بخواهد، حسن را اندوه پیوسته و دلِ شکسته ده!‌ که فرموده ای: «أنا عِندَ مُنکَسِرَهِ قلوبهم"( الهی نامه، ص34) 2⃣ گزاره گدازنده دوم :"إلهی، به 43 رسیده ام. چند سال ایام صباوت بود و بعد از آن تا اربعین، دوران نخوت جوانی و غرور تحصیل فنون جنون، اینک حاصل بیداری دوساله ام، آهِ گاه گاهی است. «یا لا اله الاّ انت»، جز آه در بساط ندارم، از من آهی و از تو نگاهی. إلهی، عمری آه در بساط نداشتم و اینک جز آه در بساط ندارم." "(همان،ص 33) 3⃣ گزاره گدازنده سوم:"الهی، در راهم و همراه درد و آهم، آهم ده و راهم ده!"(همان،ص65) 🔸 به دو تعبیر شیرین و دلنشین از لسان الغیب شیراز توجه کنیم که هم دارای آرایه "ایهام" هم آرایه "تلمیح" است: درکوی ما شکسته دلی می خرند و بس بازارخودفروشی از آن سوی دیگر است یکی معامله ای وین دل شکسته بخر که با شکستگی ارزد بصدهزار درست 🙏 خدایا بیا با من معامله ای کن و دل شکسته ی مرا خریدار باش اما بدان که این دل شکسته من از هزارتا دل نشکسته بیشتر می ارزد. 🌸 پس اولا خدا میزبان و انسان میهمان ثانیا انسان میزبان و خدا میهمان است و این یعنی دید و بازدید بین عبد و معبود. در این دید و بازدید گوش دادن و گوش دل سپردن و ادب حضور بنده در برابر خدا لازم است تا رقائق ملکوتی، حقایق ماورایی، دقایق آنسویی کسب شده و اشراقات الهیه حاصل شود، که درحدیق قدسی فرمود:"لا يسعني ارضي و لا سمايي بل يسعني قلب عبدي". 🌸 آری به یقین"خدا" با ماست،"معیت قیومیه"(هوَ مَعَکُمْ أَيْنَ ما کُنْتُمْ=حدید-4) و "قرب وجودی"(فَإِنِّي قَرِيبٌ = بقره-186) به ما دارد، 🌷بنابراین بکوشیم که ما "با خدا" باشیم. با خدا باشیم و پادشاهی کنیم و هرکسی با خداست، تنها نیست. 🔹 در اینجا با عنایت به "میزبانی خدا از ما و ما از خدا" مناسب است به نکته ای نغز از استاد شهید مطهری درتفسیر جمله ای از دعای افتتاح توجه کنیم:" 🔸 در دعای افتتاح جمله جالبی هست؛ می‌خوانیم: «الَّذِی بَعُدَ فَلا یُرَی وَ قَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوَی» در این جمله خدا چنین توصیف شده است: «آن کسی که دور است و در نتیجه دیده نمی‏شود، و نزدیک است و در نتیجه نجواها و سخنان بیخ گوشی را گواه است». 🔸در حقیقت، ما از او دوریم ولی او به ما نزدیک است. معماست! چگونه ممکن است دو چیز نسبت به هم از لحاظ قرب و بعد دو نسبت مختلف داشته باشند؟ بلی، در اینجا چنین است؛ خداوند به اشیاء نزدیک است ولی اشیاء به خداوند نزدیک نیستند، یعنی با نسبت‌های مختلف دور یا نزدیکند. 🔹نکته جالبی که در این جمله هست این است که وقتی خدا را به دوری توصیف می‌کند صفتی از صفات مخلوقات را شاهد آن ذکر می‌کند و آن دیدن است: «کسی نمی‌تواند او را ببیند» و زمانی که خدا را به قرب توصیف می‌کند صفتی از صفات خدا را دلیل آن می‌آورد و آن حضور و آگاهی خداست. آنجا که سخن از کار ماست، خدا را به دوری نسبت می‌دهیم و آنجا که سخن از کار او است صفت قرب را به او نسبت می‌دهیم. سعدی نیکو آورده است: 🔹یار نزدیک‏تر از من به من است‏ 🔹و این عجب‏تر که من از وی دورم‏ 🔸چه کنم با که توان گفت که دوست‏ 🔸در کنار من و من مهجورم (مرتضی مطهری، عدل الهی، ص۲۵۷-۲۵۶) نتیجه آنکه صِبغه و سِیاقِ زیست معنوی ما چنین باشد که:" قل الله ثم ذرهم فِي خَوْضِهِمْ يَلْعَبُونَ "(انعام-91) 🆔 @iictchannel