نجات جان یا نجات عقیده؟ 🔹از امام حسن عسکری(علیه السلام) سوال شد: «یکی از برادران ما در چنگال کفار اسیر شده و جانش در خطر است. 🔹برادر دیگرمان هم در چنگال یک شبهه‎انگیز گرفتار شده است؛ جانش در خطر نیست اما فکر و عقیده‎اش در خطر است. من اگر بخواهم برادر اسیرم را نجات بدهم، برادر دیگرم گمراه خواهد شد و اگر بخواهم برادر دیگرم را از گمراهی نجات بدهم، برادر اسیرم در دست کفار شهید می‎شود. چه‎کار کنم؟» 🔹حضرت(علیه السلام) فرمود: «اگر کنار دریا ایستاده‌ باشی و مومنی شریف در دریا افتد، کنارش هم گنجشکی در حال غرق بود، کدامش را اول نجات می‎دهی؟» گفت: «انسان شریف را.» امام(علیه السلام) فرمود: «نجات مومن از دست گمراه‌کننده مانند نجات آن مومن شریف از غرق شدن است.» یعنی چقدر بهتر است که تو یک انسان را در مقابل یک گنجشک ترجیح بدهی، به همان اندازه نجات دادن آن شخص از دست یک گمراه کننده افضل است از اینکه جان مومنی را از دست یک کافری نجات بدهی. 🔹سپس برای این مطلب یک استدلال بیان فرمودند: «اگر مومن در دست کافر کشته شود، چه می‌شود؟ به بهشت می‌رود یا جهنم؟» گفت: «مسلّم است که به بهشت می‌رود. مومنی است که عمرش را در راه ایمانش گذاشته و با کفار مبارزه کرده. معلوم است ‌می‌رود بهشت و سعادت ابدی دارد.» امام(علیه السلام) فرمود: «اگر مومن در دست گمراه کننده، به گمراهی بیفتد چه می‌شود؟ می‌رود بهشت یا می‌رود جهنم؟ گفت: «گمراهی نتیجه‌اش جهنم است.» 🔹امام(علیه السلام) فرمود: «کدام را ترجیح می‌دهی؟ کسی که در این دنیا زنده بماند و چند روزی نفس بیشتر بکشد و آخر هم برود بهشت. یا کسی در این دنیا گمراه بشود و به عذاب ابدی مبتلا بشود؟ تکلیف تو نسبت به کدام بیشتر است؟ چگونه راضی می‌شوی که فردی در عذاب ابدی بماند برای اینکه یک انسان دیگر چهار روز دیگر در این دنیا زنده باشد؟ البته همه این‌ها در فرضی است که تزاحم بین نجات هر دو وجود داشته باشد و الّا نباید بگذاریم خراشی بر بدن انسانی بیفتد.» 🔺 بیانات آیت الله مصباح یزدی(قدس سره)،۱۳۷۱/۰۲/۱۲ #معارف_اهل_بیت #پاسخ_به_شبهات #شبهه #تکلیف 📱 @mesbahyazdi_ir ═══════════ 🖥 @iki_ac_ir

در راه انجام وظیفه، از ملامت "دوستان" نهراسیم! 🔸یکی از نشانه مردان الهى این است که در راه خدا مجاهده مى‌كنند و از سرزنش هیچ ملامت گرى هراسى ندارند: یُجاهِدُونَ فِى سَبِیلِ اللّهِ وَ لا یَخافُونَ لَوْمَةَ لائِم(مائده، ۵۴). 🔹مجاهده فرهنگى این رادمردان، زبان ملامتگران را بر ضدّشان مى‌گشاید؛ ولى آن‌ها هیچ باكى ندارند. اگر بنا بود، در مجاهدت‌هاى الهى ملامتى در كار نباشد، این آیه براى چه بود؟! 🔸اگر ما بخواهیم در شمار شیعیان واقعى على بن ابى طالب(علیه السلام) و امام زمانمان باشیم، باید خود را آماده كنیم و در راه انجام وظیفه و اظهار حق، از هیچ چیزى، حتّى از سرزنش دوستان نیز نهراسیم. 🔹خیلى راحت است كه انسان به دست دشمنان، ترور و كشته شود؛ امّا آن چه تحمّلش مشكل است، ملامت دوستان است. 🔸چه فایده‌اى خواهد داشت اگر در شعار و گفتار بگوییم: یَا لَیتَنا كُنّا مَعَكُم فَنَفُوزَ فَوزاً عظیماً؛ اى كاش در كربلا با شما بودیم تا به شهادت مى‌رسیدیم؛ امّا در عمل حاضر نباشیم حتّى یك سیلى بخوریم؟! حاضر نباشیم یك فحش بشنویم؟! این دیگر چگونه حسینى بودن است؟! 🔹این بزرگواران غیور كجا، و بى غیرتان ترسو كجا؟! مردمى سست ایمان كه با كوچك ترین تهدید امریكا مى‌گریزند و میدان را خالى مى‌گذارند، و آنان كه دل‌هایشان همواره از قطع رابطه با امریكا هراسان و لرزان است، از روحیه و حماسه حسینى چه بهره‌اى برده اند؟! 📚 آفتاب ولایت، صفحه ۱۸۲ #اجتماعی #وظیفه #تکلیف #جهاد 📱 @mesbahyazdi_ir ═════════ روابط‌عمومی مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) 🖥 @iki_ac_ir