❌ می گفت: مگه امام حسین الان تو بهشت نیست؟! پس چرا اینقد براش گریه می کنین و تو سر خودتون می زنین❓ 1⃣ قسمت اول پاسخ به شبهات محرم شبهاتی که این روزها وارد ذهن نوجوان ما کردند... پاسخ شبهه اول رو ببین و نشر بده به تمام دوستات ( باهم یک گردان بزرگ میشیم👌) ✅ ۵ دقیقه هم منبر هم روضه محتاج دعای شما ، ختم صلوات یا قرآن برای ظهور امام زمان(عج) و آزادی حاج سید کاظم روحبخش هستیم... #شبـھه📌 📎 اینستاگرام | ایتا | تلگرام | روبیکا | توییتر

روزۍ کہ امام‌حسین از مدینہ حرکت کرد در وصیت‌نامه‌اۍ کہ بہ برادرش محمد بن حنفیہ مۍنویسد مۍگوید: مردم دنیا بدانند کہ من یک آدم جاه طلب مقام طلب، اخلالگر، مفسد و ظالم نیستم من چنین هدف‌هایۍ ندارم قیام من قیام اصلاح طلبی است قیام و خروج کردم براۍ اینکہ مۍخواهم امت جد خودم را اصلاح کنم من مۍخواهم امر بہ معروف و نهۍ از منکر بکنم....:) _مقتل‌الحسین/ص۱۵۶📜

‌روایت است که در قیامت مردم به شهدا و شهدا به جایگاهِ عباس بن علی علیه‌السلام غبطه میخورند ؛ راستش ما حتی در همین دنیا هم به دست‌هایی که از عباس بریدند ، فرقی که شکافتند، جانی که به آسمان پر کشید و همه در راهِ امام بود ، غبطه می‌خوریم . ‌‌‌‌

هستین بگم ؟

بله بله

ممکنه یسری چیزها توی داستان جابه‌جا بشه اما کلیتِ داستان همینه :

‌ #حـربن‌یـزیـد ، فردی جنگ‌ آور و مشهـور به زهد و درست‌کاری بود. روزی ابنِ زیاد لعین ، حـر را به نزدِ خود فـرا خواند ؛ او را به سپـاه کِشـی علیـه حسیـــن بـن عـلـی 'علیه‌السلام' فرمان داد. او با خود اندیشید که به این جنگ می‌روم اما حسین را نخواهم کشت فقط ایشان را نزدِ عبیدالله می‌آورم‌و به‌بیعت‌با یزید فرامی‌خوانم؛ هنگامی که از آنجا بیرون‌ شد ۳مرتبه‌ صدایی شنید : ای حر ، بهشت بر تو بشارت باد...! نمی‌دانست این صدا از کجا بر‌می‌خواست ؟ به فکر فرو رفت ؛ آخر چگونه رفتن به جنگِ نـوه پیـــامبـر ﷺ می‌تواند موجبِ سعادت و عاقبت‌بخیری شود؟! ‌‌‌

‌ آمـاده جنـگ شد و سپــــاهیـان را بـه مقــابلـه با حسین 'علیه‌السلام' برد . زمانی که لشکرِ حر به ایشان رسید ، سپاهیان تشنه بودند ، امـام 'ع' به یـــاران دستور دادند تا لشکریانِ حر را سیراب کنند ؛ حر به رسمِ ادب ، از امـام 'ع' درخـواست کــرد که پیشوایی نماز ظهر را بر عهده گیرند. امام پذیرفتند . حر و سپاهیانش نماز را به حسین 'علیه‌السلام' اقتدا کردند . ‌

‌ حر مسئله‌ای را که باعث شد به آنجا بیاید و روبه‌روی امام 'ع' بایستد ، برای ایشان بازگو کرد . امام 'علیه‌السلام' فرمودند : بگذار من به مدینه بازگردم یا به شهری دیگر بروم . این بحث ادامه یافت تا اینکه امام خطاب به حر فرمودند: مادرت به عزایت بنشیند ای حر چه می‌خواهی ؟ [ بگذار کاروانِ ما راهِ خود را برود ] حر در جواب گفت : اگر هر عربِ دیگری بود جوابش را می‌دادم ، اما [حیف] مادرت زهرای اطهر است و من نامش را جز به نیکی نخواهم برد . . ‌

‌ ادامه سپاهیان به فرماندهی عمر بن سعد به لشکرِ حر رسید ؛ پس از گفتگوها ، حر متوجه شد آنها قصدِ جانِ حسین 'علیه‌السلام' را کرده اند .‌ ‌‌

‌ حر تصمیمِ خود را گرفت ؛ او به وعده‌ کشتنِ حسین 'ع' نیامده بود که با آنها همراهی کند. یکی از یارانِ حر نقل می‌کند : حر به او گفت میروم کنارِ رودِ فرات ، اما رفت و به کاروانِ حسین 'علیه‌السلام' پیوست ؛ بخدا قسم اگر به من هم گفته بود چه درسر دارد ، بی‌شک من هم با او می‌رفتم. ‌وقتی حر اسبش را حرکت داد، یارانش فکر کردند بدونِ اطلاع به آنها ، خودش جنگ را آغاز کرده . ‌