💠 #حدیث_روز 💠 ❗️لزوم اخلاص در عمل برای عالمان 🔻رسول خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله: العُلَماءُ كُلُّهُم هَلْكى إلاّ العامِلينَ و العامِلونَ كُلُّهُم هَلْكى إلاّ المُخْلِصينَ، و المُخْلِصونَ على خَطَرٍ ⚠️ عالمان همه به هلاكت درافتند؛ مگر آنان كه به علم خود #عمل كنند و عاملان همه هلاك شوند، مگر آنان كه از روى #اخلاص كار كنند، و مخلصان در خطرند. 📚 تنبيه الخواطر : ۲/۱۱۸ ‌

💠 #حدیث_روز 💠 ❓چرا برخی از افراد نسبت به فراگیری دانش بی‌رغبتند؟ 🔻امام علی علیه‌السلام: إنَّما زُهدَ النّاسِ فی طَلَبِ العِلمِ کَثرَةُ ما یَرَونَ مِن قِلَّةِ مَن عَمِلَ بِما عَلِمَ ❗️آنچه مردم را به تحصیل دانش بی‌رغبت کرده، این است که بسیار می‌بینند آنان که به آنچه آموخته‌اند #عمل می‌کنند، اندک‌اند. 📚 غررالحکم، ح ۳۸۹۵

💠 #حدیث_روز 💠 💎 چرا آرزوهای بلند مذموم است؟ 🔻 امام على عليه‌السلام: مَنْ أيْقَنَ أنّهُ يُفارِقُ الأحبابَ، ويَسكُنُ التُّرابَ، ويُواجِهُ الحِسابَ، ويَسْتَغْنِي عَمّا خَلَّفَ، ويَفْتَقِرُ إلى ما قَدَّمَ، كانَ حَرِيّا بِقِصَرِ الأملِ وطُولِ العَملِ ❇️ هر كه يقين كند كه از دوستان جدا خواهد شد و در دل خاك خواهد خفت و حساب و كتابى در پيش‌رو دارد و آنچه بر جاى می‌نهد به كارش نخواهد آمد و به آنچه پيش فرستاده نيازمند است، سزاوار است كه رشته #آرزو را كوتاه و دامنه #عمل را دراز گرداند. 📚 بحارالأنوار، ۷۳/۱۶۷/۳۱

💠 #حدیث_روز 💠 💎 روایتی مختص والدین 🔻 پيامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله: و إذا وَعَدتُمُوهُم شَيئا فَفُوا لَهُم فَإنَّهُم لا يَرَونَ إلاّ أنَّكُم تَرزُقُونَهُم ◻️ هنگامى كه به كودكان قولى می‌دهيد، به آن #عمل كنيد؛ زيرا آنان می‌پندارند شما روزيشان می‌دهيد. 📚 وسائل الشيعه، ج ۲۱، ص ۴۸۳

💠 #حدیث_روز 💠 💎 نتیجه سخنان عالم بی‌عمل 🔻 امام صادق عليه‌السلام: إنَّ العالِمَ إذا لَم یَعمَل بِعِلمِهِ زَلَّت مَوعِظَتُهُ عَنِ القُلوبِ کَما یَزِلُّ المَطَرُ عَنِ الصَّفا ❗️ هرگاه عالم به علمش #عمل نکند [اثر] موعظه‌اش از دل‌ها زایل می‌شود؛ آن چنان که باران از روی سنگ صاف می‌لغزد. 📚 کافی، جلد ۱، ص ۴۴ ‌ ‌

💠 #حدیث_روز 💠 💎 حقیقت ایمان 🔻پيامبر خدا صلى‌الله‏‌عليه‌و‏آله‌وسلم: ليسَ الإيمانُ بالتَّحَلّي و لا بالتَّمَنّي، و لكنَّ الإيمانَ ما خَلَصَ في القلبِ و صَدّقَهُ الأعمالُ ❇️ ايمان نه به ظاهر است و نه به آرزو، بلكه ايمان آن است كه در دل #خالص باشد و #عمل آن را تصديق كند. 📚 بحارالأنوار، ۶۹ / ۷۲ / ۲۶ ‌