❌ کسی که موجب نفوذ سیاسی اقتصادی دشمن در مملکت اسلامی شود، خائن است 🔴 اگر بعضی از رؤسای دول اسلامی یا بعضی از نمایندگان دو مجلس موجب #نفوذ سیاسی یا اقتصادی بیگانگان بر مملکت اسلامی گردند، به طوری که از این نفوذ بر اساس #اسلام یا بر #استقلال مملکت ولو در آینده ترس باشد، (این رئیس مملکت یا نماینده) #خائن است و فرضاً هم که متصدی شدن آن مقام برایش حقّ باشد از مقامش ـ هر مقامی باشد ـ منعزل می گردد. 🔺 بر امت اسلامی است که ولو با مقاومت منفی مانند ترک معاشرت و ترک معامله با او و روگردان شدن از او به هر وجهی که ممکن است او را #مجازات نمایند و در اخراج او از تمام شؤون سیاسی و محروم نمودن او از حقوق اجتماعی، اهتمام ورزند. 📚 تحریرالوسیله امام(ره)، جلد۱، احکام دفاع از اسلام و قلمروی آن، مساله ۹ 👥کانال صحیفه نور امام خمینی(ره) ✅ @Sahifeh_noor

🔴 کسی که موجب نفوذ سیاسی اقتصادی دشمن در مملکت اسلامی شود، خائن است ♦️ اگر بعضی از رؤسای دول اسلامی یا بعضی از نمایندگان دو مجلس موجب #نفوذ سیاسی یا اقتصادی بیگانگان بر مملکت اسلامی گردند، به طوری که از این نفوذ بر اساس #اسلام یا بر #استقلال مملکت ولو در آینده ترس باشد، (این رئیس مملکت یا نماینده) #خائن است و فرضاً هم که متصدی شدن آن مقام برایش حقّ باشد از مقامش ـ هر مقامی باشد ـ منعزل می گردد. ♦️ بر امت اسلامی است که ولو با مقاومت منفی مانند ترک معاشرت و ترک معامله با او و روگردان شدن از او به هر وجهی که ممکن است او را #مجازات نمایند و در اخراج او از تمام شؤون سیاسی و محروم نمودن او از حقوق اجتماعی، اهتمام ورزند. 📚 تحریرالوسیله امام(ره)، جلد۱، احکام دفاع از اسلام و قلمروی آن، مساله ۹ کانال رسمی جوانان انقلابی👇 ✅ @naslechaharome 

#پاسخ_شبهات 💢وقتی خداوند فرمودن « لا اکراه في الدين» چگونه کسي که دين اسلام را #اختیار نکرده باشد را #مجازات می کند؟ #پاسخ: ✅علت این سوال این است که پرسشگر میان آزادی عقیده و آزادی بیان عقیده فرق نگذاشته است و این دو را یکی کرده است و همین سبب سردرگمی وی شده است . این آیه به آزادی عقیده اشاره می کند و آن مسئله مجازات مربوط به بیان عقیده غلط است . توضیح : آنچه موجب ایجاد چنین شبهه‌ای در ذهن می‌شود، خلط و عدم تفكیك دو مقوله آزادی بیان و آزادی عقیده است‌. باید دقت كنید كه بین عقیده و بیان و طبعاً آزادی عقیده و آزادی بیان تفاوتهای زیادی وجود دارد: «عقیده‌« امری «قلبی‌«، «درونی‌« و «شخصی‌« است‌. امری قلبی است زیرا تا قلب آدمی به آن ایمان نیاورد هیچ قدرت و عامل خارجی نمی‌تواند آن را در انسان ایجاد كند و هیچگاه با زور و اجبار، كسی به چیزی ایمان نمی‌آورد و بدان معتقد نمی‌شود. هم‌چنین عقیده‌، امری درونی است به آن دلیل كه در نهانخانه دل مأوا می‌گزیند و تا هنگامی كه اظهار نشده است هیچ كس جز خداوند متعال از آن خبر ندارد. و نیز امری «شخصی‌« است‌، زیرا هرگونه تغییر و تحول در آن‌، در حوزه استحفاظی خود شخص اتفاق می‌افتد. آیة «لا اكراه فی الدین‌« مربوط به عالم عقیده و اعتقاد است‌. در حقیقت خداوند متعال بدین وسیله مؤمنان را از یك كار لغو و بیهوده كه هیچ فایده‌ای جز خراب كردن چهره دین ندارد، بازداشته است و به مؤمنان می‌فرماید: دین و عقیده اصولاً و تكویناً اكراه ‌بردار نیست و با زور به وجود نمی‌آید. بنابراین‌، تمسك به زور برای تبلیغ اسلام نه تنها لغو و بیهوده است‌، بلكه موجب تنفر و گریختن از دین می‌شود. اما مقولة بیان‌، و همچنین آزادی بیان ـ به خلاف عقیده و آزادی عقیده ـ امری شخصی نیست‌، بلكه مقوله‌ای اجتماعی است‌. به بیان دیگر، بیان و آزادی بیان‌، پدیده‌ای است كه تنها در جمع و اجتماع مفهوم و معنا پیدا می‌كند. لذا چون مانند همه مقولات و پدیده‌های اجتماعی‌، به سرنوشت دیگران مربوط می‌شود، باید احساس‌ها، نیازها و مصالح دیگران نیز در نظر گرفته شود. به همین علت‌، هیچكدام از پدیده‌ها و مقولات اجتماعی ـ از جمله بیان و اظهار عقیده ـ در هیچ جامعه‌ای یله و رها نیستند، بلكه قانونمند و محدود به حدودی هستند كه در آن‌، نفع اكثریت جامعه لحاظ شده است‌. اكنون این سؤال پیش می‌آید كه‌: آیا در جوامع غربی كه خود را مروّج آزادی بیان‌، می‌دانند، واقعاً بیان هر عقیده و اعتقاد آزاد است‌؟ مسلّماً خیر، نه در آنجا و نه در هیچ جای دیگر، آزادی‌ِ مطلق‌ِ بیان‌، نه ممكن است و نه سودمند. آیا كارشناسان نظامی این كشورها می‌توانند به بهانة آزادی‌ِ بیان‌، اسرار مهم نظامی پیرامون سلاحهای هسته‌ای یا پروژه‌های فضایی را فاش كنند؟ همه جوامع (از خانه و خانواده گرفته تا جوامع بزرگ و كلان‌) به منظور حفظ منافع جمعی و گروهی‌، خطوط قرمزی دارند كه اجازه ورود و افشای آن را به هیچ كس نمی‌دهند. محدودیت بیان و تابعیت آن از مصالح فردی و گروهی‌، همان حقیقتی است كه در فرهنگ عامیانه نیز مورد تصدیق همگان قرار گرفته است‌. نظیر این ضرب‌المثل حكیمانه كه می‌گوید: «هر سخن جایی و هر نكته مكانی دارد.» اسلام نیز، همگام با این حكم عقلایی‌، بیان هر عقیده و مطلبی را در جامعه مفید ندانسته‌، از آزادی مطلق اطلاعات و بیان در جامعه اسلامی برحذر داشته است‌. یكی از مواردی كه آزادی بیان‌، در آنجا ممنوع است‌، اعلام ناامیدی و پشیمانی از دین است‌. #مباهله_قرن_21 @mobaheleghaen_21

📌نحسی روزگار یا مجازات اعمال؟ فردی به نام حسن بن مسعود می‌گوید: روزی به محضر امام #هادی(ع) رفتم در حالی که انگشتم #آسیب دیده بود، یک مرد سواره هم به من برخورد کرده و شانه‌ام را آسیب زد. همچنین بخشی از لباسم در شلوغی جمعیت پاره شده بود. (خطاب به آن روز) گفتم: «براستی که روز شوم و نحسی هستی! خدا مرا از شرّ تو حفظ کند» امام #هادی(ع) فرمود: ای حسن! تو که با ما رفت و آمد داری، چگونه #گناه خودت را به گردن یک بیگناه(روزگار) می‌اندازی؟! حسن گوید: عقل من سر جایش آمد و اشتباهم را فهمیدم و گفتم: ای مولای من! #استغفرالله می‌گویم و از خدا عذرخواهی می‌کنم. امام فرمود: ای #حسن! روزها چه گناهی کرده‌اند که آن‌ها را شوم و نحس می‌نامید، وقتی به خاطر اعمالتان در آنها #مجازات شده‌اید. گفتم: برای همیشه از خداوند طلب #بخشایش می‌کنم. این #توبه من باشد ای فرزند رسول خدا! امام فرمود: به خدا قسم (این عذرخواهی ظاهری) سودی ندارد. وقتی کسی یا چیزی که تقصیر و گناهی نکرده را #سرزنش می‌کنید. خداوند شما را #مجازات می‌فرماید. (لذا باید این شیوه را واقعا رها کنید). ای حسن! مگر نمی‌دانی که #پاداش دادن و مجازات کردن، کار #خدا است و اوست که دیر یا زود، جزای اعمال انسان را می‌دهد؟! عرض کردم: آری مولای من! امام فرمود: دیگر این را تکرار نکن(و حوادث ناگوار را به گردن نحسی ایام نینداز!) و در مورد حکم خدا( یعنی حوادث خوب و بدی که در زندگی رخ می‌دهد)، نقشی برای (نحس بودنِ) روزها قائل نشو! 📚ابن شعبه حرانی، تحف العقول، ص: 482.