وقتی آشپزخانه خاموش می‌شود... آیا تا به حال به این اندیشیده‌اید که پخت‌وپز تنها یک کار روزمره نیست؟ بلکه رشته‌ای نامرئی است که خانواده را به هم پیوند می‌دهد؟ در دههٔ ۱۹۸۰، خانه‌های آمریکایی به تدریج از آشپزی فاصله گرفتند و به رستوران‌ها و غذاهای آماده روی آوردند، گروهی از اقتصاددانان هشدار دادند: «اگر دولت مراقب کودکان و سالمندان باشد و شرکت‌های خصوصی غذا را تأمین کنند، آن‌گاه بنیاد خانواده سست خواهد شد.» در آن زمان، کم‌تر کسی به این هشدارها توجه کرد، اما آمار و ارقام خود گویای همه چیز هستند. در سال ۱۹۷۱، ۷۱٪ از خانواده‌های آمریکایی را خانواده‌های سنتی — متشکل از پدر، مادر و فرزندان — تشکیل می‌دادند. امروز این آمار به تنها ۲۰٪ کاهش یافته است. باقی چه شدند؟ خانه‌های سالمندان، آپارتمان‌های اجاره‌ای، زندگی‌های پراکنده و منفرد. حالا ۱۵٪ از زنان تنها زندگی می‌کنند، ۱۲٪ از مردان در انزوای خانوادگی به سر می‌برند، ۴۱٪ از کودکان خارج از ازدواج متولد می‌شوند و نرخ طلاق در ازدواج‌های اول به ۵۰٪، در ازدواج‌های دوم به ۶۷٪ و در ازدواج‌های سوم به ۷۴٪ رسیده است. این فروپاشی یک اتفاق تصادفی نیست. این هزینه‌ی پنهان اجتماعیِ تعطیل کردن آشپزخانه است. چرا یک غذای خانگی این‌قدر مهم است؟ چون غذای خانه فقط تأمین کنندهٔ مواد مغذی نیست  بلکه عشق، پیوند و تعلق خاطر است. وقتی خانواده دور هم سر میز غذا جمع می‌شوند، دل‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شود، کودکان از پدربزرگ و مادربزرگ‌ها، پدرها و مادرهایشان درس زندگی می‌آموزند و روابط نرم‌تر و صمیمی‌تر می‌شود. اما وقتی هر کس تنها و در حالی که به صفحهٔ گوشی خود خیره شده غذا می‌خورد، خانه به یک مهمان‌خانه تبدیل می‌شود و پیوندهای خانوادگی به "دوستان" فضای مجازی می‌مانند: رسمی، دورادور و موقت. هزینه‌ی پنهان غذاخوردن در بیرون به همان اندازه هشداردهنده است... روغن‌های بی‌کیفیت، طعم‌دهنده‌های مصنوعی و اعتیاد به فست‌فود، نسل‌هایی را به وجود آورده که با چاقی مفرط، دیابت، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی دست و پنجه نرم می‌کنند، حتی در میان جوانان. امروز این شرکت‌ها هستند که تصمیم می‌گیرند چه بخوریم، در حالی که شرکت‌های داروسازی از "سلامت" نگه داشتن ما سود می‌برند. پدربزرگ و مادربزرگ‌هایمان حتی در سفرهای طولانی هم غذای خانگی به هم‌راه داشتند. امروز ما در خانه می‌نشینیم و غذای بیرون سفارش می‌دهیم و اسمش را می‌گذاریم راحتی. هنوز برای تغییر دیر نیست. ما می‌توانیم آشپزخانه را — نه فقط اجاق گاز را، بلکه آن گرمای مطبوع، آن حس امنیت، آن فرهنگ و آن سلامتی را — دوباره احیا کنیم. چون با یک اتاق خواب می‌توان یک خانه ساخت، اما با یک آشپزخانه می‌توان یک خانواده ساخت. تجربه‌های جهانی این موضوع را ثابت کرده‌اند. خانواده‌های ژاپنی هنوز بر پخت و پز و غذاخوردن دسته‌جمعی تأکید دارند و این یکی از دلایل بالاترین نرخ امید به زندگی در جهان در میان آن‌هاست. خانواده‌های حوزهٔ مدیترانه، زمان غذا را هم‌چون مراسمی مقدس می‌دانند و دانشمندان این را هم با پیوندهای خانوادگی قوی‌تر و هم با سبک زندگی سالم‌تر مرتبط می‌دانند. آشپزخانه فقط جایی برای تهیه‌ی غذا نیست. آن‌جا جایی است که روابط تغذیه می‌شوند، سنت‌ها زنده می‌مانند و خانواده‌ها در کنار هم نگه داشته می‌شوند. #آشپزخانه #سبک_زندگی @mahdavi_society_2