http://eitaa.com/joinchat/609288192C7f2d99bc90 یادداشت دانشجویی ⭕️علاج واقعه بعد از وقوع! #محمد_زندی 🔸 «اول ایمنی، بعد کار»؛ عبارتی که احتمالاً در هنگام عبور از محل عملیات عمرانی دیدهاید چراکه قاعده عقلی حُکم میکند، ابتدا امنیت کارگران تأمین شود و سپس ساختوساز صورت گیرد، چون در صورت ناایمن بودن محیط، هیچ کاری از پیش نخواهد رفت. مثال فوق، نمونهای عینی از اصل «پیشگیری بهتر از درمان» بود تا اهمیت پیشبینی مخاطرات قبل از بروز، درک گردد و برای جلوگیری از آن برنامهریزی و تدبیر شود. حال اگر بخواهیم این مثال را به حیطه حکمرانی تعمیم دهیم، ناگفته پیداست که وظیفه حاکمان، تنها در تمشیت امور جاری حکومت خلاصه نمیشود و ابعادی وسیعتر از جمله «آیندهپژوهی» [Future Study] را نیز در برمیگیرد. آیندهپژوهی نه به مثابه پیشگویی و غیببینی، بلکه همچون واکسن یا آنتیویروس، به عنوان یک استراتژی پیشبینی شده در مقابله با ویروسها است؛ که اگرچه اکنون در سیستم وجود ندارند و شاید در آتیه نیز هیچگاه خطری را متوجه سامانه نکنند، اما هزینههای سرسامآور آفند ویروسی احتمالی، آنقدر گزاف خواهد بود که تمهید پدآفندهای آنتیویروس را توجیه کند. تجربه چهل ساله و پُرفراز و فرود حیات جمهوری اسلامی، گویای این واقعیت است که در عین ملحوظ داشتن نقاط قوت در بسیاری از پارامترهای استراتژیک، اما ضعف در آیندهپژوهی و کنشگری فعال، ابتکار عمل را از ما سلب نموده و نقشی منفعل و مدافعانه را نصیبمان کرده است! برای درک بهتر موضوع، بازخوانی مصادیق ذیل که تنها معدودی از ضعفها پیرامون واکنش منفعلانه و عدم کنشگری فعال را گوشزد میکنند، خالی از لطف نخواهد بود: 1- فتنه 1388 درمیگیرد! اگرچه نقش سرویسهای خرابکار خارجی و مزدوران داخلیشان در آتش بیاریِ معرکه، انکارناپذیر است اما کیست که کتمان کند یکی از دلایل دامن زدن به دوقطبی انتخاباتی، مناظرات پخش شده از صداوسیما بود! مناظراتی که اگرچه کمبودش احساس میشد اما کمکاری آیندهنگرانه صداوسیما –یا به تعبیر امام راحل(ره) «دانشگاه عمومی»- طی سالیان گذشته در تهیه و تولید برنامههای گفت‌وگومحور و آزاداندیشانه به منظور افزایش «تابآوری» اجتماعی و جااندازی فرهنگ «تحمل عقیده مخالف» در میان مردم، چنان جو عمومی را ملتهب و موّاج نمود که موجسواری بیگانگان روی آن را به سادگی امکانپذیر کرد! پس از رخداد نامیمون 88، اگرچه رسانه ملی به این ضعف واقف شد و تا به امروز سعی نمود با قطار کردن لیست بلندبالایی از برنامههای مناظرهای/چالشی همچون «دیروز؛ امروز؛ فردا»، «پایش»، «ثریا»، «پارک ملت»، «متن-حاشیه»، «زاویه»، «مناظره»، «بدون توقف»، «منطقه آزاد»، «پیشرو»، «جهانآرا»، «این.ج.ا» و...، به نوعی جبران مافات کرده باشد، اما چه فایده که دیگر خیلی دیر شده بود! ادامه ⬇️