🔻 🔶 مباهته، سنت خردمندانه و عادلانه اسلام - بخش ۱ 🔷 مقدمه یکی از کُنِشگران رسانه‌ایِ #نو_زرتشتی، مدتی پیش مورد هجمه‌ی ناجوانمردانه‌ی برخی از جریاناتِ به ظاهر انقلابی‌، قرار گرفت. این شخصیت نو زرتشتی، در پاسخ، زشت‌ترین رفتار ممکن را مرتکب شده؛ تهمت‌هایی شرم‌آور به اهل بیت پیامبر وارد کرد و در پایان مدعی شد که مسلمان‌ها بر اساس قوانین خود، #مباهته کرده و علیه منِ #زرتشتی دروغ‌ پراکنی کردند. ☑️ پاسخ: این شخص نو زرتشتی، معنی مُباهته را فهم نکرده؛ پس سخنی نادرست به زبان آورد. او گمان کرد که #مباهته به معنی تهمت زدن است. در حالیکه چنین نیست. در روایت از رسول الله (صلی الله علیه و آله) آمده: «إِذَا رَأَيْتُمْ أَهْلَ الرَّيْبِ وَ الْبِدَعِ مِنْ بَعْدِي فَأَظْهِرُوا الْبَرَاءَةَ مِنْهُمْ وَ أَكْثِرُوا مِنْ سَبِّهِمْ وَ الْقَوْلَ فِيهِمْ وَ الْوَقِيعَةَ وَ بَاهِتُوهُمْ كَيْلَا يَطْمَعُوا فِي الْفَسَادِ فِي الْإِسْلَامِ وَ يَحْذَرَهُمُ النَّاسُ وَ لَا يَتَعَلَّمُوا مِنْ بِدَعِهِمْ يَكْتُبِ اللَّهُ لَكُمْ بِذَلِكَ الْحَسَنَاتِ وَ يَرْفَعْ لَكُمْ بِهِ الدَّرَجَاتِ فِي الْآخِرَةِ. ترجمه: هر گاه پس از من، اهل تهمت و بدعت را ديديد، بيزارى خود را از آنها آشكار كنيد، و بسيار به آنها دشنام دهيد و درباره ایشان بد گویی کنید، و آنها را با برهان و دليل، متحیّر كنيد كه نتوانند با فساد، در اسلام طمع كنند. تا مردم از آنها دورى كنند و بدعت‌هاى آنها را ياد نگيرند، و خداوند در برابر اين كار براى شما حسنات بنويسد و درجات شما را در آخرت بالا برد.» 📚 محمد بن یعقوب کُلَینی، الکافی، تهران: دار الکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ هجری قمری، ج ۲، ص ۳۷۵. در این حدیث، عبارت 👈🏻 باهِتُوهُمْ 👉🏻 را می‌بینیم که به معنی مُباهته است. بَاهِتُوهُمْ و مباهته از ماده «بهت» به معنی تحیّر و شگفتی است. شهید بزرگوار استاد مطهری (ره) فرمودند که اولاً این حدیث درباره اهل بدعت است. یعنی کسانی که در دین، دست می‌برند و با دروغ و حیله، تعالیم پیامبران را تحریف می‌کنند. ثانیاً معنای حدیث، دروغ بستن و تهمت زدن به این بدعتگذاران نیست. بلکه مفهومش، آن چنان استدلال و سخن گفتنی است که بدعتگذار، مبهوت و متحیّر بماند. 📚 مرتضی مطهری، سیری در سیره نبوی، تهران: انتشارات صدرا، ۱۳۸۷، صص ۱۱۲-۱۱۴. چنان که می‌دانیم هم در قرآن و هم در احادیث مختلف از اهل بیت (علیهم السلام)، تهمت زدن، منع شده است. چه اینکه دنیا و آخرت انسان را ویران می‌کند. پس محال است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پیشوایان راستین، کسی را به تهمت زدن تشویق کنند. آن عبارت «و بسيار به آنها دشنام دهيد» هم به معنیِ دُشنامِ سزا است. نه ناسزا. توضیح اینکه دُشنام، دو گونه است. یک گونه، سِزا (یعنی به حق)، مثلا به کسی که دزد است بگوییم دزد، یا به کسی که خیانت کرده بگوییم خائن، در این صورت به او دشنام داده‌ایم، اما حرف ناحق نزده‌ایم. پس این می‌شود سِزا. اما دُشنامِ ناسِزا یعنی دشنامی که به حق نباشد. "نا" سِزا باشد. پیامبر و اهل بیت، در صدها حدیث از "نا"سزا گفتن منع کردند و از مجموع روایات چنین بر می آید که منظور از دشنام در این حدیث، سِزا است. #ایران_قوی #جانفدا #اسلام ✍🏻 مهدی رستمی @ir_bastan