هرچی والدین بیشتر کتاب بخونن و کارگاه برن اعتمادبهنفس بچهشون بیشتر نمیشه؛ اعتماد به نفس اول از اعتماد والدین و تصویری که والدین از بچه برای بچه میسازن شروع میشه.
اگه پدر و مادری به بچه این حس رو بدن که تو نمیتونی، تو بلد نیستی، تو مسئولیتی تو خونه نداری و .... اینا میشه تصویر اون بچه از خودش و همه اینا یعنی اعتمادبهنفس پایین.
ولی اگه بهش این حس رو بدن که بیا بیشتر تلاش کنیم، بیا فکر کنیم، باید صبر کنیم تا بعضی کارا درست بشن و اگه مسئولیتهای کوچیک تو خونه بهشون بدن، حس توانمندی و اعتماد به نفس خیلی نرم و آهسته شکل میگیره؛ نه کتاب خوندن میخواد واقعا، نه کارگاه و نشستن پای حرف دیگران.
فقط کمی خلاقیت، فکر کردن و باور کردن بچهها لازمه. شما با انجام دادن همه کارای خونه، درس خوندن پا به پای بچهها، نگران بودن برای هر حرکتی و هر حرفی و هر برخوردی و منع کردن شون از تجربه کردن و خودشون بودن فقط بهشون میگید تو نمیتونی! بعد هم ازشون انتظار دارید اعتماد به نفس بالایی داشته باشن و تو جامعه و مدرسه و دانشگاه بدرخشن.
سادهترین کاری که میتونین برای تقویت اعتمادبهنفس بچهها بکنید اینه که براشون تو خونه مسئولیت مشخص کنید و اونا رو عضو موثری تو خونه بدونید؛ این کارا کمک به والدین نیست، مسئولیت اعضای خونه است و بچهها از سه سالگی میتونن این مسئولیت رو بفهمن و بهشون حس بسیار خوبی میده که ظرف بشورن، جارو بکشن، لباساشون رو بشورن یا لباسهای شسته شده رو تا کنن و هرکاری که شما تشخیص بدید مناسب بچه شماست.
فکر نکنید نسل جدید چون بیشتر حرفهای بزرگونه میزنن و بلدن با گوشی ور برن و جلوی معلم و بزرگترا گستاخی کنن خیلی باهوش و فوقالعاده ان و اعتمادبهنفسشون بالاست، درونشون خبری نیس چون هیچکس واقعا بهشون برای کاری اعتماد نداره.
این چرخه اشتباه رو بشکنید، بچه شما با تئوریهای رشد بزرگ نمیشه، با حس درونی و واقعی که ازتون میگیره بزرگ میشه. پرنس و پرنسس بابا تو دنیای بیرون از خونه، تنهایی، دماغشون رو هم نمیتونن بالا بکشن.
#روانی_شناسی
