بعد از مدت ها یه فیلم قشنگ دیدم؛ یک آدم معمولی، در یک فیلم واقعی. در نقد فیلم درباره شخصیت سهراب تعابیر و تفاسیر مختلفی دیدم. [جاه طلب، روشنفکر، کمالگرا، عقده ای، حسود...] اما من می‌گویم: سهراب فقط به موقع نرسید، همین. جنگل پرتقال #فیلم

دیدنِ نجف با لامپ‌های قرمز توی ماه رمضان خیلی بیشتر زخم به دل میزنه تا توی اربعین..!

برای [عصر جمعه و بهار]

خدایا! کلاً بگم؟ یه کلوم! من یه نفهمم…! @ir_hanoon

یک نفر رفته بود بره مکه، به آیت الله بهجت گفت آقا من می‌خوام برم مکه، فرمودندکه: «اگه یادتون نرفت، زحمت نبود، یه دعا بفرمایید.» ببین چقدر یه آدم باید لطیف باشه این‌ حرف رو بزنه، حالا ما باشیم می‌گیم: ببین دعا کنا، اگه دعا نکنیا، خیلی بی انصافی! لااله‌الا‌الله. امیرالمومنین متقین را وصف می‌کند که: «انفسهم عفیفه، حاجاتهم خفیفه» نفس‌هاشون عفیفه، حاجتاشون خفیفه، درخواست‌هاشون خفیفه. | استاد فاطمی نیا |

حالا خلاصه روم که نمیشه ولی اگه زحمتی نیست، امشب منم دعا کنید..!

مرا هرگز نمی‌گُنجد، دو معنی راست در باور، غزل گفتن پس از سعدی، جوان‌مردی پس از حیدر... .حسین جنتی.

تو بغض می‌کنی و از درون می‌شکنی و به دفعات فرو می‌ریزی و تمام امیدت ناامید می‌شود و از همه چیز دست می‌کشی و از همه‌کس قطع امید می‌کنی و دلت می‌خواهد جهان را متوقف کنی و ناگهان دستان گرم پدرانه‌ای را روی شانه‌های خودت احساس می‌کنی و صدایی را که در گوشت می گوید: مگر من نباشم که تو اینقدر ناامید باشی! من می‌دیدم که چقدر تلاش کردی و می‌دیدم که چقدر تنها بودی و چقدر غمگین و بی‌پناه و در نهایت استیصالت، ادامه‌دهنده! بعد اشک‌هات را پاک می‌کند و می‌گوید: مابقی‌اش را بسپار به من و اندوه عالم را از شانه‌های خسته‌ات بر می‌دارد. در نهایت ناامیدی و بی‌پناهی، خداست که در آغوشت می‌گیرد و خداست که دستان مضطرب و غمگینت را می‌گیرد. اصلا گاهی لازم است که عمیقا بشکنی و احساس بی‌پناهی کنی و از همه چیز و همه کس دست بکشی تا در خط مقدم خالی جهانت، خدایی را ببینی که همیشه کنارت بوده و بی آنکه بدانی و بخواهی، هوای تو را داشته... لازم است همه را از دست بدهی تا خدا را به دست بیاوری و لازم است غرورت را بشکنند تا خداوند برایت همه چیز را جبران کند…!