ناسا همچنین با اسپیس‌ایکس برای توسعه بیشتر فرودگر استارشیپ همکاری می‌کند تا مجموعه‌ای گسترده‌تر از الزامات مأموریت آرتمیس ۴ را برآورده کند این الزامات شامل فرود مقادیر بیشتری از تجهیزات روی ماه و اتصال به ایستگاه فضایی قمری گیت‌وی برای انتقال خدمه است با برنامه آرتمیس، ناسا مناطق بیشتری از ماه را نسبت به گذشته کاوش خواهد کرد، یاد خواهد گرفت چگونه دور از زمین زندگی و کار کند، و برای اکتشافات انسانی آینده در مریخ آماده خواهد شد موشک SLS ناسا (سیستم پرتاب فضایی)، سیستم‌های زمینی، فضاپیمای اوریون، به همراه سیستم فرود انسانی، نسل جدید لباس‌های فضایی، ایستگاه فضایی گیت‌وی و کاوشگرهای آینده، پایه‌های اکتشافات ناسا در اعماق فضا را تشکیل می‌دهند @ir_nojoom

طلوع زمین از دید فضاپیمای اوریون در مدار ماه @ir_nojoom

نقش هیلوسفر در نزدیک شدن گرد و غبار میان ستاره‌ای به خورشید نتایج شبیه‌سازی‌های انجام‌شده توسط ایگور گودنکو و ولادیسلاو ایزمدونوف از موسسه فضایی روسیه نشان داده است که ویژگی‌های پلاسمای مرزهای هلیوسفر به ذرات کوچک گرد و غبار میان‌ستاره‌ای کمک می‌کند به خورشید نزدیک‌تر شوند این مدل‌ها امکان مطالعه خواص مواد میان‌ستاره‌ای را با اندازه‌گیری ویژگی‌های گرد و غبار در داخل منظومه خورشیدی فراهم می‌کنند @ir_nojoom

عکس زیبایی از سطح ماه که توسط ماه‌نورد لوناخود-۱ ساخت شوروی در سال ۱۹۷۰ گرفته شد ماه‌نورد لوناخود-۱ در ۱۷ نوامبر ۱۹۷۰ بر روی ماه فرود آمد و بیش از ۱۰ شبانه‌روز قمری معادل ۳۰۱ روز زمینی در سطح ماه فعالیت کرد که سه برابر بیشتر از برنامه‌ریزی اولیه بود این کاوشگر مسافتی به طول ۱۰،۵۴۰ متر را طی کرد داده‌های ارسالی توسط این کاوشگر شامل ۲۰۰ پانورامای تلفوتومتریک و حدود ۲۰ هزار تصویر تلویزیونی کوچک بود @ir_nojoom

شرکت اسپیس‌ایکس اعلام کرد که راکت فضایی فالکون-هوی برای پرتاب فضاپیمای دراگون فلای ناسا به تیتان قمر زحل انتخاب شده است @ir_nojoom

تصویر روز ناسا: کهکشان کلاه مکزیکی از نگاه جیمز وب و #هابل حلقه شناوری که در تصویر #ناسا دیده می‌شود، در واقع کهکشان است: «کهکشان سامبررو» که به‌خاطر شکل ویژه‌اش که شبیه کلاه مکزیکی است، به این نام معروف شده. سامبررو که با نام M۱۰۴ نیز شناخته می‌شود، در خوشه کهکشانی سنبله (Virgo Cluster) و در فاصله ۲۸ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. سامبررو، کهکشانی مارپیچی و باز است که حدود ۵۰ هزار سال نوری وسعت دارد. این کهکشان را سال ۱۹۱۲ «ویستو ام. اسلیفر» در رصدخانه لاول و به‌دلیل جابه‌جایی قرمز چشمگیرش شناسایی کرد. این #کهکشان با سرعت حدود هزار کیلومتربرثانیه درحال دور شدن است که انبساط کیهانی را نشان می‌دهد. ╭┅═ঈ🌎ঊ┅╮ @Ir_nojoom ╭┅═ঈ ঈ┅╮

موشک GIRD-X که شبیه طرح کوچکی از راکت سایوز است اولین آزمایش یک راکت با موتور سوخت مایع در روسیه است این موشک تحت رهبری سرگئی کاریلوف بر اساس طرح های فردریش زیندر توسعه یافت و در 25 نوامبر 1933 راه اندازی شد جرم پرتاب موشک 295 کیلوگرم، جرم سوخت 83 کیلوگرم، طول 22 متر، سوخت بنزین و اکسید کننده اکسیژن مایع بود این آزمایش در میدان آزمایشی نخابینو در نزدیکی مسکو انجام شد در حین پرتاب، موشک به صورت عمودی به ارتفاع 80 متر برخاست، سپس به شدت به شکل عمودی منحرف شد و در فاصله حدود 150 متری از محل پرتاب سقوط کرد در آن زمان چنین نتیجه ای به معنای موفقیت دیگری در علم موشک داخلی بود گروه تحقیقاتی پیشرانه جت (GIRD) در 15 سپتامبر 1931 تشکیل شد این سازمان به طراحی موشک و موتور مشغول بود تحولات گیردوویان اساس ایجاد فناوری موشکی و فضایی را تشکیل داد @ir_nojoom

مرکز کنترل ماموریت وستوک در بالا در دهه ۱۹۶۰ مرکز کنترل ماموریت سایوز ام اس در پایین در دهه ۲۰۲۰ تبدیل تجهیزات از آنالوگ به دیجیتال کاملا مشهود است ولی همچنان بار اصلی کنترل ماموریت بر عهده نیروی انسانی است @ir_nojoom