هر نقطه ی نورانی در این تصویر یک کهکشان است ‏شما درحال تماشای بیش از 15 هزار کهکشان هستید ‏تصویر از ⁧ #هابل ⁩ ‏⁧ #ناسا_فارسی ⁩ @ir_nojoom

ستاره ای که کل جهان را تغییر داد. یک ستاره تپنده است که در یک الگوی قابل پیش بینی روشن و محو می شود. #ادوین_هابل با استفاده از تلسکوپ 100 اینچی هوکر و صفحات شیشه ای عکاسی در رصدخانه کوه ویلسون، یک ستاره متغیر را در #آندرومدا کشف کرد. #هابل از آن ستاره برای نشان دادن نهفته های M31 در خارج از کهکشان راه شیری، در فاصله 2 میلیون سال نوری استفاده کرد. جهان ناگهان به طرز باورنکردنی عظیم شد. در واقع، اگر سحابی‌های مارپیچی بی‌شماری که کوچک‌تر از M31 به نظر می‌رسند، در نوع خود کهکشان‌هایی نیز بوده‌اند، باید در فاصله‌ای دورتر باشند. @Ir_nojoom

جشن ۳۵ سالگی #هابل با عکسی از برج غول‌پیکر گازی #ناسا و آژانس فضایی اروپا به عنوان بخشی از جشن سی و پنجمین سالگرد پرتاب #تلسکوپ فضایی هابل(Hubble)، تصویر جدیدی از سحابی عقاب، به ویژه ستونی از گاز و غبار کیهانی را به اشتراک گذاشته‌اند که جدیدترین تصویر از منطقه است که آخرین بار دو دهه پیش توسط این تلسکوپ رصد شده بود. به گفته ناسا و آژانس فضایی اروپا، ستون قابل مشاهده در تصویر، ۹.۵ سال نوری ارتفاع دارد و تنها بخشی از سحابی عقاب است که یک مهد ستاره‌زا برای ستارگان جوان در نظر گرفته می‌شود. ترکیب منحصر به فرد این برج از رنگ‌های نارنجی و آبی تیره به لطف ترکیبی از گاز هیدروژن در حال چرخش و غبار فضایی است. نام «عقاب» این سحابی از این گرفته شده است که وقتی از آن عبور می‌کنید، ابرهای لبه‌های آن مانند تصویر بال‌های یک پرنده غول‌پیکر به نظر می‌رسند. @ir_nojoom

🌓بهترین تصاویری که تلسکوپ #هابل از فضا شکار کرده را ببینید @Ir_nojoom

آیا میدانید با #تلسکوپ فضایی #هابل می توان از واشنگتن، یک کرم شب تاب را در توکیو دید؟ @Ir_nojoom

🌓ابرنواختر SN 2024PI که در #کهکشان LEDA 22057 رخ داده، یک ابرنواختر نوع Ia است که در سیستم‌های ستاره‌ای دوتایی با حضور یک #کوتوله_سفید رخ میدهد. ‏این #ابرنواختر توسط یک بررسی خودکار در ژانویه 2024 کشف شده و در تصویر هابل، پایین و سمت راست هسته‌ی کهکشان قابل مشاهده است. ‏کهکشان LEDA 22057 در فاصله حدود 650 میلیون سال نوری قرار دارد. ‏ابرنواخترهای نوع Ia به دلیل ثابت بودن روشنایی حداکثری‌شان، به عنوان شمع استاندارد برای اندازه‌گیری فاصله کهکشان‌ها استفاده میشوند. ‏تصویر #هابل از این ابرنواختر حدود یک ماه و نیم پس از رخ دادنِ آن ثبت شده، بنابراین نور ابرنواختر در این تصویر بسیار کمتر از حداکثر روشنایی‌اش است. ‏⁧ ⁩ @Ir_nojoom

🌓یک انفجار ابرنواختری "SN1993" در حال وقوع که توسط تلسکوپ #هابل ثبت شده است. @Ir_nojoom

🌓کشف نادر اخترشناسان: بلعیده شدن ستاره توسط سیاه‌چاله‌ای کمیاب #اخترشناسان سیاه‌چاله میان‌جرمی نادر به نام HLX-1 را شناسایی کردند که در حال بلعیدن یک ستاره است؛ این رویداد به‌عنوان «اختلال جزر و مدی» شناخته می‌شود. با کمک داده‌های تلسکوپ فضایی #هابل، چاندرا و شبیه‌سازی‌ها، درخشش شدید ناشی از نابودی ستاره تأیید شد. سیاه‌چاله‌های میان‌جرم (۱۰۰ تا ۱۰۰هزار برابر خورشید) ممکن است حلقه مفقوده در مسیر شکل‌گیری سیاه‌چاله‌های ابرپرجرم باشند. @ @Ir_nojoom

‏- رصد تلسکوپ فضایی ⁧ #هابل ⁩ از دنباله‌دار بین‌ستاره‌ای 3I/ATLAS که در ۱ ژوئیه ۲۰۲۵ کشف شد، نشان میدهد که هسته آن حداکثر ۵۶ کیلومتر پهنا دارد و در یک پوشش گردوغباری به شکل قطره اشک قرار گرفته است، که نگاهی نادر به اشیاء فراتر از منظومه شمسی ما ارائه می‌دهد، همان‌طور که مدارشپرابولی با انحراف‌محوری ۶۲ تأیید میکند ‏- این دنباله‌دار که با سرعت ۲۰۹,۰۰۰ کیلومتر در ساعت حرکت میکند، ممکن است قدیمی‌ترین رصدشده باشد و احتمالاً میلیاردها سال عمر دارد، با سرعتی که از تعاملات گرانشی در سراسر کهکشان راه شیری افزایش یافته است، و این امر مفهوم نادر بودن بازدیدکنندگان بین‌ستاره‌ای را به چالش می‌کشد، با توجه به کشف سه مورد از زمان 1I/'Oumuamua در سال ۲۰۱۷ ‏- داده‌های هابل که توسط مطالعات همتا-بررسی‌شده در The Astrophysical Journal Letters پشتیبانی میشود، نشان میدهد که نرخ ازدست‌رفتن گردوغبار 3I/ATLAS مشابه دنباله‌دارهای درون منظومه شمسی است، که به فرآیند تشکیل مشترک در سیستم‌های ستاره‌ای مختلف اشاره دارد، هرچند منشأ آن به دلیل سفر طولانی بین‌ستاره‌ای‌اش قابل ردیابی نیست @ir_nojoom

‏- کهکشان مارپیچی NGC ۱۳۰۹ که ۱۰۰ میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و توسط تلسکوپ ⁧ #هابل ⁩ ثبت شده است ‏این تصویر یک ابرنواختر نادر از نوع Iax را نشان میدهد که یک "ستاره زامبی" به جا گذاشته است — بقایای یک کوتوله سفید که پس از انفجار همچنان می‌درخشد ‏این پدیده برای اولین بار با ردیابی چندساله هابل از SN ۲۰۱۲Z به‌طور دقیق مشاهده شده است ‏- داده‌های علمی از مشاهدات هابل، از جمله مطالبی که در سال ۲۰۱۴ منتشر شده‌اند، نشان می‌دهند که ابرنواخترهای نوع Iax با ۵ تا ۳۰ درصد نرخ ابرنواخترهای نوع Ia معمولی رخ میدهند انفجار ناقص SN ۲۰۱۲Z دیدگاه سنتی مبنی بر نابودی کامل همه کوتوله‌های سفید را به چالش کشیده است که این موضوع توسط مطالعات همتا-مرورشده در مجله اخترفیزیک پشتیبانی میشود ‏- کشف این کهکشان توسط ویلیام هرشل در سال ۱۷۸۵ و طبقه‌بندی آن به‌عنوان SA(s)bc ساختار منحصربه‌فرد آن را برجسته میکند، در حالی که نزدیکی آن به گروه اریدانوس نشان‌دهنده تعاملات گرانشی پویا است که ممکن است بر مناطق ستاره‌زایی آن تأثیر گذاشته باشد، همان‌طور که در بررسی‌های اخترشناختی اخیر ذکر شده است ‏⁧ ⁩ @ir_nojoom

‏- تصویر ⁧ #هابل ⁩ از کهکشان مارپیچی کم‌نور سطحی NGC 45 که 22 میلیون سال نوری در صورت فلکی (Cetus) قرار دارد ‏‌ این تصویر برای مطالعه انتشارات H-alpha گرفته شده است که مناطق ستاره‌زایی را با درخشش صورتی-قرمز نشان میدهد، تکنیکی که توسط تحقیقات همتا-بررسی‌شده مانند Tacchella و همکاران (2022) در MNRAS به‌عنوان شاخص نرخ تشکیل ستاره‌ها پشتیبانی میشود ‏- کم‌نوری NGC 45 به دلیل تعداد کمتر ستاره‌ها نسبت به گاز و ماده تاریکش، مدل‌های سنتی طبقه‌بندی کهکشان‌ها را به چالش میکشد و با کشف کهکشان‌های کم‌نور سطحی در سال 1986 هم‌راستا است، جایی که 30-60٪ از کهکشان‌ها ممکن است در این دسته قرار گیرند، بر اساس تحلیل داده‌های هابل ‏- تمرکز بر نور H-alpha با سیستم طبقه‌بندی ادوین هابل در سال 1926 و بهبود آن توسط دوواکولو، و همچنین نظریه موج چگالی (Lin & Shu، 1964) که بازوهای پر مانند این کهکشان را توضیح می‌دهد، مرتبط است و بینش‌هایی فراتر از ساختار متراکم کهکشان راه شیری در مورد پویایی مارپیچ ارائه میدهد ‏⁧ ⁩ @ir_nojoom

🌓تلسکوپ فضایی جیمز وب در اولین رصد خود از دنباله‌دار میان‌ستاره‌ای 3I/ATLAS در ششم اوت امسال، دید فروسرخ و «طیف‌نگار نزدیک به فروسرخ»(NIRspec) خود را روی آن تنظیم کرد. این دنباله دار که در روز اول ژوئیه با «سامانه هشدار نهایی برخورد سیارک‌ به زمین»(ATLAS) کشف شد، سومین جرم آسمانی سرگردان در منظومه شمسی است که گمان می‌رود از اطراف ستاره دیگری سرچشمه گرفته باشد. دو جرم میان‌ستاره‌ای دیگر، «1I/'Oumuamua» کشف‌شده در سال ۲۰۱۷ و «2I/Borisov» کشف‌شده در سال ۲۰۱۹ بودند. جیمز وب مشاهدات خود را پس از «تلسکوپ فضایی #هابل» و رصدخانه «SPHEREx» به دست آورد که هر دو پیشتر دنباله‌دار 3I/ATLAS را در حال عبور از منظومه شمسی مشاهده کردند. هدف این پژوهش، کشف ویژگی‌های 3I/ATLAS از جمله اندازه، خواص فیزیکی و مهم‌تر از همه ترکیب شیمیایی آن است. @Ir_nojoom