🔴 درباره ماجرای استاد #علیرضا_پناهیان! ✍ #ایزدی ویراستاری و اضافات: #اتاق فکر اندیشکده[۱] 1⃣ پناهیان چه گفت؟ یکبار مرور کنیم، گفت: دو قطبی، سازی بد است، هرکسی دوقطبی ایجاد کرد، با او برخورد کنید، چه کیهان باشد. چه جمهوری اسلامی باشد چه غیر آن. کجا نسبت ناروایی به کیهان داد؟ گویی کسی بگوید: آقای رئیس قوه قضائیه هرکسی دزدی کرد و به بیت‌المال تعدی کرد با او برخورد کنید، چه پسر رهبری باشد، چه پسر خاتمی باشد... بعد یک عده فریاد واسلاماه بلند کنند که #تو_به_پسر_رهبری_نسبت_دزدی_دادی! اسلوب این نوع سخن، اقتضا می‌کند هردو سر طیف را بیان کند، در وزان جمله شرطیه که تعلیق در آن جریان دارد نه اسناد. 2⃣ #اما_درباره_پناهیان_او_کیست؟ وقتی به #روند_دینداری نگاه می کنیم می‌بینیم حلقه وصل مردم و دیانت، برخی منبری های اثرگذار هستند، از جمله: طیفی دین خود را از مرحوم کافی گرفتند و طیفی از مرحوم فلسفی. طیفی پای منبر شیخ حسین انصاریان بزرگ شدند و طیفی پای منبر مرحوم فاطمی نیا. اما طی در دو دهه گذشته، طیف بسیار زیادی از بچه‌های انقلاب پای منبر پناهیان بزرگ شدند و قد کشیدند. پناهیان برای شان از اسلام گفت، هم از جمال اسلام و هم از جلال اسلام. پناهیان از نماز خوب گفت، از تشکیلات گفت، از تقوا گفت، از اعتکاف گفت، از تربیت دینی گفت و همه با خوانشی جدید و معمولاً رو به جلو... و شد مایه رشد و ارتقاء طیفی از انقلابی‌ها. آغاز ماجرای پیاده‌روی اربعین را شاید خیلی ها به یاد نداشته باشند. چه کسی بیشترین محتوا را درباره این مناسک اجتماعی تولید کرد، بيشترين تبلیغ را کرد، سال‌های سال رفت و آمد، جماعتی از جوانان را اربعین با خود برد تا کم‌کم طعم آن را فراگیر کند. همین پناهیان سال‌های سال، از اسلام سیاسی گفت. از دوقطبی واقعی گفت، وسط ده‌ها فتنه از اولین کسانی بود که سینه سپر کرد، فریاد زد، راه تحلیل را باز کرد. همان موقع هایی که بسیاری از منبری های انقلابی در تقیه یا سکوت یا تردید بودند. چقدر مثال یادمان می‌آید اینجا. 3⃣ همه این‌ها یعنی پناهیان بی عیب و ایراد است؟ یعنی همه حرف های او درست است؟ یعنی هیچ نقدی به او وارد نیست؟ خیلی روشن است که #پاسخ_منفی_است. مسئله در نقد نیست، مسئله سطح، عمق و جنس واکنش است. بدانیم کسی را نقد می‌کنیم که حداقل دو دهه خطیب و منبری جبهه انقلاب بوده و چند نسل را برای انقلاب رشد داده. حالا نقد کنیم، جدی هم نقد کنیم، اما با لحاظ همین نکته. 4⃣ مسئله این است: نقد کنیم هرجا اشکالی بود، اما بدانیم چگونه! زدن امثال پناهیان از بیخ و بن، مصداقی از قدرنشناسی است. خدا از انسان‌های ناسپاس‌ خوشش نمی‌آید، عقوبت می‌کند. آخرین مورد پیش روی مان #رئیسی است. همان‌هایی که امروز علم زدن پناهیان را در دست دارند، چند صباح قبل با همین سبک و سیاق رئیسی را می‌زدند جماعت ناسپاس‌ها و اینجا چقدر جای پای جریان خاص پررنگ است. 5⃣ این حجم از حمله به پناهیان برای چیست؟ برخی واقعاً دلسوزانه از سر درد نقد می‌کنند، می‌دانم قاطبه بچه‌های انقلابی اینگونه اند. اما برخی را می‌شناسم دردشان چیز دیگری است. نقدشان از روی احقاد بدریه است.‌ نقد کنیم، اما منصفانه و بدون ناسپاسی، همین! ___________________ #نکته_تکمیلی یک جریان مذهبی در کشور شکل گرفته است با این خصوصیات: ۱.کمی سطحی نگر و تک بعدی است، ۲.تا حدودی تند مجاز و عصبانی طبع است، ۳. مقداری بداخلاق و بد دهن است، ۴. معمولا دست به شمشیر زبانیش فوری است، برخی از افراد همین جریان و با همین خصوصیات، بی جهت آقای پناهیان را به باد انتقاد گرفتند، که چرا گفته: "با نشریات دو قطبی ساز برخورد بشه، چه روزنامه کیهان باشه چه اطلاعات و چه جمهوری اسلامی باشه، چه جمهوری غیر اسلامی باشه." البته برخی هم نادانسته حمله کردند، تدریجا توجیه شدند و یا در حال توجیه شدن هستند. افرادی با این خصوصیات که اشاره شد، اگر عمیق، همه جانبه نگر، صبور و خوش اخلاق و تابع محض شرع نشوند، همچون خوارج بر روی رهبری که هیج، بر روی امام معصوم هم شمشیر کشیده و می کشند. در انقلاب اسلامی، گروه فرقان یک نمونه عینی بود، و جریانی که امروز غالبا بنام اصلاحات شناخته می شود و در دهه اول مدعی انحصاری خط امام بود و امروز بر روی تمام منویات امام شمشیر کشیده و سخت با مبانی انقلاب به تقابل افتاده‌است. برخی هم از این طیف، به دشمن پیوسته و.... #پس_عبرت_بگیریم.