برای شکوه نماز جمعه نصر و به عشق مقتدایش: «علی»، جانم به این میراث شورانگیز در نامت سلام ای ماه! أسلَمنا، منم تسلیم اسلامت سرت بادا سلامت، گر سبو بشکست، باکی نیست تو میراث خُمی، بر ما مبارک باد، ایامت حسینی خویی و چون حاج قاسم، مثل نصرالله شهادت روزی‌اند آن‌ها، که می‌نوشند از جامت معطر کن به یک تکبیر، گلگشت مصلی را قیامت کن، ببند ای یار! با نام علی، قامت در این طوفان، سجودت بود، بر تربت، چنان زیبا که در حیرت، جهان شد غرقِ اقیانوس آرامت هزاران زخم هست، اما به سرو قامتت سوگند نرفته پرچم خاکم، چنین بالا، که بر بامت فقط لب تر کن آقا! تا به پا خیزند با ایران، دلیران یمن، لبنان، عراق و غزه و شامت به غیر از قلب عشّاقت، تو بت‌ها را بلرزاندی بلرزاندی، دریغ از این که لرزد، لحظه‌ای گامت چه می‌کردند، با دنیا و حق‌جویان مظلومش؟ نمی‌گشتند اگر این وحشیان، با اذن حق، رامت «اگر سنگرشکن دارید، ما خیبرشکن داریم» (۱) به گوش بزدلان، از ما «رسولی» خواند پیغامت به دست دوست، پرچم را تو خواهی داد، می‌دانم که لبخند رضای اوست، آقا جان! سرانجامت #قاسم_صرافان (۱) تضمینی از شعری که برادر شاعرم #محمد_رسولی ، در #نمازجمعه_نصر خواند.