📽 نگاهی اجمالی به سی‌و‌هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه/بخش دوم ⛔️بچه‌ها بدون پدر و مادر و بی حامی، خانواده‌ها متلاشی و مشکل‌دار 🎞نام فیلم کوتاه «هرگز گاهی همیشه» برگرفته از گزینه‌های پاسخ به سؤالات یک دانش‌آموز است، ترنج دختر مجرد بیست‌وهفت ساله باید در پاسخ به سؤالاتی راجع به "لذت از رابطه جنسی" و فکر کردن به "خودکشی" و مسائلی از این دست یکی از این سه گزینه را انتخاب کند... 🎞فیلم کوتاه «برای بار دوم» شرایط نابسامان یک دختر نوجوان را به‌واسطه خانواده‌اش به تصویر می‌کشد. ساره دختر نوجوانی با تفکرات امروزی ست اما خانواده‌ای سنتی دارد و پدرش جانباز است. ساره مجبور است برای خروج از خانه چادر بپوشد اما در بین راه آن را داخل کیفش می‌گذارد... 🎞مستند «عروسک» با موضوع کودک همسری داستان دختری نوجوان است که همراه با پدر سنتی خود زندگی می‌کند، این مستند به ماجرای جدایی پدر و مادر او و داستان ازدواج دختر نوجوان می‌پردازد... متن کامل را در نشانی زیر مطالعه نمایید.👇 http://roubesh.ir/1400/08/12/short_film 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🖥تریلر فیلم الکمین؛ روایت امارات از جنگ یمن! 🔸امارات با به کار گیری «پیر مورل»؛ کارگردان فرانسوی، عملیات نجات سربازان اماراتی را روایت می‌کند که در کمین نیروهای حوثی در دره‌ای کوهستانی به دام افتاده‌اند. 🔸امارات ادعا کرده این فیلم را بر مبنای رخداد واقعی ساخته است. حال باید دید شیوخ اماراتی با به کار گیری هنرمندان عاریتی، به دنبال تطهیر چهره خویش برای مشارکتشان در جنگ با مردم مظلوم یمن هستند یا همچون آمریکایی‌ها برای قهرمان‌سازی در داخل، مردم منطقه و حتی جهان فیلم ساخته‌اند! 🔴در حال حاضر که امپراتوری رسانه‌ها اذهان عمومی را هدایت و مدیریت می‌کنند آنچه بسیار مهم است «روایت اولی»‌ست که از واقعه‌ای ارائه می‌شود. امارات در کنار عربستان و هم‌پیمانانش جنایت بزرگی در حق مردم یمن مرتکب شده و حال در فضای مبهم و مسمومی که تقریبا بصورت یک‌جانبه از سوی رسانه‌های غربی درباره جنگ یمن ایجاد شده، اقدام به تصویر‌‌سازی با روایت خود کرده که طبیعتا اثر تعیین کننده‌ای خواهد داشت. 🔔دور از ذهن نیست که تولید محصولات رسانه‌ای به‌ویژه فیلم، منجر به «تحریف واقعیت» خواهد شد و بدنبال آن، تنویر افکار به سادگی امکان پذیر نخواهد بود. 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

❓جایگاه ایران در تولید فیلم‌های راهبردی کجاست؟ ▪️هالیوود در مورد خارج کردن نیروهای آمریکایی از افغانستان فیلم می‌سازد تا ″تحقیر شدنی″ که به واسطه درک غلط از حضورشان در افغانستان داشتند را تحریف کند، «تل ماسه» و فیلم‌های مشابه را تولید می‌کند که در فضای آماده کنونی، روایت آخرالزمانی خود را به خورد مخاطب دهد. ▪️امارات متحده فیلم‌های «الکمین» و «موصل» را درباره حضورش در جنگ یمن و آزاد سازی شهر موصل از دست داعش؛ با وجود به کارگیری فیلم‌سازان خارجی، می‌سازد تا پیش‌دستانه روایت خود را تبیین کند. ▪️اسرائیل فیلم‌های مهمی همچون؛ زندگی حضرت موسی و فیلم‌های راهبردی با هدف ″عادی‌سازی″ روابط با کشورهای منطقه را تولید کرده و می‌کند. سایر کشورها نیز که هر کدام مبتنی بر سیاست‌ها و رهبردهایشان در صدد ترویج ایدئولوژی‌هایشان هستند. ⁉️اما سهم ایران در این هیاهوی رسانه‌ و هنر که غالبا در خدمت ″تحریف″ است، کجاست؟ چگونه می‌توان ذهنیتی که به‌واسطه چنین فیلم‌هایی در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد را تصحیح کرد؟! 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔹برگزیدگان بیست و یکمین جشن حافظ: جوایز اصلی به «قهرمان» رسید 🖥بخش سینما: بهترین فیلم: قهرمان بهترین کارگردان: اصغر فرهادی بهترین فیلمنامه: اصغر فرهادی بهترین بازیگر زن: پردیس احمدیه(تومان)، سوسن پرور(بوتاکس) بهترین بازیگر مرد: پیمان معادی(درخت گردو)، امیر جدیدی(قهرمان) بهترین موسیقی متن: بامداد افشار(پوست) بهترین فیلمبرداری: مرتضی نجفی(تومان) بهترین تدوین: هایده صفی‌یاری(قهرمان) نشان عباس کیارستمی: پوست(برادران ارک) بهترین دستاورد فردی ویژه: علی سرتیپی بهترین دستاورد فنی و هنری: ارشا اقدسی 🎶بهترین ترانه تیتراژ فیلم یا سریال: علیرضا قربانی(هم‌گناه) 📺بخش تلویزیون: بهترین چهره تلویزیونی: سروش صحت(کتاب باز) بهترین سریال: زخم کاری بهترین کارگردان تلویزیونی: شهرام شاه حسینی(می‌خواهم زنده بمانم) بهترین فیلمنامه تلویزیونی: زخم کاری بهترین بازیگر مرد کمدی: پژمان جمشیدی(زیرخاکی 1و 2) بهترین بازیگر زن کمدی: ژاله صامتی(زیرخاکی 1و 2) بهترین بازیگر مرد درام: امیر آقایی(آقازاده) بهترین بازیگر زن درام: رعنا آزادی ور(زخم کاری) بهترین مستند: خط باریک قرمز کارگردانی فرزاد خوش دست جایزه ویژه هیات داوران: جواد عزتی برای زخم کاری و شنای پروانه 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

✍یادداشتی بر سریال بازی مرکب Squid Game ❓آیا این سریال پرهیاهو در نقد سرمایه‌داری است؟

🎞بازی مرکب مدتی‌ست که بر سر زبان‌ها افتاده و نقل محافل شده، تحلیل‌ها حکایت از بازخورد مثبت سریالِ محبوبِ نتلفلیکس به کارگردانی «هوانگ دونگ هیوک» کره‌ای دارد. بسیاری نگاه مثبت به این سریال دارند و آن را در ضدیت با سرمایه‌داری و جانبداری از حق فقرا و ضعیفان جامعه تحلیل می‌کنند، اما باید دید مضمون سریال همراهی با فقرای جامعه و بلکه جهان و هجمه به ثروتمندان است یا حرف دیگری دارد. 🔸در بازی مرکب، ۴۵۶ نفر از افراد بدهکار و فقیر جامعه کره جنوبی در جزیره‌ای ناشناخته جمع می‌شوند تا برای برنده شدن در بازی مرگبار و دریافت جایزه‌ای هنگفت، رقابت کنند. این سریال پر سر و صدا دارای جزئیات بسیاری است، از صحنه ابتدایی فیلم، نحوه انتخاب بازیکنان، مکان ساده و رنگارنگ بازی، نحوه پوشش بازیکنان، کارکنان، فرمانده و مهمانان ویژه بازی‌ها، شخصیت‌های انتخاب شده تا صحنه انتهای فیلم و حتی شرایط کشور و مردم کره جنوبی که هر یک از این موارد می‌تواند موضوعی برای بحث راجع به این فیلم باشد. 🔹اما آنچه در این میان مهم به نظر می‌رسد؛ بررسی موضع فیلم نسبت به سرمایه‌داری و همچنین نمادسازی‌ در سریال است. کارگردان، با انتخاب بازیکنان از اقشار مختلف مردم، نمونه کوچکتری از جامعه پیرامون را در جزیره ایجاد می‌کند و در واقع بازیکنان، محل بازی‌ها و کارکنان که در کسوت حاکمیتند، نمادی از جامعه بیرونی است؛ و تنها مناسبات بین افراد به‌گونه‌ای شفاف‌تر و عیان‌تر تصویر می‌شود. ⛔️بازی‌های مرگبار توسط پیرمردی به نام «ایل نام» طراحی شده تا زندگی‌ا‌ش را از یکنواختی خارج کند. ایل در برخی زبان‌ها از جمله زبان عبری به معنی «خدا» است. او خالق بازی‌هاست و جامعه نمادینی که در آن بازیکنان با اختیار خود در آن حضور دارند و بازی می‌کنند را اداره می‌کند. جنگ برای بقا یا مرگ بازیکنان، اسبابِ سرگرمی و خوشگذرانی و قمار و شرط‌بندی ایل و سپس دوستان ثروتمندش است. ⁉️جالب آنکه در جامعه‌ی‌ بازیکنان، افراد با ادیان و فرق مسیحی، مسلمانِ شیعی، بودایی و آتئیست و.‌‌. وجود دارد اما کسی یهودی نیست... ادامه دارد 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

✍یادداشتی بر سریال بازی مرکب Squid Game 💬قسمت دوم ⛔️بازی‌های ساده و در عین حال مرگبارِ سریال بازی مرکب، در شش مرحله طراحی شده‌اند و همانطور که در سریال نیز توسط بازیکن مسیحی اشاره می‌شود ″شش″ عدد مقدسی است و خداوند در شش روز جهان را خلق کرده است. از طرفی در انتهای سریال نیز برنده بازی؛ «سونگ گی هون» که از شواهد موجود پسر ایل است، به ″طبقه هفتم″ ساختمانی دعوت می‌شود که ایل نام در آنجا حضور دارد و از بالا ″خداگونه″ بیرون را تماشا می‌کند. ⛔️از سویی دیگر، جامعه‌ای که در بازی مرکب خلق شده مبتنی بر فردمحوری است؛ آسیبی که در جهان کنونی نیز دامنگیر بشریت است. در طول بازی‌ها بازیکنان خواه یا ناخواه مجبور‌اند به منفعت شخصی عمل کنند نه منافع جمع و اجتماع؛ اگرچه در برخی بازی های مانند طناب کشی که بازی گروهی‌ست منفعت گروه مهم است؛ اما به صورت کلی فردمحوری و اصالت فرد، اصل حاکم بر بازی‌ست و بازیکنان در جنگ بقا و برای تصاحب جایزه ناگزیر به رعایت این اصل می‌شوند. کشتن و قربانی کردن دیگران، خیانت، دروغ، حیله‌گری، جنایت و هر رذیلت دیگری که در جامعه بیرونِ بازی وجود دارد، در این مکان نیز بدون دخالت مسئولان مکان، مجاز است. ❗️اگرچه این رفتارها همانطور که در سریال نمایش داده شد، در جامعه نیز نمود دارد و ذهن مخاطب را دچار چالش می‌کند اما پذیرش اینکه مقصود کارگردان از نمایش آسیب‌ها و تصویری که ارائه داده، صرفا تلنگری‌ست، کمی دشوار است! ⚠️به نظر می‌رسد هدف بالاتر و فراتر از دادنِ درس اخلاق است و معنای دیگری از آن استنباط می‌شود... ادامه دارد 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

✍یادداشتی بر سریال بازی مرکب Squid Game 💬قسمت سوم 🎞در سریال بازی مرکب جامعه‌ای که نمایش داده می‌شود نمادی از جامعه بیرونی‌‌ست. جامعه‌ای که خداوند آن را خلق کرده و با این قواعد مدیریت می‌کند. در این جامعه‌ داروینیسم نمود دارد و مناسبات بین انسان‌ها عریان‌تر و مملو از خشونت نمایش داده شده است. در طول بازی‌ها تمامی افراد که هر کدام نمادی از طیف‌های بشری‌ست توسط دیگران حذف می‌شوند و یا از بین میروند؛ افراد نخبه و ساده‌لوح و صاحب حرفه، نمادهای خشونت و پورن و افراد ضعیف و حتی دین‌دار و...، تا در پایان «گی هون» به‌عنوان فرد اخلاق‌مدار که یک «بودایی» است قهرمان داستان معرفی ‌شود. قهرمانی که در فیلم‌ها و سریال‌ها کمتر شاهدش بودیم. ⛔️در این بازی‌ها، افراد ثروتمند که هر کدام نقاب بر چهره دارند به مکان بازی‌ها دعوت شده‌اند تا در حکم مهمان، جنگ بقای فقرا و ضعیفان را از پشت مانیتورها تماشا کنند. آنان نقشی در اداره بازی ندارند و تنها خوشگذرانی و قمار می‌کنند، حاکمیت بازی بر عهده «ایل نام» و کارکنان اوست بنابراین اگر بازخواست و اعتراضی باشد از حاکمیت اصلی این جامعه دوقطبی است و نه مهمانان ثروتمندش که تنها تماشاگرند!! و البته مهمانان ویژه در حاشیه امنِ اتفاقاتی‌ که کارگردان برای بازیکنان و همچنین گردانندگان بازی‌ها و نحوه اداره آنان، تدارک دیده، قرار می‌گیرند و در چشم مخاطب بروز کمتری دارند. ⛔️بنابراین به نظر می‌رسد بازی مرکب درصدد نقد و اعتراض به سرمایه‌داری و ثروتمندان نیست و حتی با هوشمندی آنان را توجیه نیز کرده است. پایان 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🔴کنشگران فرهنگی‌ای که به بلوغ زندگی خانوادگی نرسیده‌اند... ✅ تشکیل خانواده از نشانه‌های مسئولیت‌پذیری افراد است. هرکس «بدون علت صحیح»، از آن سر باز زند، مسئولیت‌پذیری‌اش تنها در حیطه‌ی فردی و لذت‌های خودش تعریف شده است. ❌ عمده‌ی سلبریتی‌ها یا ازدواج نکرده‌اند یا ازدواج را با قید نداشتن فرزند قبول کرده‌اند یا بعد از مدتی جدا شده‌اند. ♦️ در دلایل ازدواج نکردنشان در یک برنامه‌ی تلویزیونی به «سفید ماندن شناسنامه» یا ترس از اینکه «یکی بیاد دیگه نخواد بره» و... اشاره کرده‌اند. ⁉️جدا از دلایل‌شان مسئله‌ی اصلی این است که این فرد با این توان فکری و نگاه فردگرایانه، چگونه در مباحث چندوجهی اجتماعی به راحتی اظهارنظر می‌کند!؟! چگونه است که این افراد به عنوان الگو برای نوجوانان معرفی می‌شوند!؟! 🔴 البته این مشکل نگرشی در سلبریتی‌ها، تقریبا جهان‌شمول است، با این حال بعضی از سلبریتی‌های مطرح غیرایرانی «تعداد فرزندان زیاد» را انتخاب کرده‌اند که عمده‌ی آنها را به سرپرستی پذیرفته‌اند یا تصمیم گرفته‌اند از رحم‌های اجاره‌ای ادامه‌دار شوند. مسئله‌ای که در برخی از زوج‌های سلبریتی داخلی، به داشتن حیوان خانگی محدود شده است! ✅ هدف از این سخن تصحیح نگرش سلبریتی‌ها نیست، چرا که به سختی اتفاق خواهد افتاد؛ بلکه ایجاد سوال برای عامه‌ی مردمی است که از محصولاتِ فکریِ آن‌ها تغذیه می‌کنند، تا بتوانند آگاهانه با کنش‌های آن‌ها روبه‌رو شوند و به هیچ عنوان آن‌ها را الگوی تمام ابعاد زندگی قرار ندهند؛ مهم‌تر آنکه اظهارات اجتماعی‌شان را با توجه به منفعت‌طلبیِ غالبِ آن‌ها تحلیل کنند. 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

🎞 نیمی حقیقی - نیمی واقعی! سریال «سرجوخه» جدیدترین کار احمد معظمی با موضوعی اجتماعی-امنیتی است. 💢 با نگاهی به سرجوخه می‌توان به چند نکته درمورد عموم آثار تصویری اشاره کرد: ۱- آثاری با درون‌مایه اخلاقی همچنان مخاطبان زیادی را به خود جذب می‌کند و برای جذب مخاطب نیازی به پرداختن به موضوعات سخیف نیست. ۲- محور سریال یکی از مهم‌ترین معضلات اجتماعی- اخلاقی عصر حاضر یعنی ولنگاری فضای مجازی و به‌ویژه اینستاگرام می‌باشد؛ موضوعی که پیش‌تر در مستنداتی مانند #لات_مجازی به واقعیت آن پرداخته شده است. نکته قابل توجه در سرجوخه و آثار مشابه آن این است که؛ اولا در کنار بیان معضلات، به ارائه راهکار و یا تلاش‌هایی که جهت حل آن انجام گرفته نیز پرداخته می‌شود تا به‌جای ناامیدی و بن‌بست، نشاط و امید را در مخاطب زنده کند. دوما یک نقدِ همه‌جانبه است و به نقش مجموعه افرادِ جامعه در ایجاد یک معضل اشاره می‌کند و مسئولیت را با سیاه‌نمایی بر دوش یک نهاد یا حکومت نمی‌اندازد. ✅ از اثرات مثبت این نوع نگاه همذات‌پنداری و تلاش مخاطب برای رسیدن به شرایط مطلوب است نه یک حرکت اعتراضیِ صرف. 👇

۳- سبک زندگی‌ای‌ که از طریق آثار تصویری منتقل می‌شود تاثیر زیادی روی مخاطب دارد و از این موضوع می‌توان برای انتقال مفاهیم متعالی بهره جست. نکته قابل توجه این است که این مسئله محدود به ژانر خاصی نمی‌شود، بلکه می‌توان در هر ژانری سبک زندگی درست و ارزش‌هایی از قبیل خانواده، اخلاق، شهادت و... را حتی بهتر از آثار اجتماعی و دفاع مقدس بیان نمود. چیزی که رسانه ملی آنچنان که باید به آن نپرداخته و ❌ سینما و شبکه نمایش خانگی تیشه به ریشه آن زده‌اند. انتخاب شخصیت‌هایی از کف جامعه که انسان‌های معمولی هستند و دلخوشی‌ها و چالش‌ها و دغدغه‌های مشابه با افراد جامعه دارند و نمایش همدلی خانوادگی، دعا و توکل، پیامدهای روابط آزاد و بی‌قید و... را می‌توان ذیل این مسئله در نظر گرفت که در این مجموعه به آن توجه شده است. ☑️ با وجود دارا بودن نقاط قوت زیاد؛ نمی‌توان از فیلمنامه نسبتا سردرگم و روایات معلق گاه و بیگاه و شخصیت‌پردازی‌های ناقص سریال چشم‌پوشی کرد؛ گرچه ممکن است این ضعف ناشی از عجله عوامل برای رساندن سریال‌ به پخش و یا سرهم‌بندی در تدوین آن باشد، اما ناگزیر از جذابیت و اثرگذاری آن کاسته است. 👤معصومه عمرانی 📡 وایپ/روبش را در پیام‌رسان‌ها دنبال کنید @irwipe

❓تعددِ فیلم‌های مستند سینما حقیقت با موضوع مهاجران افغانستانی 🎥پانزدهمین جشنواره بین‌المللی «سینماحقیقت» در پردیس سینمایی چهارسو و همچنین به صورت برخط در حال برگزاری است. دومین روز از این جشنواره در حالی به کار خود پایان داد که ″سه″ فیلم مستند؛ تنها در بخش «مسابقه ملی» با موضوع مشکلات ″مهاجران افغان″ به نمایش درآمد.