#مذهب_مردم_عربستان امير مؤمنان، اوضاع مذهبى ملت هاى عرب را چنين تشريح مى كند: مردم آن روز داراى مذهب هاى گوناگون و بدعت هاى مختلف و طوايف متفرق بودند: گروهى خداوند را به خلقش تشبيه مى كردند (و براى او اعضايى قايل بودند) و برخى در اسم او تصرف مى كردند (مانند بت پرستان كه «لات» را از اللّه و «عزى» را از عزيز گرفته بودند) و جمعى به غير او اشاره مى كردند، خداوند آنان را از طريق رسول اكرم هدايت كرد و به معارف الهى آشنا ساخت. «۱» طبقه روشن فكر عرب، ستاره و ماه را مى پرستيدند. تاريخ نويس معروف عرب، «كلبى» كه در سال ۲۰۶ هجرى وفات يافته، چنين مى نويسد: قبيله «بنى مليح» جن پرست بودند و قبيله «حمير» آفتاب، «كنانه» ماه، «تميم» دبران، «لخم» مشترى، «طى» سهيل، «قيس» شعرى و «اسد» عطارد را مى پرستيدند. اما طبقه منحط كه اكثريّت سكنه #عربستان را تشكيل مى داد؛ علاوه بر بت هاى قبيله اى و خانگى، به تعداد روزهاى سال ۳۶۰ بت مى پرستيدند و حوادث هر روز را به يكى از آن‌ها وابسته مى دانستند. بت پرستى در محيط #مكّه، پس از ابراهيم خليل عليه السّلام به كوشش «عمرو بن قصى» انجام گرفت، ولى به طور مسلم در روزهاى نخست به اين صورت گسترده نبود، بلكه روزهاى اول آن‌ها را شفيع دانسته، آن گاه گام فراتر نهاده و كم كم صاحبان قدرت پنداشتند. بت هايى كه دور كعبه چيده شده بود، مورد علاقه و احترام همه طوايف بود، اما بت هاى قبيله اى تنها مورد تعظيم يك دسته خاصى بود و براى اين كه بت هر قبيله محفوظ بماند، براى آن‌ها جاهايى معين مى كردند و كليددارى معابد كه جايگاه بتان بود به وراثت دست به دست مى گشت. 📚منبع ۱‌. «و أهل الأرض يومئذ ملل متفرّقة، و أهواء منتشرة، و طوائف متشتّتة بين مشبّه للّه بخلقه، أو ملحد في اسمه، أو مشير إلى غيره فهداهم به من الضّلالة، و أنقذهم من الجهالة» (#نهج_البلاغه، خ ۱). @islam_history