37.89M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
در سایه ی دیکتاتوری؛ تشییعِ خاموشِ آفتاب
مروری بر تصاویرِ به جامانده از تشییع آیت الله العظمی #خویی (ره) در عراقِ زمانِ صدام
فیلم ی از صحنه هایی خیابانهای نجف اشرف که روزی شاهدِ تشییعِ مردی بود که عمرش را در مسیرِ علم و تقوا گذاشت: آیت الله العظمی سیدابوالقاسم خویی(ره)، ستاره ی فروزنده ی فقه و مرجعیّتِ شیعه. اما این تصاویر، تنها روایتگرِ اندوهِ فقدانِ یک عالم نیست؛ پرده برداری است از جنایاتِ رژیمی که نفسِ هر گردهماییِ دینی را برنمی تابد
در آن روزهای تاریک، نجفِ اشرف، مهدِ علم و عرفان، زیرِ چکمه های ستمِ صدام می سوخت. تشییعِ پیکرِ مرجعی بزرگ، به جای آنکه دریایی از جمعیتِ مشتاق باشد، با سکوت همراه است
علمایی که تابوتشان هم «تهدید» بود
صدام، شیعه و مراجعِ آن را دشمنِ اصلیِ حکومتِ خود می دانست، اجازه نداد عزاداریِ شایسته ای برای آیت الله خویی برگزار شود. تصاویر، نشان می دهند چگونه جمعیتی محدود و غمگین، پشتِ پیکرِ استادِ خویش حرکت می کنند.
این فیلم قدیمی، امروز سندی است تاریخی از جنایت های رژیمِ بعث، اما همزمان، یادآورِ استقامتِ مردانی است که در سیاه ترین شبها، به طلوعِ خورشید ایمان داشتند. تشییعِ آیت الله خویی(ره)، هر چند در خفقان، بذرِ امیدی کاشت که سالها بعد، با سقوطِ صدام، به درختی تنومند تبدیل شد.
روحِ بلندِ آیت الله خویی(ره) و همه ی علمای مظلومی که در راهِ دفاع از مکتبِ اهلبیت(ع) جان سپردند، همواره زنده است. این فیلم، نه یک خاطره ی محو، که درسنامه ای است برای نسلها تا بدانند:
«ظلمْ شب است و شب نیز سرانجامی دارد...»
#منتظر
۲۱ اسفند