_ انواع کفر از منظر امام صادق علیه السلام ابو عمرو زبیری گوید: به حضرت امام صادق علیه السلام عرض کردم: مرا آگاه فرما که کفر در کتاب خدای عزوجل برچند وجه است؟ فرمود کفر در کتاب خدا بر پنج وجه است: کفر جحود (انکار) ربوبیت که خود بر دو قسم است، و کفر به ترک دستورات الهی، کفر برائت (بیزاری جستن) و کفران نعمت: اما دو قسم کفر جحود: یکی همان انکار ربوبیت خداست و آن اعتقاد کسی است که میگوید: نه پروردگاری است و نه بهشت و نه دوزخی و اینها دو دسته از زندیقان هستند که به ایشان دهریه می‌گویند و آنها کسانی هستند که می‌گویند جز روزگار کسی ما را نمی‌میراند و آن دینی است که برای خدا به سلیقه و نظر خودشان ساخته‌اند. بدون اینکه بررسی و تحقیقی و کاوشی در اطراف آنچه میگویند بکنند. خدای عز وجل دنبال آن فرماید جز پندار دلیل دیگری ندارند. می‌پندارند مطلب همان طور است که آنها گویند و نیز فرماید: کسانی که کافر شدند برایشان یکسان است چه انذارشان کنی و چه انذارشان نکنی ایمان نمی‌آورند؛ یعنی به دین توحید ایمان نمی آورند، این یکی از وجوه کفر و اما وجه دوم از جحود، جحود بر معرفت است و آن این است که کسی با اینکه حق را شناخته و برایش ثابت شده انکار کند؛ که خدای عزوجل درباره‌شان فرموده: دین خدا را انکار کردند با اینکه در دل به حقانیت آن یقین داشتند، ولی چون ظالم و سرکش بودند زیربار نرفتند... وجه سوم از کفر، کفران نعمت است که خدای سبحان درباره‌اش از سلیمان حکایت کرده که گفت: این از فضل پروردگارم است تا مرا بیازماید آیا شکر میگزارم؟ یا کفران میکنم؟ و کسی که شکر گزارد به نفع خود شکر کرده و کسی که کفران کند خدا بی نیاز و کریم است و نیز می فرماید اگر شکر بگذارید نعمت را برایتان زیاده کنم و اگر کفر بورزید، قطعا عذابم شدید است و نیز فرموده: به یاد من افتید تا به یادتان بیفتم و شکر بگذارید و کفرانم مکنید؛ در این چند آیه کلمه کفر به معنای کفران نعمت آمده است. وجه چهارم از کفر ترک دستورات خدای عزوجل می‌باشد که در آن باره فرموده: و چون از شما پیمان گرفتیم که خون یکدیگر مریزید و یکدیگر را از دیارتان بیرون مکنید، شما هم بر این پیمان اقرار کردید و شهادت دادید آن گاه همین که شما یکدیگر را کشتید و از وطن بیرون کردید و بر دشمنی آنان و جنایتکاری پشت به پشت هم دادید و چون اسیرتان می‌شدند فدیه می‌گرفتید با اینکه فدیه گرفتن و بیرون راندن بر شما حرام بود، آیا به بعضی احکام کتاب ایمان می‌آورید و به بعضی کفر می‌ورزید؛ پس در این آیه منظور از کفر، ترک دستورات خدای عزوجل می‌باشد؛ چون نسبت ایمان هم به ایشان داده هر چند که ایمان را از ایشان قبول نکرده و سودی به حالشان ندانسته و فرموده پس چیست جزای هر که از شما چنین کند به جز خواری در زندگی دنیا و روز قیامت بسوی شدیدترین عذاب بر می‌گردند و خدا از آنچه می‌کنید غافل نیست. وجه پنجم کفر، کفر برائت است که خدای عز وجل درباره اش از ابراهیم خلیل حکایت کرده که گفت از شما بیزارم و میان ما و شما دشمنی و خشم آغاز شد و دست از دشمنی بر نمیداریم تا آن که به خدای یگانه ایمان بیاورید که در این آیه کفر به معنای بیزاری آمده و نیز از ابلیس حکایت میکند که از دوستان انسی خود در روز قیامت بیزاری جسته میگوید من از اینکه شما مرا در دنیا شریک قرار دادید بیزارم و نیز از قول بت پرستان حکایت میکند که در قیامت از یکدیگر بیزاری می‌جویند و فرموده: تنها علت بت پرستی شما در دنیا رعایت دوستی یکدیگر بود ولی روز قیامت از یکدیگر بیزاری جسته و یکدیگر را لعنت خواهید کرد که کفر در این آیه نیز به معنای بیزاری آمده است. 📚اصول کافی، ج ۳، ص ۳۸۹، ج ۱ #کفر #نعمت #خدا #رب #ایمان #برائت 🏴 شهادت حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام و اصحاب با وفایش تسلیت باد. الاحقرخیری💥