#حاج_آخوند این روزها «حاج آخوند» سید عطاء الله مهاجرانی را خواندم. کتابی که جذابیت های زیادی دارد و از آن کتاب هایی است که تا تمام نکنی نمی توانی زمین بگذاری. کتاب خوان ها می فهمند چه می گویم. کتاب به شخصیت عالمی می پردازد که کمی متفاوت از بقیه است. او با رفتارش هدایت گری می کند و خیلی اهل حرف نیست. حاج آخوند با اینکه تحصیل کرده حوزه های نجف و قم است اما دل از همه چیز بریده و آمده در روستایی در اراک تا با مردم باشد و برای مردم. او همدرد و همراه مردم است و برای کمک به مردم از هیچ تلاشی دربغ نمی کند. همین است که مردم روستا عاشق او شده اند و باورش دارند. حرف حاج آخوند برای مردم حجت است و کسی از حرفش در نمی آید. کتاب زبانی بسیار ساده و صمیمی دارد و به راحتی با نویسنده همراه می شوی و با او به گذشته ها می روی. حاج آخوند علاوه بر زبان شیرین، دارای نکات زیادی است. با اصطلاحات محلی و فرهنگ و آداب و رسوم منطقه مورد نظر آشنایت می کند. از رسم و رسومات خوبی حرف می زند که دیگر نیست. از صمیمیت و یکدلی مردم روستا می گوید. با حاج آخوند که همراه می شوی هم نکات فلسفی می خوانی هم با برخی رمز و رازهای قرآنی آشنا می شوی. اشعار زیبای مثنوی و حافظ و رباعیات خیام در جای جای کتاب لذت خواندن آن را چندین برابر می کند. داستان رستم و سهراب را از دریچه ای نو نگاه می کنی و درس های عمیقی به داشته هایت اضافه می شود. حاج آخوند نشان می دهد که راه و رسم هدایت گری اخلاق خوب و گفتار دلنشین است. می آموزی که برای اصلاح جامعه ابتدا باید خودت را بسازی تا کلامت بر جان ها بنشیند. یاد می گیری که اگر خدا را بندگی کنی محبتت در دلها نفوذ خواهد کرد و تو را دوست خواهند داشت. خلاصه اینکه حاج آخوند را باید با جان و دل خواند و به کار بست. #علی_جباری 2 مهر 1399 👇👇👇 🆔 @jabbarnameh