✡️ نقش بهائیت در ماجرای تخریب قبور ائمه #بقیع (ع) 1️⃣ هشتم شوال 1344 ق، یادآور عمل ننگین تخریب قبور ائمه بقیع (ع)، به‌دست شجره ملعونه #وهابیت است. 2️⃣ وقتی وهابیان وارد طائف شدند، گنبد مدفن ابن‌عباس را خراب کردند و هنگامی که وارد مکه شدند، گنبدهای قبر عبدالمطّلب، ابوطالب و خدیجه اُمّ المؤمنین را ویران نمودند و زادگاه پیامبر (ص) و فاطمه زهرا (س) را با خاک یکسان کردند و آن‌گاه که وارد جده شدند، گنبد و قبر حضرت حوّا را خراب کردند و تمام مقابر و مزارات را در مکه، جده، طائف و نواحی آن‌ها ویران نمودند و زمانی هم که مدینه را محاصره کردند به ویران کردن مسجد و مزار حضرت حمزه پرداختند. [1] 3️⃣ این اقدامات ظالمانه واکنش مسلمانان و بالأخص شیعیان جهان را در پی داشت. [2] حکومت #پهلوی که تحت فشار افکار عمومی قرار داشت، هیئتی (به‌رهبری غفارخان جلال و حبیب‌الله عین‌الملک معروف به هویدا که از #بهائیان برجسته به‌شمار می‌آمد [3]) را برای بررسی موضوع، به حجاز گسیل داشت. 4️⃣ هیئت ایرانی در تاریخ 1304/6/24 وارد جده شده [4] و مورد استقبال گرم عبدالعزیز قرار گرفتند. [5] هیئت ایرانی در گزارش خود به تهران، با کم‌رنگ جلوه دادن این مصیبت عظیم، تلاش نمود تا #وهابی‌ها را از ارتکاب این جنایت تبرئه کند؛ همچنان‌که هویدا به نقل از ابن‌سعود می‌نویسد: «خیلی اسباب حیرت است که مسلمانان عالم فقط برای تخریب چند قبر که قبل از ورود من به دست این بدوی‌های (:بیابان‌نشین‌های) جاهل مهدوم (:خراب) شده، این همه اظهار غیرت و حمیّت و دردمندی نمودند و در مجامع و منابر و روزنامه‌ها مرا لعن و تکفیر کردند و عالم را بر من شوراندند و بدنام خواستند». [6] 5️⃣ دولت وهابی در اقدامی زیرکانه، با آوردن نمایندگان کشورهای اسلامی و تلاش برای تأسیس کمیسیونی با عنوان «کنفرانس خلافت اسلامی»، به خنثی کردن اعتراضات مسلمانان و طرح مرحوم مدرس مبنی بر تشکیل «کمیسیون دفاع از حرمین شریفین»؛ در تلاش برای تثبیت حکومت خود برآمد. در این میان، جریان بهائی - ماسونی حاکم بر ارکان اداری کشور، اصرار بر حضور در کنفرانس وهابیت داشت و باب مراوده را با آنان گشود. [7] 6️⃣ اما هنگامی‌که هنوز کمیسیون وهابی‌ها در جریان بود، خبر حمله مجدد وهابیان به #بقیع، به ایران مخابره شد. مجلسی در منزل امام جمعه خویی و با حضور علماء و برخی مقامات دولتی تشکیل و قرار بر این شد که پرونده‌های موجود در وزارت خارجه و دفتر شاه بررسی شده تا تصمیمات لازم اتخاذ شود. [8] 7️⃣ با پایان مجلس پنجم و به‌رغم فرمالیته بودن مجلس ششم (که نمایندگان آن به انتخاب شاه بود)، با پیگیری‌های آیت‌الله مدرس، فریضه حجّ برای مدت یک سال تحریم شد. [9] اما به‌تدریج و از سال 1305 ق به بعد، شرایط اعزام حجاج و عادی‌سازی روابط با سعودی به‌صورت مرموزانه‌ای فراهم شد. 8️⃣ عناصر #بهایی برای گسترش روابط دیپلماتیک با رژیم سعودی تلاش بسیار کردند که نقطه عطف آن را می‌توان در امضای معاهده مودت میان ایران و عربستان، در شهریور 1308 مشاهده کرد. از آن پس، حبیب الله هویدا با سِمت کاردار با استقبالی گرم وارد عربستان شد و تا سال 1353 ق، نقش مهمّی در گسترش روابط دیپلماتیک و خنثی‌سازی تلاش مذهبیون برای بازسازی مراقد شریف ائمه (ع) ایفا کرد. [10] 9️⃣ بدین‌ترتیب جریان قوی بهائی #ماسونی حاکم بر حکومت پهلوی موفق شد که موج اعتراضات ایجاد شده علیه رژیم سعودی را کنترل کرده و با مدیریت زمان و اتلاف وقت، طی پروسه‌ای حساب شده در مرحله‌ی اول موضوع کمیسیون دفاع از حرمین شریفین و فشار برای بازسازی مراقد شریف ائمه (ع) را از دستور کار خارج سازد و در آخر موفق شد که روابط ایران را با رژیم سعودی گسترش دهد. 📚[1] محمّدصادق نجمی، تاریخ حرم ائمه بقیع (ع) و آثار دیگر در مدینه منوره، تهران: مشعر، چاپ نهم، 1390، ص51. [2] سیدعلی موجانی، مدرّس و کمیسیون دفاع حرمین شریفین (1375)، تاریخ روابط خارجی، ش 9، صص35-25. [3] میرزا حبیب الله عین‌الملک (پدر امیرعباس هویدا)، فرزند میرزا رضا قنّاد از بهائیان متعصب و نزدیکان عباس افندی شمرده می‌شد. ادوارد براون، میرزا رضا قنّاد را یکی از خواص بهاءالله می‌داند که پس از او عهده‌دار حفظ اسرار بهائیت است: بهرام افراسیابی، تاریخ جامع بهائیت، تهران: سخن، چاپ پنجم، 1374، ص723. [4] علی محقق، اسناد روابط ایران و عربستان سعودی، تهران: وزارت خارجه، 1379، ص26. [5] همان، ص27. [6] همان، ص54. [7] سیدعلی موجانی، مدرّس و کمیسیون دفاع حرمین شریفین (1375)، تاریخ روابط خارجی، ش9، صص 35-25. [8] همان. [9] علی محقق، اسناد روابط ایران و عربستان سعودی، تهران: وزارت خارجه، 1379، ص26. [10] همان، ص84. پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب / با تلخیص #بهائیت #وهابیت #تحلیل #مناسبت #تخریب_بقیع