#شرح_نامه۳۱ نهج‌البلاغه 📌قسمت ۱۵۸ ❣امیرالمومنین در در دومين دستور مى فرمايد: ✨وَأَکْرِمْ عَشِيرَتَکَ، فَإِنَّهُمْ جَنَاحُکَ الَّذِي بِهِ تَطِيرُ، وَأَصْلُکَ الَّذِي إِلَيْهِ تَصِيرُ، وَيَدُکَ الَّتِي بِهَا تَصُولُ 💠«قبيله و خويشاوندانت را گرامى دار، زيرا آنها پر و بال تواند که به وسيله آنها پرواز مى کنى و اصل و ريشه تواند که به آنها باز مى گردى و دست و نيروى تو که با آن حمله مى کنى» ✍امام عليه السلام در اين جمله خويشاوندان را به سه چيز تشبيه کرده تشبيه به بال و پر، اصل و ريشه و تشبيه به دست. 🔹تشبيه اوّل اشاره به پيشرفت و ترقى در سايه کمک هاى آنهاست و تشبيه دوم اشاره به عدم احساس تنهايى در برابر مشکلات و تشبيه سوم اشاره به مبارزه با دشمنان با کمک عشيره و خويشاوندان است. ✔️در واقع همان گونه که اجتماع بزرگ انسان ها در سايه کمک هاى متقابل به پيشرفت هاى بى نظير نايل مى گردد اجتماع کوچک عشيره و خويشاوندان در دل اين اجتماع بزرگ نيز با تعاون بيشتر و همکارى نزديک تر به موفقيت هاى فوق العاده اى نايل مى گردد. حتى اقوام جاهلى نيز به اين حقيقت پى برده بودند و لذا پيوند با قبيله و جلب حمايت آنها در غلبه بر مشکلات در عصر جاهليّت عرب و ساير اعصار نيز با قوت تمام دنبال مى شد. البتّه با اين تفاوت که آنها در حمايت از قبيله و حمايت قبيله از آنان، حق و باطل و ظلم و عدالت را به رسميت نمى شناختند و بدون قيد و شرط، از يکديگر کمک مى خواستند و مورد حمايت قرار مى گرفتند; ولى اسلام اين حمايت متقابل را محدود به مسيرهاى حق کرد و طرفدارى از باطل را حتى آنجا که پاى پدر و مادر و برادر در ميان باشد، مجاز نشمرده است. 📝ادامه دارد... ┏━━━🍃🌹🍃━━━┓ @nahjol_balagheh ┗━━━🍁━━