سفر کرده ‏ام تا بجویم سرت را
و شاید در این خاکها پیکرت را
من اینجایم اے آشناے برادر
همان جا که دادے به من دفترت را
همان جا که با اشک و اندوه خواندے
برایم غزل واره‏‌ے آخرت را
کجایی که چندے است نشنیده‏ ام من‏
دعاهاے پر سوز و درد آورت را
تو را زنده زنده مگر دفن کردند
که بستند دستان و پا و سرت را
پس از این من اے کاش هرگز نبینم‏
نگاه به درمانده مادرت را ...