#یک_آیه_یک_تدبر 📆۱۴۰۳/۰۶/۲ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا (۲۴_اسراء) و بگو: پروردگارا همان طور که مرا در کودکی پرورش دادند بر آن دو رحم کن. آیه اشاره دارد همین که والدین مراقبت نمودند تا فرزند دوره صغیری را طی کرده و بالغ شود، باید فرزند در حق والدین دعا کرده و از خدا برای آنان طلب بخشش کند. پس وظیفه والدین برای ما شامل زمان تولد تا طی کردن دوره کودکی ماست. برخی از فرزندان گمان می کنند والدین بعد از بلوغ باید برای آنان کسب و کار و خانه و جهیزیه و... تهیه کنند که این تصورشان بر خلاف مأموریت حق تعالی در حق آنهاست. اصولا چنین اندیشه اشتباهی امروزه باعث شده است والدین فرزند کمتری داشته باشند چون خود را مسئول همه زندگی فرزندان تا مرگ شان می دانند و تصور می کنند باید برای فرزندان خانه و شغل و آسایش و... فراهم نمایند. و در چنین اندیشه ای چون فرزندان همه امکانات زندگی را در خود از کودکی فراهم می بینند اهل تنبلی و تفریح می شوند، و این امر نه تنها کمک به آنها نیست بلکه باعث گسترش انتظارات بی‌خود در آنها می شود که تصور می کنند والدین شان آن ها را به دنیا آورده اند تا آنها در عیش و رفاه زندگی کنند و خودشان نباید برای این رفاه متحمل زحمتی شوند. در قدیم در زمان ساختن خانه و در مزرعه فرزندان را به کار می گرفتند تا فرزندان پخته شده و از تن پروری رها شوند. چنین فرزندانی می دانستند ساختن مسکن و کسب پول بسیار سخت است پس هم صرفه جویی می کردند و هم توقعات زیادی از والدین نداشتند. در حالی که امروزه چنین واقعیتی را در فرزندان شاهد نیستیم چون آنان را به کار نمی گماریم و در کوره سختی آب دیده شان نساخته ایم. یکی از قدماء می گفت: «بر کودک خود رحم کنید و نگذارید بخوابد و بر کار بگیریدش....» 🇮🇷کانال طلاب جهادی https://eitaa.com/jahadi1