💠 اولویت تقویت همدلی اجتماعی در الگوی امت و امامت آنچه محور شکل‌گیری اجتماعی است، انسجام و همدلی است که بنیان استوار شکل‌گیری جامعه اسلامی را شکل می‌دهد. مجموعه یکپارچه که هر چند در درون خود نوعی تکثر و تنوع را مشاهده می‌کند، اما این تفاوت‌ها موجب تضعیف انسجام اجتماعی نشده است. چنین الگویی از زیست اجتماعی که از درون آموزه‌های مکتب اهل بیت(ع) بیرون می‌آید، آنچنان جامعه قوی را شکل می‌دهد که دستیابی به هر هدفی را محقق کرده، همه نقشه‌های دشمنان و بدخواهان را نقش بر آب می‌کند. ایران اسلامی جامعه‌ای متنوع و متکثر است که مبتنی بر عواملی پایدار و قوام‌بخش، قرن‌هاست یکپارچگی خود را در برابر اجانب حفظ کرده است. بدون شک، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در حفظ یکپارچگی این سرزمین، تحقق انقلاب اسلامی و آرمان‌هایی بود که به واسطه پیروزی انقلاب در این سرزمین تقویت شد. مؤلفه‌هایی که توانست بر همه عوامل واگرایی که به وسیله دشمنان این کشور دستکاری می‌شد، غلبه کند و آن چنان ملتی را بسازد که بیش از چهار دهه با همه توان در برابر جبهه واحد استکبار جهانی شرق و غرب بایستد و سر خم نکند! در این میان، دشمن به خوبی درک کرده است که مهم‌ترین عامل قوام جمهوری اسلامی یکپارچگی و وحدت این ملت بزرگ است، بنابراین در سال‌های اخیر به‌طور ویژه عامل قدرت‌بخش این سرزمین را نشانه رفته است و همه ابزارهای خود را برای اختلاف‌افکنی فعال کرده تا در یک جنگ شناختی تمام‌عیار، دل‌های ملت را از یکدیگر مملو از نفرت و کینه کند و میان آنها فاصله بیندازد! چرا که به خوبی می‌داند ضعیف‌ترین ملت‌ها، متفرق‌ترین آنهاست. در این میان، متأسفانه عملکرد برخی فعالان سیاسی‌ـ فرهنگی داخلی و آنهایی که نگاه مردم به عملکرد آنهاست نیز در اثرگذاری این سیاست کثیف بیگانگان مؤثر بوده‌اند و خواسته یا ناخواسته در جورچین دشمن بازی کرده‌اند! آنچه در ماجرای بلوای پاییزی سال ۱۴۰۱ مشاهده کردیم، لشکرکشی تمام قد دشمن برای ایجاد گسست در صفوف متحد ملت ایران بود و این لشکرکشی همه‌جانبه و بی‌سابقه متأسفانه درگیری‌ها را تا لایه‌های پایین اجتماعی هم گسترش داد و حاصل آن زخم خوردن به پیکره انسجام ملی بود. سال ۱۴۰۳ باید به سالی بدل شود که در آن تقویت همدلی اجتماعی در رأس همه اولویت‌های کشور قرار گیرد و همه دلسوزان این سرزمین و همه بازیگران فرهنگی، سیاسی و... با همه توان برای تقویت آن تلاش کنند تا ان‌شاءالله این دغدغه رهبر حکیم انقلاب که فرمودند: «در زمینه «ارتباط و همدلی اجتماعی» دچار غفلت شدیم» مرتفع شود. ✍️ #مهدی_سعیدی

💢 کار نیمه‌تمام این روزها مهم‌ترین خبری که اذهان عمومی جامعه را به خود مشغول کرده، موضوع عملیات «وعده صادق» است که در تاریخ مبارزات ملت‌های مسلمان با رژیم صهیونیستی بی‌سابقه بوده و هیبت پوشالی این رژیم را فرو ریخته است. در این معرکه روزهای فروردین نیز رو به پایان است و کاری نیمه‌تمام در عرصه سیاست داخلی کشور باقی مانده که مردم باید در اردیبهشت آن را به پایان برسانند. دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در حالی 11 اسفندماه برگزار شد که طی آن 245 نفر از 290 نماینده‌‌ای که باید وارد مجلس می‌شدند، انتخاب شدند؛ اما تعیین تکلیف برای ۲۲ حوزه همچنان باقی است و 45 کرسی بدون نماینده مانده است. طبق آنچه وزارت کشور اعلام کرده، روز جمعه ۲۱ اردیبهشت ماه قرار است که دور دوم انتخابات برگزار شود و 90 نامزد راه یافته به این مرحله با هم رقابت کنند. بدون شک، 45 صندلی میزان کمی نیست که از آن بتوان غافل شد و به سادگی از کنار آن گذشت. 45 صندلی حتی می‌تواند یک اقلیت مؤثر در مجلس را شکل دهد که در شکل دادن به بخشی از تصمیمات مجلس موثر باشند. می‌تواند ترکیب هیئت رئیسه مجلس را تغییر دهد و در شکل گیری ترکیب کمیسیون‌های مجلس نیز مؤثر باشد. جالب آن است که بخش عمده از رقابت‌های باقی‌مانده در شهرهای بزرگی، چون تهران، اصفهان، تبریز و ... است که از میزان رأی بالایی نیز برخوردارند. برای نمونه، در پایتخت تنها تکلیف 14 نماینده مشخص شده و تعیین تکلیف بیش از نیمی از نمایندگان (16 نفر) به مرحله دوم رفته است. در این مرحله نیز انتخاب شایستگان در کنار میزان مشارکت رأی‌دهندگان، همچنان مهم‌ترین مسئله انتخابات است؛ چرا که می‌تواند به کیفیت‌بخشی مجلس کمک شایانی کند. لذا انتظار آن است که باز هم تلاش شود تا با حضور پرشور مردم در آن 22 حوزه کار تشکیل مجلس دوازدهم تمام شود. در این مسیر همه دستگاه‌های اثرگذار بر افکار عمومی و همه آنهایی که اعتباری نزد ملت دارند، باید برای رونق بخشیدن به مرحله دوم نیز تلاش کنند. رسانه ملی نیز باید برنامه‌های خود برای رونق بخشیدن به انتخابات را آغاز کند تا به تدریج از حال و هوای تعطیلات عیدانه که افکار عمومی را مشغول به خود کرده است، فاصله بگیریم و به مرحله دوم انتخابات و تحقق انتخابی درست و شایسته بیندیشیم. این روزها که به واسطه عملیات باشکوه وعده صادق، وحدت و انسجام ملی به اوج خود رسیده است، چه خوب که این وحدت تکمیل‌کننده مرحله دوم انتخابات یازدهم شود که قدما گفته‌اند «کار را که کرد، آنکه تمام کرد!» ✍️ #مهدی_سعیدی

💠 تجلی عقلانیت عقلانیت گوهر ارزشمندی است که وجود آن در زندگی اجتماعی‌ـ سیاسی می‌تواند در تدبیر درست امور یاریگر ما باشد. بسیاری از تلخکامی‌ها در جامعه به دلیل فقدان عقلانیت است. اظهارات، تصمیمات و اقداماتی که بیش از آنکه برخاسته از عقلانیت باشد، متأثر از عواطف و احساسات و منفعت‌ها بوده و حاصلی جز متضرر شدن جامعه به همراه نخواهد داشت. تصمیمات باید با شاخص عقلانیت سنجیده شود و اعتبار یابد. عقلانیت سیاسی به معنای آن است که در هنگام تصمیم‌گیری همه ابعاد موضوع و همه مؤلفه‌های مؤثر را مدنظر داشته باشیم. بی‌توجهی به بعدی از مسئله تصمیم را ناقص خواهد کرد و اهداف محقق نخواهد شد. در این میان، پس از مشخص کردن پارامترهای مؤثر، باید میزان اثرگذاری آنها و همچنین وزن و اعتبار آنها را نیز مشخص و مبتنی بر آن اولویت‌بندی کرد. بدون تعیین اولویت‌ها و تشخیص ندادن اصل و فرع‌ها، تصمیمات ما یا از موضع انفعال خواهد شد یا از موضع انتحار و هر چه هست حاصل آن عقلانیت سیاسی نخواهد شد! از عقلانیت در آموزه‌های دینی با عنوان تدبیر و حکمت یاد شده است و بر حکمرانه مطلوب آن «حکمرانه حکیمانه» نام نهاده‌اند. این منطق علاوه بر آنکه در کلام اهل بیت(ع) جاری است، در سیره نظری و عملی امامین انقلاب نیز مورد تأکید قرار گرفته و بارها به مناسبت‌های مختلف به ابعاد آن پرداخته شده است. رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی درباره حاکمیت عقلانیت در تصمیم‌گیری‌های نظام اسلامی می‌فرمایند: «مبنای اقتدار در جمهوری اسلامی یک مبنای «عقلانیتی» است؛ یعنی ما اقتدار را بر اساس احساسات و عواطف و توهمات و مانند اینها دنبال نمی‌کنیم. محاسبه اقتدار ملی یک محاسبه عقلانی است؛ یعنی یک محاسبه درست و منطقی... بعضی‌ها اسم عقل و عقلانیت را که می‌آورند، منظورشان از عقلانیت ترسیدن است؛ وقتی می‌گویند عاقل باشید، یعنی بترسید، یعنی منفعل باشید، یعنی از مقابل دشمن فرار کنید! نه، ترسوها حق ندارند اسم عقلانیت را بیاورند. عقلانیت یعنی محاسبه درست. البته دشمن سعی می‌کند عقلانیت به آن معنای غلط را تلقین کند، بعضی هم نادانسته گاهی حرف‌های دشمن را تکرار می‌کنند.» عملیات شکوه‌مند «وعده صادق» تحقق عینی عقلانیت اسلامی بود که حاصل آن تنبیه متجاوز، شکست هیمنه توخالی دشمن، شادی دل ملت ایران و همه آنهایی که در سراسر جهان دل در گرو عدالت و انسانیت دارند، و ایجاد وحدت و انسجام ملی در کشور بود. نصرتی الهی که به برکت خون شهیدان، تعالی یافت و دشمن را مفتضح کرد. لذا انتظار است در سایر عرصه‌ها نیز عناصر مسئول با به‌کارگیری عقلانیت انقلابی، موجب شکست دشمن و کامیابی و پیروزی روزافزون و مداوم مردم ایران شوند. ✍️ #مهدی_سعیدی

💠 انتخاباتی که پایان یافت پرونده دوازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی سرانجام با حضور مردم در پای صندوق رأی در 21 اردیبهشت بسته شد و با انتخاب 45 نماینده، ترکیب 290 نفری مجلس آینده مشخص شد. حال باید منتظر باشیم که خرداد فرا برسد و در نیمه اول آن شاهد آغاز به کار منتخبان مردم باشیم. در این میان، درس‌ها و عبرت‌هایی باقی ماند که توجه به آن حائز اهمیت است: 1️⃣ اوج گرفتن فضای تخریبی رقابت‌های انتخاباتی، آسیبی بود که کام ملت را در آستانه یک جشن ملی تلخ کرد. انتخاباتی که خود ابزاری برای ایجاد شور و هیجان در جامعه و ایجاد انگیزه و شادابی در جوانان است، در اثر بداخلاقی‌های صورت گرفته در بخشی از جامعه نتیجه عکس می‌دهد. متأسفانه، آنجایی بر تأسف‌ها افزود که این بداخلاقی‌ها در اردوگاه نیروهای موسوم به انقلابی شکل گرفت و رقابت‌ها تا مرز خصومت پیش رفت و فهرست‌های متعدد و متفرق را به میدان آورد. این در حالی بود که رهبر معظم انقلاب اسلامی در آستانه انتخابات از همه بازیگران سیاسی و کسانی که توانایی حرف زدن با مردم را دارند و مردم از آنها قبول می‌کنند، خواستند تا «مردم را به حضور در انتخابات تشویق کنند. آن کسانی که در میدان انتخابات وارد می‌شوند، از بددهنی و توهین و اهانت به دیگران اجتناب کنند... آن که وارد می‌شود، بداخلاقی نکند؛ [اینکه] در فضای مجازی به هم بد بگویند، فحاشی کنند، اهانت کنند، تهمت بزنند، این کارها انتخابات را بی‌برکت می‌کند. از سیاه‌نمایی اجتناب کنند؛ این‌جور نباشد که بعضی برای اینکه توجه مردم را به خودشان جلب کنند، سیاه‌نمایی کنند. سیاه‌نمایی غلط است و خلاف واقع است و دروغ است و مورد لطف پروردگار قرار نمی‌گیرد.» اما متأسفانه به این مهم کم‌توجهی شد و تخریب در بخشی از حوزه‌های انتخاباتی آنچنان بالا گرفت که رأی‌ها بیش از آنکه ایجابی بوده و به برنامه نامزدها تعلق گیرد، تبدیل به رأی سلبی شد و فرصت برای سوءاستفاده بدخواهان این ملت فراهم آمد! 2️⃣ فقدان تشکل‌های سیاسی منسجم و قانونی عرصه‌ را برای میدان‌داری افرادی باز می‌گذارد که بدون هویت مشخص و فاقد شناسنامه معین پا در این عرصه گذاشته و هدایت افکارعمومی را در دست ‌می‌گیرند. در سیاست‌ورزی حرفه‌ای این بازیگران قانونی هستند که باید مرجعیت سیاسی جامعه را برعهده داشته باشند؛ چرا که تشکیلات سیاسی قانونی اگر میداندار رقابت انتخاباتی نباشد، مافیا و باند محور سپهر سیاست می‌گردند! در این دوره از انتخابات معضل فقدان تشکل‌های رسمی سیاسی، همچون گذشته هویدا شد و خود مانعی برای کیفیت‌بخشی به انتخابات بود. ✍️ #مهدی_سعیدی

🥀 سیدابراهیم قصه ما شاید در بحبوحه بهار ۱۴۰۰، در روزگاری که نامزدهای انتخاباتی برای نشستن بر صندلی قدرت با یکدیگر در رقابت بودند، کسی گمان نمی‌کرد که پیروز انتخابات (آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی) چنین سرنوشت باشکوهی داشته باشد. علاقه‌مندانش او را مدیری پاک‌دست می‌دانستند که با پرچم فسادستیزی، (اگر بگذارند!) گام‌های مهمی را در این مسیر برخواهد داشت. رقیبانش نیز او را بازیگری می‌شناختند که برای رسیدن به صندلی‌های بالای قدرت تلاش خواهد کرد. حتی در مناظرات آن روزها او را به آلوده بودن به «سندروم کرسی بی‌قرار قدرت» متهم کردند و مدعی شدند، مردم نگرانند که او زودتر از موعود مسئولیت را برای کسب کرسی‌های بالاتر قدرت رها کند! امروز پرده‌ها افتاده و حقایق آشکار شده است و خون شهید رسواکننده همه سحرها و مکرها و فریب‌ها و اتهاماتی است که یا جریان مافیا یا ساده‌لوحان کم‌بصیرت که در زمین مافیا بازی می‌کردند، مطرح می‌کردند. امروز مشخص شده است که آیت‌الله رئیسی نظر به وجه الله داشته و بی‌قراری او نه برای صندلی‌های قدرت زمینی، که برای پرواز تا اعلی علیین و مجاورت با انبیاء و اولیا و شهدا بوده است. آرزویی که جز با حرکت مخلصانه در مسیر خدمت به ملت محقق نشد. امروز او به بالا رفته است و ما زمین‌گیر مانده‌ایم و دنیایی از حسرت که «ناگهان چه زود دیر می‌شود!» و ناتوان از درک این حقیقت که سیدابراهیم قصه ما چگونه توانست اینقدر فاصله بیندازد بین خود و رقیبانش؟! رمز پرواز رئیس‌جمهور شهید را باید در اخلاص او دانست که با سادگی برخاسته از قلب سلیمش آمیخته شده بود. آنقدر ساده و بی‌آلایش که چشم‌های نسلی که صاحبان قدرت را در سه دهه اخیر اغلب با نوعی رندی و تبختر همراه دیده بود، به دیدنش عادت نداشت و دیر او را باور کرد؛ وقتی که دیگر دیر شده بود. اما او بی‌اعتنا به این تفسیرها و تحلیل‌های بی‌اعتبار، خود را خادم ملت می‌دانست و با همه توان تمام زندگی‌اش را وقف خدمت به مردم کرد. مردمی که او را دوست داشتند و او نیز قلبش برای آنان می‌تپید. او در این مسیر روز و شب نمی‌شناخت و همه همراهانش را خسته کرد؛ خسته خدمت. وقتی که رفت تازه فهمیدیم که چقدر دوستش ‌داشتیم؛ بدون آنکه حاضر شده باشیم این دوستی را بر زبان آوریم... و او چقدر مظلوم بود که دوستدارانش نیز در پیچ و خم بازی‌های سیاست، از ابراز محبت لسانی به او دریغ می‌ورزیدند. او همه این کم‌محبتی‌ها را دید و هیچ گاه به روی‌مان نیاورد. سلام بر ابراهیم، «وَسَلَامٌ عَلَیهِ یوْمَ وُلِدَ وَیوْمَ یمُوتُ وَیوْمَ یبْعَثُ حَیا». ✍️ #مهدی_سعیدی

🥀 سیدابراهیم قصه ما شاید در بحبوحه بهار ۱۴۰۰، در روزگاری که نامزدهای انتخاباتی برای نشستن بر صندلی قدرت با یکدیگر در رقابت بودند، کسی گمان نمی‌کرد که پیروز انتخابات (آیت‌الله سیدابراهیم رئیسی) چنین سرنوشت باشکوهی داشته باشد. علاقه‌مندانش او را مدیری پاک‌دست می‌دانستند که با پرچم فسادستیزی، (اگر بگذارند!) گام‌های مهمی را در این مسیر برخواهد داشت. رقیبانش نیز او را بازیگری می‌شناختند که برای رسیدن به صندلی‌های بالای قدرت تلاش خواهد کرد. حتی در مناظرات آن روزها او را به آلوده بودن به «سندروم کرسی بی‌قرار قدرت» متهم کردند و مدعی شدند، مردم نگرانند که او زودتر از موعود مسئولیت را برای کسب کرسی‌های بالاتر قدرت رها کند! امروز پرده‌ها افتاده و حقایق آشکار شده است و خون شهید رسواکننده همه سحرها و مکرها و فریب‌ها و اتهاماتی است که یا جریان مافیا یا ساده‌لوحان کم‌بصیرت که در زمین مافیا بازی می‌کردند، مطرح می‌کردند. امروز مشخص شده است که آیت‌الله رئیسی نظر به وجه الله داشته و بی‌قراری او نه برای صندلی‌های قدرت زمینی، که برای پرواز تا اعلی علیین و مجاورت با انبیاء و اولیا و شهدا بوده است. آرزویی که جز با حرکت مخلصانه در مسیر خدمت به ملت محقق نشد. امروز او به بالا رفته است و ما زمین‌گیر مانده‌ایم و دنیایی از حسرت که «ناگهان چه زود دیر می‌شود!» و ناتوان از درک این حقیقت که سیدابراهیم قصه ما چگونه توانست اینقدر فاصله بیندازد بین خود و رقیبانش؟! رمز پرواز رئیس‌جمهور شهید را باید در اخلاص او دانست که با سادگی برخاسته از قلب سلیمش آمیخته شده بود. آنقدر ساده و بی‌آلایش که چشم‌های نسلی که صاحبان قدرت را در سه دهه اخیر اغلب با نوعی رندی و تبختر همراه دیده بود، به دیدنش عادت نداشت و دیر او را باور کرد؛ وقتی که دیگر دیر شده بود. اما او بی‌اعتنا به این تفسیرها و تحلیل‌های بی‌اعتبار، خود را خادم ملت می‌دانست و با همه توان تمام زندگی‌اش را وقف خدمت به مردم کرد. مردمی که او را دوست داشتند و او نیز قلبش برای آنان می‌تپید. او در این مسیر روز و شب نمی‌شناخت و همه همراهانش را خسته کرد؛ خسته خدمت. وقتی که رفت تازه فهمیدیم که چقدر دوستش ‌داشتیم؛ بدون آنکه حاضر شده باشیم این دوستی را بر زبان آوریم... و او چقدر مظلوم بود که دوستدارانش نیز در پیچ و خم بازی‌های سیاست، از ابراز محبت لسانی به او دریغ می‌ورزیدند. او همه این کم‌محبتی‌ها را دید و هیچ گاه به روی‌مان نیاورد. سلام بر ابراهیم، «وَسَلَامٌ عَلَیهِ یوْمَ وُلِدَ وَیوْمَ یمُوتُ وَیوْمَ یبْعَثُ حَیا». ✍️ #مهدی_سعیدی

💠 هیئت رئیسه مجلس کارآمد در هفته‌ای که گذشت، یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی پس از چهار سال تلاش به کار خود پایان داد و روز گذشته مجلس دوازدهم رسماً کار خود را آغاز کرد. این شروع با پیام مهم رهبر معظم انقلاب اسلامی همراه بود و معظم‌له تأکید داشتند: «مجلس باید آرامش‌بخش و امیدآفرین و برانگیزاننده همت‌ها و دعوت‌کننده به همدلی و برادری در محیط عمومی کشور باشد.» در این پیام، رهبر حکیم انقلاب اسلامی از مجلسیان خواستند: «در خود مجلس نیز مسابقات بی‌فایده رسانه‌ای و مجادلات مضر سیاسی، وقت و عمر کوتاه دوران مسئولیت را به خود مصروف نسازد؛ وگرنه ظرفیت ارزشمند حضور نمایندگان در این جایگاه والا ضایع خواهد شد و این خسارت بزرگی است.» این سخنان راهبردی به نظر می‌رسد مهم‌ترین چراغ راه برای نمایندگان مجلس نوپایی است که اکثریت آن را نمایندگان جریان اصولگرایی تشکیل می‌دهند و روز گذشته فراکسیون خود را با بیش از 200 نفر تشکیل داده‌اند. مجلسی که به دلیل رقابت‌های پرشدت انتخاباتی و گاه واگرایانه، برای رسیدن به همدلی و همگرایی نیازمند تلاش‌های بیشتری است و شاید تا تحقق کامل انسجام درونی زمانی طولانی را باید پشت سر بگذارد. در این میان، شکل‌گیری هیئت رئیسه، مهم‌ترین و فوری‌ترین اولویتی است که امروز رخ خواهد داد و ترکیب رئیس و هیئت رئیسه مشخص خواهد شد. در این مسیر لازم است به نکاتی توجه شود: ریاست مجلس هر چند جایگاه مهم راهبردی در مجلس به شمار می‌آید؛ اما نباید فراموش کرد که مجلس یک نهاد جمعی است که هر 290 نفر در اداره مجلس نقش مؤثر و حساسی را بر عهده دارند و اینگونه نیست که همه چیز به ریاست مجلس ختم شود. در ثانی رقابت در این میدان، رقابتی چند ساعته است که خیلی زود پس از مشخص شدن نتایج، باید به فراموشی سپرده شده و کار اصلی مجلس که تلاش برای تصویب قوانینی به نفع مردم و در مسیر حل مشکلات کشور است، آغاز شود. لذا خیلی زود باید الزامات فضای رقابتی هیئت رئیسه را کنار گذاشت و به دنبال شروع کار همدلانه برای پیشبرد امور به نفع مردم رفت. در نهایت، آنکه کار اداره مجلس نیازمند تجربه و اعتبار لازم است و میدانی نیست که بتوان چندان آن را به آزمون و خطا سپرد! لذا تشکیل هیئت رئیسه‌ای توانمند و کاربلد خواهد توانست مسیر شکل دادن به مجلس کارآمد را هموار کند. در این میان، باید به دور از برخی کشمکش‌های جناحی و حزبی، به دنبال افراد کاربلد، مدیر و باتقوا بود تا مجلس آتی، مجلس تراز انقلاب اسلامی بوده و ان‌شاءالله این مجلس ادامه دهنده راه شهدای خدمت در عرصه قانون‌گذاری باشد. 👤 #مهدی_سعیدی

💢 رهزن عقلانیت اسامی نامزدهای احراز صلاحیت شده انتخابات مشخص شده و جدول زمانی تبلیغات و رقابت‌های انتخاباتی نیز معین شده است. سفرهای انتخاباتی نامزدها نیز در راه است و هر روز بیشتر از دیروز درگیر انتخابات خواهیم شد. در این میان، نوع و کیفیت انتخاب ماست که رئیس‌جمهور آینده کشور را مشخص می‌کند. در این مسیر دام‌ها و راهزنانی پنهان‌ وجود دارد که اجازه رسیدن به یک انتخاب عقلانی را به رأی‌دهندگان نمی‌دهند که نسبت به آنان باید هوشیار بود. 1️⃣ اولین آفت در این مسیر میل افراد به «تقلید و پیروی کورکورانه» است؛ چراکه انتخاب عقلانی دردسرهایی دارد، از جمله آن وقت گذاشتن برای تحقیق و بررسی و تلاش برای شناخت نامزدهای انتخاباتی است. این هزینه‌ای است که اغلب افراد از آن اکراه دارند و ترجیح می‌دهند در این مسئله تقلید کنند. 2️⃣ راهزن دیگر هوشمندی در رأی دادن، نشناختن معیارها و شاخصه‌های گزینه مطلوب است. بهترین معیار در این زمینه رجوع به رهنمودها و توصیه‌هایی است که بزرگان مورد اعتماد جامعه در اختیار ملت و توده‌ها قرار داده‌اند که در رأس آنان رهبر معظم انقلاب اسلامی قرار دارد. 3️⃣ یکی دیگر از موانع انتخاب مطلوب، تکیه بر یک مؤلفه و بی‌توجهی به شاخصه‌های دیگر نامزد اصلح است. نتیجه این رویکرد، انتخاب گزینه‌ای است که شاید ویژگی برجسته‌ای داشته باشد، اما فاقد حد مطلوب شرایط دیگر خواهد بود. به واقع، باید تلاش کرد تا به همه شرایط توجه شود و از نگاه تک‌بعدی به نامزدها پرهیز کرد. 4️⃣ غلبه احساسات و عواطف، راهزن دیگری است که مسیر عقلانیت انتخابات را ناکام خواهد گذاشت. متأسفانه، شور و هیجانات رقابت‌های انتخاباتی آنقدر بالا می‌گیرد که گام‌های تعقل در نیمه راه رها می‌شود و احساسات و حب و بغض‌ها بصیرت و انتخاب آگاهانه را از آدمی سلب می‌کند.  5️⃣ دوقطبی شدن فضای انتخابات، بستری آلوده است که زمینه را برای حذف عقلانیت از صحنه انتخابات فراهم خواهد کرد. با دوگانه شدن فضای انتخابات و سیاه و سفید شدن نامزدها، دیگر معیارها و ملاک‌های واقعی سنجش کنار می‌رود و شاخصه‌ها و مؤلفه‌های ساختگی و غیر واقعی، معیار گزینش افراد خواهد شد. این در حالی است که معمولاً تفاوت گزینه‌ها آنقدر زیاد نیست که یکی را کاملاً صالح و دیگری را فاسد دید، یکی را منجی و دیگری را ویرانگر!  🔹️ توجه به این موانع و عبور از آنها، نویدبخش انتخاباتی معقول و هوشمندانه خواهد بود که رأی‌دهنده در آن بر حجت شرعی خود عمل خواهد کرد و نتیجه انتخاب فردی کارآمد و شایسته خواهد بود. ✍️ #مهدی_سعیدی

💠 تجلی غدیر در جمهوری اسلامی تمدن‌های بشری هیچ گاه بدون حکومت نبوده‌اند. در طول تاریخ، در هر سرزمینی که تمدن و حکومتی شکل گرفته است، حاکمانی در آن اعمال قدرت و حاکمیت کرده‌اند. در این میان، یک سؤال همزاد دولت‌ها شکل گرفته است که «چه کسانی باید حکومت کنند؟» این سؤال همواره ذهن بخشی از حکیمان و فیلسوفان را به خود مشغول کرده و پاسخ‌های متفاوتی به آن ارائه شده است. در یونان باستان، متفکرانی چون افلاطون معتقد بودند، حکومت را باید به فیلسوفان سپرد تا با علمی که به حقیقت اشیاء و امور دارند، بهترین‌ها را برای جوامع تدبیر کنند! برخی دیگر از حکومت اعیان و اشراف و ثروتمندان سخن گفته و نظام‌های آریستوکراسی و الیگارشی را پیشنهاد داده‌اند. برخی دیگر معتقد بودند حکومت باید در اختیار جنگ‌آوران و صاحبان قدرت و زور قرار گیرد تا امنیت را برای مردم تضمین کنند. آخرین تدبیر انسان سکولار غربی مبتنی بر عقلانیت ابزاری، سپردن امور کشورداری به نمایندگان مردم است که از آن با عنوان «دموکراسی» یاد می‌کنند. به زبان ساده، در این الگو هر فردی که «اکثریت مردم» وی را برگزینند، می‌تواند در جایگاه حکومت بنشیند. الگویی که عملاً به حاکمیت الیگارشی سرمایه‌داری تبدیل شده و افکار عمومی از طریق ابزار رسانه فریفته شده و...، اما آنچه در این میان ذبح شده، شایسته‌سالاری، اخلاق و عدالت بوده است! نگاه اسلام به حکومت با مکاتب غربی تفاوت دارد و بر انسانیت و اخلاق و عدالت استوار است و به این سؤال که «چه کسی حق حاکمیت دارد؟» پاسخ منحصر به‌فردی ارائه می‌دهد. پاسخ این پرسش را می‌توان در ماجرای غدیر دنبال کرد. به فرموده رهبر حکیم انقلاب: «ماجرای تعیین غدیر، ماجرای تعیین ضابطه است، تعیین قاعده است. یک قاعده‌ای در اسلام درست شد؛ پیغمبر اکرم در ماه‌های آخر عمر، این قاعده را وضع کرد؛ آن قاعده چیست؟ قاعده امامت؛ قاعده ولایت(۱۳۹۵/۶/۳۰)». حکومت اسلامی را در یک کلام می‌توان حکومت رهبری الهی دانست که به سبب دارا بودن ویژگی‌ها و معیارهایی در این جایگاه قرار گرفته است. این ویژگی‌ها عبارتند از: «فقاهت، عدالت و درایت.» در زمان حضور امام معصوم(ع) مطلق این صفات در امام جمع بوده و رهبری و زمام امور جامعه اسلامی در اختیار اوست؛ اما در زمان غیبت، رهبری در نظام اسلامی در اختیار اسلام‌شناسان عادلِ مدیر است. همان که از او با عنوان «ولی فقیه» یا «رهبری انقلاب اسلامی» در قانون اساسی یاد شده است. قرار گرفتن رهبری الهی در رأس نظام مردم‌سالاری دینی و پیوند ناگسستنی آن با مردم در طول این سال‌ها توانسته است کشتی انقلاب را از طوفان‌های گوناگون عبور داده و همه نقشه‌های دشمن را نقش بر آب کرده و در دهه پنجم عمر انقلاب، جمهوری اسلامی را به نماد تحقق عینی «غدیر» در قرن پانزدهم هجری قمری مبدل کند! ✍️ #مهدی_سعیدی

💢رأی با حجت شرعی انتخابات به مرحله دوم رفته و جمعه 15 تیرماه رئیس‌جمهور دولت چهاردهم مشخص خواهد شد. بدون شک، میدان‌دار این معرکه «مردم» هستند تا با تشخیص آنها یا پزشکیان بر صندلی قدرت بنشیند یا جلیلی. در این میان، آنچه اهمیت دارد، آن است که برای شناخت و تشخیص گزینه اصلح و رأی دادن به وی باید «حجت شرعی» داشت. مبتنی بر معیارهای ناصواب یا عدم شناخت و تحقیق و تنها مبتنی بر ظواهر و احساسات و فارغ از معیارهای غیرعقلی نمی‌توان پای صندوق رفت و فردی را برگزید که معلوم نیست بهترین باشد. در این زمینه، رهبر حکیم انقلاب با صراحت تأکید دارند: «باید بگردید، بین خودتان و خدا حجت پیدا کنید؛ یعنی بتوانید از راهی بروید که اگر خدای متعال پرسید شما به چه دلیل به این فرد رأی دادید، بتوانید بگویید به این دلیل. بین خودتان و خدا، دلیل و حجتی فراهم کنید و بعد با خیال راحت بروید رأی بدهید.»(1376/2/31) درباره منطق رأی دادن با حجت شرعی به چند نکته می‌توان توجه کرد: 1️⃣ طبیعی است که حجت در شرع در این زمینه یا از طریق تشخیص و یقین فردی حاصل می‌شود یا آنکه افراد امین و صاحب صلاحیت فردی را معرفی کنند. رهبری تأکید دارند: «اگر می‌توانید، تشخیص بدهید؛ اگر نمی‌شناسید، از دیگری که می‌تواند امین باشد، سؤال کنید(1380/2/28).» 2️⃣ از سوی دیگر، تلاش برای انتخاب اصلح نباید به وسواس در گزینش بینجامد. از همین رو رهبر معظم انقلاب انذار می‌دهند «بعضی‌ها در شناخت اصلح دچار وسواس و دغدغه زیاد می‌شوند. شما تلاش خود را بکنید؛ مشورت خود را بکنید؛ از کسانی که فکر می‌کنید می‌توانند شما را راهنمایی کنند، راهنمایی بخواهید؛ به هر نتیجه‌ای که رسیدید، عمل کنید و رأی بدهید؛ اجر شما را خدای متعال خواهد داد(1384/3/3).» 3️⃣ به واقع وسواس در انتخاب اصلح نباید به شرکت نکردن در انتخابات به بهانه «ناتوانی در تشخیص اصلح» بینجامد! لذا مرجع عالیقدر شیعه در این زمینه چنین حکم می‌دهند: «هر کس که برود رأی بدهد، چه رأی او صائب باشد و به اصلح رأی داده باشد و چه اشتباه کرده باشد و به غیر اصلح رأی بدهد، همین اندازه که از روی احساس تکلیف نسبت به آینده پای صندوق برود و رأی بدهد، این رأی پیش خدای متعال مأجور و موجب ثواب است و این شخص، علاقه‌مند به نظام و رهبری است. آنچه که مهم است، این احساس تکلیف است. همه آحاد ملت، این احساس تکلیف را باید بکنند(1376/2/13).» ان‌شاءالله ملت ایران با حجت شرعی که برای رأی خود خواهند داشت، حماسه دیگری خلق خواهند کرد و در 15 تیرماه بهترین‌ها را بر صندلی قدرت خواهند نشاند. ✍️ #مهدی_سعیدی

🔰 حرف روز  💢 همدلی حول شاخص‌ها انتخابات رباست جمهوری به پایان رسید و دستگاه اجرایی نیز رئیس خود را شناخت. حال منتظریم تا رئیس جمهور تیم خود را معرفی کند و با شکل‌گیری کابینه، تولد دولت را شاهد باشیم. این تولد با تولد مجلس نیز همزمان شده و این تقارن را باید به فال نیک گرفت. فصلی نو از حکمرانی که می‌تواند با دست در دست دادن این دو، تغییر و تحول و حل مشکلات کشور با توان و انرژی جدیدی را به همراه داشته باشد. تحقق این مهم البته با توجه به ملاحظاتی ممکن خواهد بود و بی‌توجهی به آنها می‌تواند خسارات جبران‌ناپذیری برای کشور داشته باشد و احیاناً فرصت به دست آمده را به تهدیدی علیه منافع ملی بدل کند. به ویژه آنکه اولین مواجهه مجلس و دولت در روزهای آتی رقم خواهد خورد؛ آنگاه که رئیس‌جمهور قرار است اعضای کابینه خود را به مجلس معرفی کرده و از نمایندگان مردم رأی اعتماد بگیرد! در این میان، توصیه‌های رهبر حکیم انقلاب در دیدار با نمایندگان مجلس کار را تا حدودی آسان کرده است. معظم‌له تلاش کردند ضمن دعوت به همدلی و تعامل، شاخص‌هایی را برای تشکیل کابینه دولت آینده ارائه دهند که توجه به این شاخص‌ها می‌تواند محور رایزنی و تعاملات مجلس و دولت باشد. شاخص‌هایی که مورد توجه هر دولت بوده و مبتنی بر آن باید با این مسئله مهم مواجه شوند. معظم‌له در مواجهه با این سؤال که «چه کسی می‌خواهد میدان‌دار باشد؟» شاخص‌هایی را چنین برمی‌شمارند: «آن کسی را باید میدان‌دار کرد که «امین» باشد، «صادق» باشد، «متدین» باشد، از بُن دندان «معتقد به جمهوری اسلامی و به نظام اسلامی» باشد. «ایمان» یک شاخص مهم است. «امید به آینده»، نگاه مثبت به افق، یکی از شاخص‌های مهم است... «تشرّع»، متشرّع بودن، یکی از معیارهای مهم است. «اشتهار به پاک‌دستی و صداقت» یک معیار است... «سابقه‌ سوء» نداشته باشند؛... «نگرش ملّی» داشته باشند؛ یعنی غرق در مسائل جناحی و سیاسی و مانند اینها نشوند، نگاه ملّی به کشور داشته باشند. «کارآمد» باشند... اینها لازم است.» شاخص‌های برشمرده وظایف دوگانه‌ای را برای دولت و مجلس تعریف کرده است. رئیس‌جمهور باید افرادی با چنین ویژگی‌هایی را معرفی کند تا در قامت وزارت مشغول به کار شوند و از دیگر سو مجلس نیز ضمن آنکه اصل را بر تعامل و همکاری گذاشته است، باید وجود این شاخص‌ها در نامزدهای پیشنهادی را مورد بررسی دقیق قرار دهد؛ چرا که مسئولیت در نظام اسلامی امانت است و امانت‌ها را باید به صاحبان آنها سپرد. ✍️ #مهدی_سعیدی

💢 پایبندی به سوگندنامه مراسم تحلیف ریاست جمهوری با حضور رئیس دیوان عالی کشور، اعضای شورای نگهبان قانون اساسی و رئیس قوه قضائیه و سایر مقامات کشوری و لشکری در مجلس شورای اسلامی عصر روز سه شنبه 9 مرداد 1403 برگزار می‌شود و طی آن  رئیس‌جمهور منتخب بر اساس  اصل ۱۲۱ قانون اساسی سوگند یاد می‌کند که همه استعداد و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسئولیت‌هایی که برعهده گرفته است، به کار گیرد. در متن سوگندنامه رئیس جمهوری آمده است: «من به عنوان رئیس‌جمهور در پیشگاه قرآن کریم و در برابر ملت ایران به خداوند قادر متعال سوگند یاد می‌کنم که پاسدار مذهب رسمی و نظام جمهوری و قانون اساسی کشور باشم و همه استعداد و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسئولیت‌هایی که برعهده گرفته‌ام، به کار گیرم و خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور، ترویج دین و اخلاق، پشتیبانی از حق و گسترش عدالت سازم و از هر گونه خودکامگی بپرهیزم و از آزادی و حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است حمایت کنم. در حراست از مرزها و استقلال سیاسی و اقتصادی و فرهنگی کشور از هیچ اقدامی دریغ نورزم و با استعانت از خداوند و پیروی از پیامبر اسلام و ائمه اطهار علیهم‌السلام قدرتی را که ملت به عنوان امانتی مقدس به من سپرده است همچون امینی پارسا و فداکار نگاهدار باشم و آن را به منتخب ملت پس از خود بسپارم‏.» سوگندنامه مراسم تحلیف مهم‌ترین پیمان رئیس‌جمهور است و وی در پیشگام خداوند متعال و در مقابل نمایندگان ملت متعهد می‌شود تا به بند بند آن عمل کند؛ لذا این متن می‌تواند همواره به عنوان مطالبه‌ای کلیدی، محور ارزیابی عملکرد رئیس جمهور قرار گیرد.  متأسفانه، در طول ادوار گذشته شاهد بوده‌ایم، مراسم تحلیف به برنامه‌های صوری و نمادین تبدیل و بلافاصله پس از پایان مراسم به فراموشی سپرده شده و تعهدات آن هیچ گاه مورد تأکید قرار نگرفته است! رؤسای‌جمهور متعددی در هنگام روی کارآمدن سوگندنامه را تکرار کرده‌اند، اما در عمل به همه یا بخشی از آن پایبند نماندند. اولین آزمون رئیس دولت چهاردهم در سنجش میزان پایبندی به سوگندنامه را باید در تشکیل کابینه ایشان دید. کسی که قسم یاد کرده است تا «خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور، ترویج دین و اخلاق، پشتیبانی از حق و گسترش عدالت سازد» باید افرادی را در کابینه خود به کار گیرد که آنها نیز متعهد به این اصول بوده و پیشینه‌شان گواه این صداقت باشد؛ چرا که آنچه معیار سنجش خواهد بود، عملکرد مجموعه دولت است. امید که آقای پزشکیان به سوگندی که خواهد خورد، پایبند بماند! ✍️ #مهدی_سعیدی