#تفکری_در_قرآن 🔹قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا به راستى رستگار شد، آن كس كه نفس خود را تزكيه كرد. 🔹وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا و بى شك محروم و نااميد گشت هر كس كه آن را به پليدى آلود. 🔹كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا قوم ثمود از روى سركشى، (پيامبرشان را) تكذيب كردند. 🔹إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا آنگاه كه شقى ترين آنها (براى كشتن ناقه) به پا خاست. 🔹فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا پس پيامبر خدا به آنان گفت: ناقه خدا و آبشخورش را (حرمت نهيد). 🔹فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا پس او را تكذيب كردند و ناقه را كشتند و پروردگارشان به خاطر اين گناه، آنان را درهم كوبيد و با خاك يكسانشان كرد. 🔹وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا و خداوند از عاقبت كار خود بيم ندارد. 📚سوره شمس، آیات ۹ الی ۱۵ 🔻🔺🔻🔺 #شرح و #تفسیر 👇 💢در ديد الهى، پاكان رستگارند.«قد افلح من زكّاها»ولى در نزد فرعونيان، زورمندان رستگارند كه غلبه دارند و به ظاهر پيروزند«قد افلح اليوم من استعلى» 💢در انجام كارهاى خير، اميد رستگارى است. «و افعلوا الخير لعلّكم تفلحون»(حج ۷۷) در حالى كه در تزكيه نفس و خودسازى، رستگارى قطعى است«قد افلح من زكّاها» 💢تزكيه نفس، شامل دورى از عقائد و اخلاقيات و رفتارهاى ناپسند و كسب عقائد و اخلاقيات و كردارهاى پسنديده است. 💢در قرآن، چهل مرتبه ماده فلاح به كار رفته كه از بررسى آنها معلوم مى شود رستگارى شامل چه گروه هايى مى شود و چه گروه هايى از رسيدن به آن محرومند، همچون مجرمان كه مى فرمايد: «لا يفلح المجرمون»(یونس ۱۷) 💢در قرآن، بعضى مطالب با يك سوگند آمده است«والعصر انّ الانسان لفى خسر» 👈گاهى دو سوگند پشت سرهم آمده است«والضحى والّيل اذا سَجى» 👈گاهى سه سوگند در پى هم آمده است:«والعاديات ضَبحا، فالموريات قدحا، فالمغيرات صُبحا» 👈گاهى چهار سوگند:«والتين و الزيتون و طور سينين و هذا البلد الامين» 👈ولى خداوند در اين سوره، ابتدا يازده سوگند ياد كرده و سپس به اهميّت تزكيه نفس اشاره كرده است. 💢«دسّ» به معناى پنهان كردن و تعبير قرآن درباره ى زنده به گور كردن دختران چنين است:«يدسّه فى التراب» آرى خلافكار، به خاطر شرمندگى رويى براى جلوه در جامعه ندارد و سعى مى كند عيب ها و خلافكارى هاى خود را پنهان كند. كلمه «دسيسه» نيز به كار زشتى گفته مى شود كه آن را پنهان مى كنند. 💢يك فرد تزكيه شده مى تواند منشأ تحول در جامعه شود و به جامعه رشد و شجاعت و شخصيّت و معرفت و وحدت دهد، چنانكه يك نفر تزكيه نشده براى رسيدن به هوسهاى خود امت هايى را به فساد و نابودى و سقوط مى كشاند. 💢در قرآن، براى رستگارى انسان ها دو عامل مطرح شده است:يكى ايمان و ديگرى تزكيه. «قد افلح من زكاها» «قد افلح المؤمنون» #پیام_ها👇 ✅سوگند به خورشيد و ماه و شب و روز و زمين و آسمان و روح انسان كه سعادت انسان در گرو رشد معنوى است نه زندگى مادّى«والشمس...قد افلح من زكّاها» ✅اگر نفس را رها كنيم، انسان را به سقوط مى كشاند. لذا نفس را بايد كنترل كرد«زكّاها» ✅تزكيه و خودسازى، محروم كردن نيست، رشد دادن است«زكّاها» ✅هر كس نفس خود را در لابلاى عادات و رسوم و پندارها مخفى كند و غافلانه دنبال تأمين خواسته هاى نفسانى رود، محروميّت بزرگى خواهد داشت«قد خاب من دساها» ✅طغيان و گناه، مقدّمه كفر و تكذيب است«كذّبت ثمود بطغواها»(«تقوا» يعنى پاكى و «طغوى»يعنى طغيان در گناه) ✅در شيوه تبليغ، بعد از بيان اصول كلّى، نمونه هايى نقل كنيد. «قد خاب...كذّبت ثمود» ✅شكستن قداست ها نشانه شقاوت است و هر چه قداست بيشتر باشد، شكستن آن قساوت بيشترى مى خواهد«اشقى» ✅اگر انسان به فكر تزكيه نباشد، در ابتدا پيروى از نفس را مخفيانه انجام مى دهد «دسّاها» و سپس علنى«اذ انبعث اشقاها» ✅در انجام كار بد، آن كس كه شقى تر است زودتر تحريك مى پذيرد«انبعث اشقاها» ✅هر چه به خدا منسوب باشد، مقدّس است و بايد مورد احترام قرار گيرد و اهانت به آن، كيفر الهى را به دنبال دارد«ناقة اللّه، فعقروها، فدمدم» ✅زدودن علف هاى هرز كافى نيست، بارور كردن هم لازم است(«زكّاها» به معناى رشد است) ✅به كاميابى هاى زودگذر نفس مغرور نشويد كه عاقبتش محروميّت است«و قد خاب» ✅هر كس به گناه ديگرى راضى باشد شريك جرم است. شتر را يك نفر كشت ولى قرآن مى فرمايد: جمعى آن را كشتند«فعقروها» ✅خداوند بر هر چيز مسلط است و از نابود كردن ستمگران هيچ پروائى ندارد«ولا يخاف عقباها» ✅رضايت و تشويق و تحريك به گناه نيز گناه است«انبعث اشقاها...بذنبهم» ✅كيفرهاى الهى جلوه اى از ربوبيّت اوست(مربّى بايد موانع تربيت را برطرف سازد)«فدمدم عليهم ربّهم» ✅قهر الهى در دنيا نيز سخت است«فدمدم عليهم ربّهم بذنبهم فسوّاها» 🆔 @nahjolbalagheeiha