کارم ثبت لحظه ها بود. از پانزده سال پیش سردار را می شناختم. در ایران و سوریه و عراق عکس های زیادی ازشان گرفتم. عکسی نبود که به تصویر بکشم و آن چهره پرجذبه اش دلم را نلرزاند. در یادواره های شهدا هم سردار پای ثابت مجلس بود و کنار خانواده های شهدا حالش بهتر از همیشه. لبخند می نشست روی لب هایش و با دستان پرمهرش بچه های شهدای مدافع حرم را نوازش می کرد. با اینکه اهل دوربین نبود اما این جور وقت ها می گفت: «از من عکس بگیرید.» کم عکس ندارم از این لحظه ها . راوی:سید شهاب الدین واجدی 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

جنگ قانون خودش را دارد. باید فرمانده بنشیند توی اتاق جنگ، دستوراتش را از همان جا بدهد. هرچه لازم باشد و نباشد. گزارش بگیرد، گزارش بدهد، دستور عقب نشینی بدهد، دستور پیشروی بدهد، خط پدافندی و آفندی اش را فرماندهی کند. حاجی قانون فرماندهی را دور زده بود، هم در عراق، هم در لبنان، هم در سوریه. سوریه مرز مشخص با دشمن نداشتیم. از مقر که می آمدی بیرون معلوم نبود نیروی داعش از کجا گلوله بارانت کند، از پشت سرت یا از سمت جلو یا حتی آسمان. توی این اوضاع حاجی اتاق فرماندهی مخصوص خودش را داشت، پشت خاکریز یا بغل دست تیربارچی. همان جایی که از هرطرف گلوله می بارید، حاجی فرماندهی می کرد. راوی: سردار امامی 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

شده بود مثل اسفند روی آتش. روی پا بند نبود. تکفیری ها خیز برداشته بودند برای حمله به سامرا. حاجی را تابه حال این طور ندیده بودم. کم توی جنگ و درگیری نبود اما این بار فرق می کرد. دل نگران بود خدای نکرده دوباره اهانتی کنند به حرم ائمۀ اطهار علیهم‌السلام. بعدها خودش می گفت: «سخت ترین لحظه های جنگ عراق همون روزایی بود که توی جاده بغداد سامرا می جنگیدیم.» 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

تکفیری ها دورتادور نیروها را محاصره کرده بودند. حاجی قصد داشت سوار بالگرد برود وسط منطقه محاصره شده. بالگرد مجبور بود توی ارتفاع بالا پرواز کند تا در تیررس قرار نگیرد. هرچه اصرار می کردم نرود ، زیر بار نمی رفت. از یک طرف شیمیایی بود و در ارتفاع زیاد، نفسش می گرفت. ازطرفی عبور از روی سر داعشی ها ریسک بالایی داشت. برای بار آخر گفتم: «حاجی جان به خدا خطرناکه. شما نباید بری.» محکم گفت: «از هوا و زمین، از چپ و راست آتیش هم بباره من باید برم، بچه های مردم دستم امانتن. باید بهشون سر بزنم.» حرف، حرف خودش بود. نشست توی بالگرد، کپسول اکسیژن هم با خودش برداشت. رفت وسط منطقه محاصره شده. راوی: سردار محمدرضا فلاح زاده __________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

قرار بود کربلا دعای عرفه بخوانم. تلفن همراهم زنگ خورد. شماره ناشناس بود. گوشی را جواب دادم. حاج قاسم پشت خط بود. بعد از کلی تعارف و عذرخواهی گفت: «می شه بیای برامون روضه بخونی؟» مدام می گفت: «البته اگر خسته نمی شی، اگر اذیت نمی شی، اگر...» درست است که نظامی نیستم ولی خب من هم حاجی را فرمانده خودم می دانستم. کافی بود دستور بدهد. فوری گفتم: «نفرمایید حاجی جان، برای ما توفیقه کنار شما روضه بخونیم.» آمدند دنبالم. رفتیم روی پشت بام حرم سیدالشهدا علیه السلام ، درست کنار گنبد. حاج قاسم نشسته بود و ابومهدی داشت زیارت عاشورا می خواند. بعد هم من روضه خواندم. به قدر تمام دو ساعت و نیم دعا و روضه، حاجی شانه هایش می لرزید ؛ ثانیه به ثانیه راوی: حاج محمدرضا طاهری ___________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

هیچ وقت دنبال خودش لشکر راه نمی انداخت. با دو سه نفر می آمد گلزار. آداب زیارت را خوب بلد بود. آرام و سربه زیر قدم برمی داشت. قدم به قدم که می رفت جلو، دل تنگ تر از قبل می شد، دل تنگ شهادت، دل تنگ رفقای شهیدش، دل تنگ جاماندن از هم رزم های دلیرش. کنار قبور می ایستاد و رازهای مگویش را به یارانش می گفت. جنس نجواهای فرمانده را نشنیده هم می شد فهمید: نجواهایی از جنس دل تنگی، جاماندن و دلواپسی. حاجی بین قبرها راه می رفت، گاهی می نشست و خلوت می کرد. بعد رو می کرد بهمان. می گفت: «قرآن همراهتون هست؟» اگر بود که سوره حشر را می خواند اگر هم نبود از توی موبایلمان برایش می آوردیم. این عادت ِحاجی بود . باید سوره حشر را سر قبر شهدا حتما می خواند راویان: طیاری؛ خادم گلزار شهدای کرمان/ ابراهیم شهریاری ________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

رفتار و کردارش جذبم کرده بود. از آرزوهایم بود که شبیه او شوم. هرچند از محالات بود. گفتم: «حاجی چیزی برایم بنویس که یادگاری بماند.» دست به قلم شد: بسمه تعالی علی عزیز! چهار چیز را فراموش نکن: ۱. اخلاص، اخلاص، اخلاص؛ یعنی گفتن، انجام دادن و یا ندادن برای خدا ۲.قلبت را از هر چیز غیر او خالی کن و پر از محبت او و اهل بیت علیهم السلام کن ۳. نماز شب توشه عجیبی است ۴.یاد دوستان شهید ولو با یک صلوات برادرت, دوستدارت سلیمانی راوی ؛ علی نجیب زاده ___________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

پابرهنه راه افتاد وسط هواپیما. یکی دو نفر نبودند که. دویست و خرده ای رزمنده بودند؛ فاطمیون، زینبیون، حیدریون. پیشانی تک تکشان را بوسید. دقیق که نگاه می کردی، قطرات اشک را در گوشه چشم هایش می دیدی. توی خط هم که گره به کار می افتاد، فقط کافی بود رزمنده ها صدایش را از پشت بی سیم بشنوند. جانشان را کف دست می گرفتند و می زدند به قلب دشمن. شاهد شهیدش؛ مقداد مهدی که توی عملیات شیخ سعید پایش شکسته بود. هر روز برای عیادتش می رفتم آسایشگاه. حاجی که توی بی سیم اعلام کرد زینبیون بیایید توی خط، بلندگو را برداشتم: «بچه ها می دونم خسته اید، حاج قاسم گفته زینبیون بیان پای خط. الان ما تکلیف داریم بریم.» به ساعت نگذشته، به ستون ایستادند از این سر تا آن سر. ته ستون یکی ایستاده بود که قدش از همه بلندتر بود. با خودم گفتم مقداد که پایش توی گچ بود، پس کی می تواند باشد؟! رفتم سراغش. خود مقداد بود. نگاهم افتاد به پاهایش که توی پوتین بودند. چشم هایم چهارتا شد: «الان باید پات توی گچ باشه. اینجا چه کار می کنی؟ گچ پات کو؟» سرش را بالا گرفت و گفت: «حاجی گفته تکلیفه، زینبیون باید بیان توی خط. پام دیگه خوب شد.» با پای شکسته زد به خط تا حرف فرمانده سلیمانی روی زمین نماند. راوی: سردار جعفر جهروتی زاده / حجت الاسلام محمدمهدی دیانی _______ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

از برو بیاها معلوم بود در هواپیما خبری است. بغل دستی ام گفت: «چه خبره؟ اوضاع هواپیما عادی نیست.» گفتم: «آره، یه بنده خدا، یه آدم خوب اینجاست. برای سلامتیش صلوات بفرست.» ــ حاجی! بگو کیه، من می خوام برم سوریه ببینم می تونه سفارشم رو بکنه؟ آرام در گوشش گفتم: «حاج قاسم سلیمانی اون جلو نشسته.» طفلکی دست و پایش را گم کرد. بدو رفت سراغش. حاجی از روی صندلی بلند شد. بغلش کرد و بوسید. مفصل باهم صحبت کردند. ــ حرفات رو به حاجی گفتی؟ ــ آره، اسم و شماره م رو یه جا یادداشت کرد، قرار شد بهم خبر بده. بهش گفتم: حاجی کاش یه نامه بدی. نگاه مهربونی کرد و گفت: برادر! سوریه رفتن نامه نمی خواد، ناله می خواد.حق با حاجی بود؛ هرکه ناله زد، راه جهاد را زودتر برایش باز کردند. راوی: حجت الاسلام محمدمهدی دیانی __________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

امان از این ترکش ها! چه دردها که به جان حاجی نمی انداختند. مدام دردش را می خورد. یادم هست بعضی وقت ها قرآن که می خواست بخواند گردن بند طبی می بست. دائم بدنش را به هم فشار می داد تا شاید دردش کم شود. می خواستیم تنش را ماساژ بدهیم نمی گذاشت. می گفت: «این درد مال منه، عادت می کنم»، می گفتم: «خب حاجی چرا این رو همیشه نمی بندی به گردنت؟ دردت رو کمتر می کنه ها.» می گفت: «من ببندم نیرو چی می گه؟ نمی گه حاج قاسم چش شده؟» ناراحتی ام را که دید. خندید. ــ این دردها یادگاری رفقای شهیدمه. این ها نباشه یادم می ره کی هستم. با این دردها یاد شهدا میفتم، یاد حسین یوسف الهی، یاد احمد کاظمی. اونا نمی دادن بدنشون رو کسی ماساژ بده. بعد مکثی کرد و گفت: «این درد خیلی مهم نیست ،درد مردم و درد دین آدم رو می کُشه. » راوی : حجت الاسلام کاظمی کیاسری ________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

مراسم دانش آموختگی دانشگاه امام حسین علیه السلام بود. فرماندهان نظامی ایستاده بودند. حضرت آقا از پله ها رفتند بالا و روی جایگاه آمدند. فرماندهان، فرمانده کل قوا را که دیدند احترام نظامی گذاشتند. احترام حاجی اما جور دیگر بود و با همه فرق داشت. یک دست به احترام معمول نظامی کنار سر گذاشته بود، یک دست هم روی سینه. می دانستم هیچ کار حاجی بی حکمت نیست. پرسیدم: «حاجی عرف نظامی اینه که برای احترام، دست رو کنار سر می ذارن. این دست که روی سینه گذاشتی دیگه قضیه ش چیه؟» گفت: «حس کردم آقا نگرانه. دست گذاشتم روی سینه م تا بگم حاج قاسم فدات بشه آقای من.» راوی: حجت الاسلام کاظمی کیاسری ______ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada

نشسته بودم بغل دست حاجی. یک دفعه زد روی پایش. از صدای ناله اش ترس برم داشت. گفتم: «حاجی چیزی شده؟ مشکلی پیش اومده؟» گفت: «من سه چهار روزه از حال آقا بی خبرم.» پدرش فوت کرده بود. میان سنگینی غم از دست دادن پدر، قلب و فکرش پیش حضرت آقا بود. فقط سه چهار روز بود جویای حالش نشده بود، آن وقت این طور آه می کشید، این طور خودش را سرزنش می کرد. راوی: ابراهیم شهریاری ___________ 📚 برگرفته از کتاب #سلیمانی_عزیز ⚘هدیه به روح سردار دلها ؛ #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی صلوات #مکتب_حاج_قاسم شب جمعه #به_وقت_حاج_قاسم https://eitaa.com/shabhayebashohada